Náttúrufræðingurinn - 1954, Qupperneq 43

NOKKRIR FUNDARSTAÐIR FÁGÆTRA JURTA
35
in er auðþekkt á blómunum, sem eru að lögun líkt og skál eða víður
bikar með gulri miðju og hvítum börmum. Miðja blómsins (þ. e.
neðri hluti krónublaðanna) er greinilega gul, en efri hluti krónu-
blaðanna hvítur. Er slíkt mjög fágætur og sérkennilegur blómalitur.
Blöð jurtarinnar eru gagnstæð, smá og kjötkennd, þrískipt eða fjaður-
skipt, ljósgræn að lit. Óvíst er, hvernig dögglingsbikarinn hefur bor-
izt í garðinn, en hann þrífst prýðilega, sáir sér árlega og breiðist út.
Getur hann sennilega orðið borgari í gróðurríki landsins, þótt kom-
inn sé frá suðlægum slóðum.
Jakob B. Bjarnason, SíSu í Refsborgarsveit, Au.-Hún., skrifar: „í til-
efni af skrifum um fjölblaðasmára í Morgunblaðinu 11. júlí ’52, vil
ég geta þess, að sumurin 1925 og 1926 fann ég hér á túninu á Síðu
nokkra smára með fimm blöðum og sumarið 1925 einnig tvo, sem
höfðu sex blöð hvor. Á öðrum sex-blaðasmáranum var eitt blaðið
nokkuð minnst. Smára þessa þurrkaði ég og átti lengi, en er því miður
búinn að glata þeim nú. Þar sem ég fann smárana, var smáraspretta
fremur mikil, með frekar stórum blöðum, en hvort svona einstaklingar
hafa verið oftar, hef ég ekki athugað og á s.l. vori var þessi landspilda
brotin og sáð i það grasfræi, svo ekki er að svo komnu hægt að segja
um, hvernig þar verður með smárasprettu í framtíðinni.“
Allmikið af fjölblaðasmára fannst í Reykjavík sumarið 1952 (sbr.
greinina Gróðurskraf í Náttúrufræðingnum, l.hefti 1953). — Hafa
margir séð fjölblaðasmára s.l. sumar?
Vetrarblómgun jurta: Blómskrúð var í görðum til ll.okt. Þá gerði
frost svo flest blóm féllu; en þau harðgerðustu lifðu samt til 9. nóv.,
en þá gerði bæði frost og snjó. 9. desember blómguðust nokkrar stjúp-
ur, dvergfíflar o. fl. bæði hér í Reykjavik og Hveragerði og túnfíflar
stóðu útsprungnir við tjarnarbrúna. Á Akureyri fannst túnfífill í
blómi 17. desember, enda var jörð svo þýð, að torf var þá rist á fjár-
húsþök á Árskógsströnd.
1. febrúar 1954 sýndi Einar M. Jónsson mér allmargar jurtir, sem
hann hafði safnað s.l. sumar að Sólheimum (Hverakoti) í Grímsnesi.
Þar á meðal voru hnóSafrœhyrna, vatnsnafli, einkennileg kornsúra
með marggreinóttu axi ofantil, brennisóley með mjög smáu blómi
með einfalda blómhlíf og tveir fágætir slæðingar, kanarígras (Pha-
laris canariensis) og blámáSra (Sherardia arvensis). Kanarígrasið
hefur fremur breið, blágræn blöð með snörpum, uppblásnum slíðrum.
Axskúfurinn stuttur og gildur, grænn og grænhvítur. Komið notað
sem stofufuglafóður og getur því borizt víða. BlámaSran er einær,