Náttúrufræðingurinn - 1937, Blaðsíða 30

72 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllltllllllllllllllllllll)
Um gulllax (Argentina silus Asc).
i.
Til laxaættarinnar teljast 5 tegundir íslenzkra fiska, nefni-
lega: lax (Salmo salar), urriði (Salmo trutta), fjallableikjci (Sal-
mo alpinus), loðna (Mallotus villosus) og gulllax (Argentina si-,
lus). Loðna og gulllax lifa einvörðungu í sjó, og gulllaxinn ein-
ungis í heita sjónum hér við land, helzt á miklu dýpi.
Ef við flettum upp í „Fiskunum“ eftir Dr. Bjarna (bls. 377—
378), lesum við um gulllaxinn það, sem hér fer á eftir:
„Heimkynni stóra gulllaxins eru norðanvert Atlantshaf frá
Finnmörku suður í Skagerak, frá Islandi suður og vestur fyrir
írland, og við Ameríku frá New Foundlandi suður að Maine. Hér
við land er hann aðeins fundinn við S- og V-ströndina; fékkst
hann fyrst, svo menn viti, í júlí 1903 á 120—160 m dýpi við Vest-
manneyjar (Schmidt), síðan hafa rannsóknarskipin og bæði inn-
lendir og útlendir fiskimenn fengið hann á ýmsum stöðum, frá
Vestmanneyjum og norður að Djúpál (Hala), en mest í Jökul-
djúpi, Kolluál og á Eldeyjarbanka á 150—280 m. Lítur út fyrir
að töluvert sé hér af honum, því það hafa stundum fengizt 10—12
eða fleiri fiskar í einu, á lóð eða í botnvörpu.
Gulllax (Argentina silus). Eftir „Danmarks Fauna“.
Lífshættir þessa fisks eru lítið kunnir. Hann er djúpfiskur,
sem lifir á ýmsu dýpi, frá 120—1100 m og heldur sig líklega oft-
ast við botninn, en eftir lit og augnastærð að dæma, er mjög lík-
legt að hann fari upp í sjó annað veifið (á nóttunni). Um fæðuna
vita menn lítið, meðfram af því, að maginn er tíðum umhverfð-
ur, þegar fiskurinn kemur upp úr sjónum. Um ferðir hans er allt
óvíst, en þar sem hann fæst hér tíðast um hásumarið (júní—