Náttúrufræðingurinn - 1937, Blaðsíða 22

64 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
f .....
er mjög eðlilegt. Aðalheimkynni sundþörunganna eru heitu höfin
um miðbik jarðarinnar. Mikill meiri hluti sundþörunga þeirra,
sem við Island lifa, er kominn með Golfstraumnum sunnan úr
hafi og nyrðri útbreiðslutakmörk flestra þeirra tegunda eru ein-
mitt við ísland, svo að ekki er að undra, þótt þeir séu næmir fyrir,
þó að ekki sé nema lítilsháttar kólnun sjávarins. Það er því auð-
skilið af hverju sundþörungasvifið hér við land nær hámarki sínu
um hásumarið, einmitt þegar árshiti sjávarins er mestur, og af
hverju það hverfur fyrr á haustin norðan- og austanlands en
sunnan- og vestanlands. Aftur á móti eru kísilþörungarnir hér
við land miklu óháðari sjávarhitanum, því að aðalheimkynni
þeirra eru einmitt köldu höfin: íshöfin og kaldtempruðu höfin.
Að kuldinn ekki tálmar þróun kísilþörunganna sést bezt á því, að
haust-hámark þeirra skuli koma fram einmitt á þeim tíma, þeg-
ar sjór er óðum að kólna.
Hingað til hafa aðeins stórir flokkar svifsins verið teknir til
athugunar. En auðvitað er ekki minna um vert að taka einstakar
tegundir út af fyrir sig og athuga útbreiðslu þeirra og magn á
vissum tímum. Svifinu við Island má skipta í 3 flokka eftir út-