Samvinnan - 01.05.1952, Blaðsíða 5

Þessi teikning sýnir í stórum dráttum, hvernig „El Grillo' liggur á fjarðarbotninum, og eru hlutföllin milli stcerðar skipsins og dýpisins nákvcemlega rétt.
Togarinn, sem teiknaður er á siglingu, gefur nokkra hugmynd um stcerð skipsins, enda þótt lengd skipa sé hvergi ncerri eðlilegur mcelikvarði á stcerð þeirra,
og oliuskipið sé að smálestatölu tólf sinnum stœrra en togarinn. — Þá sést mötorbáturinn, sem notaður var við köfunina, og kafarinn á pilfari oliuskipsins.
sem um fjörðinn fóru, svo og á allar
bryggjur. Barst hún út úr firðinum
og allvíða um austurströndina. Er
þess til dæmis getið, að Stefán bóndi
Baldvinsson í Stakkahlíð hafi orðið
fyrir tjóni í æðavarpi sökum olíunn-
ar. Þótti þetta vera hvimleiður vá-
gestur, og lá þessi olíuplága á Seyð-
firðingum í 2—3 ár, en smám saman
dró þó úr olíuleka skipsins. Ekki er
með öllu fyrir það girt enn, að olía
skolist upp á yfirborðið úr skipinu.
Brezku flotayfirvöldin komust að
þeirri niðurstöðu, að það mundi ekki
borga sig að bjarga skipinu þá. Var
því ekki um það hugsað á stríðsár-
unum, en aðeins sett flotmerki fram-
an og aftan við skipið, sjófarendum
til aðvörunar, enda þótt öll skip fljóti
yfir hið sokkna skip. Þó olli það ýmis
konar vandkvæðum, og festu ýms
skip, þeirra á meðal Súðin, akkeri í
því og missti þau.
KRÖFUR SEYÐFIRÐINGA.
Seyðfirðingar undu því illa, að eng-
in merki sáust um það, að þetta mikla
olíuskip, sem liggur á fjarðarbotni við
bæjardyr þeirra, yrði fjarlægt. Þótti
þeim af því margvíslegur skaði og
það skemma höfn þeirra, þannig að
hún yrði af siglingum og þætti tor-
farnari en ella. Vöktu þeir máls á
þessu við yfirvöldin, og 1947 gerðu
þeir formlega skaðabótakröfu, töldu
að olía streymdi þá enn úr skipinu,
og vildu fá það fjarlægt. Ekki bar
þessi fyrsta krafa árangur, og í janúar
1948 gerðu Seyðfirðingar enn kröfu
um 1 200 000 krónur í skaðabætur,
og barst svar Breta við þeirri kröfu
eftir mitt ár. Töldu þeir enn, að
björgunartilraunir mundu of dýrar og
neituðu að senda mann til að athuga
skipið, þar eð nægileg athugun hefði
farið fram skömmu eftir að það sökk.
Buðust þeir nú til að afsala sér skip-
inu og þeirri olíu, sem kynni að vera
í því, og varð skipið eign innlendra
aðila eftir að það hafði legið um
margra ára skeið á fjarðarbotni.
Nú gerðist ekkert í málinu og op-
inberir aðilar virtust ekki ætla að
gera frekari ráðstafanir vegna skips-
ins. Stóð málið þannig, unz Olíufé-
lagið h.f. og Samband íslenzkra sam-
vinnufélaga tóku að athuga mögu-
leika á að bjarga annaðhvort olíunni
úr skipinu eða skipinu sjálfu. Tókust
nauðsynlegir samningar til þess, að
þeim athugunum gæti haldið áfram.
Var nú að mörgu leyti breytt viðhorf,
enda síðastliðið ár meiri skortur á
olíuskipum en nokkru sinni og verð
þeirra hátt. Voru gerðar nýjar mæl-
ingar á skipinu og botninum um-
hverfis það, en að þeim loknum fóru
þeir Vilhjálmur Arnason, lögfræðing-
ur, og Benedikt Gröndal, verkfræð-
Þessi mynd var tekin af „El Grillo", þegar það var að sökkva, skömmu eftir að loftárásin var
gerð á það og sprengja sprakk skammt fyrir framan pað.