Náttúrufræðingurinn - 1954, Side 33

NÝJUNGAR UR GRÓÐURRlKI ÍSLANDS
25
tiltölulega litlum bletti, en þétt, innan um algengar halfgrasategundir. Jarð-
vegurinn þéttur í sér og leirmikill. Allmikið var þarna um blátoppastör og tví-
býlisstör. Báðar þær starir eru mjög algengar í Heydal. Bastarður þessi er all-
einkennilegur útlits vegna þess, að annað foreldrið hefur eitt ax, en hitt mörg;
hann hefur eitt langt og mjótt toppax, sem er karlkyns, og við rætur þess
fáein tvi-þríblóma kvenöx, sem eru mjög smá. Neðsta stoðblaðið er ýmist ör-
stutt eða það nær upp yfir axskipunina. Blöðin eru mjó og rennulaga, og
líkjast því blöðum tvíbýlisstarar að því leyti, en eru snörp framan til. Hulstr-
unum svipar líka til tvíbýlisstarar. Aftur ó móti er stráið hvassþrístrent og
snarpt efst, en það hefur plantan tekið í arf frá blótoppastörinni. Hæðin er
25—30 cm. Umræddur bastarður er þekktur frá allmörgum stöðum í Skand-
inavíu, Norður-Rússlandi og Mið-Evrópu. Er hann í sumum flórum nefndur
tegundarheitinu Carex microstachya Ehrh. (Sjá mynd 2.)
7. Carex magellanica Lam. Keldustör. Brennistaðaskógur i Heydal NV., 5/8 1953,
Látraskógur við Mjóafjörð NV., 30/7 1953. Eldri fundir (óður ákvarðaðir sem
flóastör): Svansvíkurhóls NV. 24/7 1925, Reykjarfjörður við Djúp NV. 16/7
1925, Kleifarkot í Mjóafirði 21/7 1925, Hverhóll í Skiðadal N. 34/7 1912.
Tegund þessi vex sjólfsagt víðar en ætlað hefur verið.
8. Carex Mackeriziei Krecz. Skriðstör. Siglufjörður N. í ógúst 1953. Guðbrandur
Magnússon safnaði.
9. Carex pilulifera L. Dúnhulstrastör. Melgraseyri, ó Stekknum, og Ármúli NV.
26/7 1935. Er óður fundin aðeins á einum stað á Vestfjörðum, i Tungudal við
Skutulsfjörð.
10. Carex serotina Merat. Gullstör. Reykjarfjörður við Djúp NV. 28/7 1953, og
Kelda við Mjóafjörð NV. 31/7 1953. Áður fundin á fjórum stöðum við ísa-
fjarðardjúp.
11. Cerastium Edmondstonii Murb. & Ostenf. Kirtilfræhyma. Kaldalón, utanvert,
NV. 26/7 1953. Lágt yfir sjó. Tegundarinnar hefur ekki óður verið getið frá
Vestfjörðum.
12. Draba rupestris R. Br. forma acaulis f. nova. Hagavorblóm. Galtahryggur i
Heydal NV. 5/8 1953. Stöngulinn vantar eða því sem næst. Stofnblaðhvirfing-
in mjög þétt, og eru blöðin þétthærð báðum megin, heilrend, eða með fóein-
um tannörðum. Blómskipunin með örfóum blómum. Bikarinn þétthærður. Hef
ekki áður séð þetta tilbrigði.
13. Epilobium palustre L. X Hornemanni Rchb. Þórólfsstaðir í Dölum V. 1/8 1949.
Blöðin lítið eitt tennt, egglaga, öll gagnstæð, fremur smá, og með eilítið niður-
orpnum jöðrum. Stöngullinn með hærðum rákum, en þó greinilega hærður á
milli rókanna. Aldinið alhært. öll einkenni benda til þess, að um nefndan
bastarð sé að ræða. Er mér vitanlega ekki fundinn hér á landi áður.
14. Erigeron boreale (Vierh.) Simm. var. pycnophyllum var. nova. Jakobsfífill
(afbrigði). Viðey SV. 7/9 1952. Mjög einkennilegur útlits. Blöðin afar þétt-
stæð á stönglinum, einkum neðan til, og mjög löng og mjó. Körfur margar.
Afbrigði þetta sást á nokkrum stöðum í eyjunni, svo að varla gat verið um
vansköpun að ræða. Ég lit svo ó, að hér sé um afbrigði (varietet) að ræða,
og hef ég nefnt það var. pycnophyllum. (Sjá mynd 3.)
15. Equisetum silvaticum L. Skógelfting. Sumarið 1925, er ég var við grasa-
rannsóknir við Isafjarðardjúp, rakst ég ó tegund þessa af hreinni tilviljun