Samvinnan - 01.05.1952, Blaðsíða 7

Ferð með sauðaskipinu Domino 1903
Að morgni 25. sept. var byrjað á
framskipun fjárins á Akureyri, og var
benni lokið um kl. 2. Féð hafði verið
rekið yfir vesturkvíslar Vaðlanna um
morguninn, var fremur svanglegt og
hvergi nærri þurrt á ull. Fé Eyfirð-
inga var sumt rekið framan úr miðj-
um firði þann sama morgun, en bafði
verið hýst um nóttina. Skipið leysti
um nón frá hafnarbryggjunni, og
strax, sem komið var út á fjörðinn,
fórum við að gefa fénu, en gátum
ekki gefið til fulls á neðsta „dekki“
sökum myrkurs. Skipið bafði kol á
botninum fyrir barlest, og var þess
vegna svo lágt undir „dekk“, að í
öllum framhluta skipsins tók það að-
eins meðalmanni í bringu, en oftast
átti það að heita manngengt. Þar var
því ekki mögulegt að hengja upp
lampa, því féð gat mölvað þá, Ijós
mátti aðeins bera þar um til að líta
eftir ástandinu — öðruvísi ekki. Þeg-
ar féð reis upp við skilrúm réttanna
til að teygja sig eftir heyinu, náði það
alveg upp í „dekkið“ og var þá nærri
ómögulegt að komast áfram með hey-
föngin. Eins var ómögulegt að halda
þar við góðu lofti, nema hvínandi
vindur væri í loftháfunum.
Veðrið hafði verið gott um daginn,
en með kvöldinu sneri hann sér á
norð-austan með þokuþembingi og
var hálf úfinn í sjó.
26. sept. Rigning og þoka og þétt-
hvass austanvindur; talsverður sjór.
Við byrjuðum að gefa kl. 6 um morg-
uninn og vorum búnir litlu fyrir há-
degi. Kl. 1 fórum við svo að gefa upp
aftur eftir sömu röð og um morgun-
inn, og vorum ekki búnir fyrr en í
rökkri. Við fjármennirnir gáfum nær
eingöngu sjálfir, en fengum hjálp hjt
hásetum til að flytja heyið til á neðsta
dekki, en annars smeygðu þeir sér hjá
því, eins og þeir gátu, að hjálpa við
fjárhirðingu. Við litum seinast vand-
lega eftir öllu fénu kl. 10 og lögðum
okkur síðan til svefns, en fórum á
eftir Sigurð Jónsson á Arnarvatni
Fyrir nokkru komu í leitirnar allmörg skjöl jrá jyrstu starjsárum Sam-
bands íslenzkra samvinnujélaga, og hajði Steingrímur Jónsson, sýslu-
maður, sem var annar jormaður Sambandsins geymt þau í jórum sínum.
Meðal liandritanna var frásögn Sigurðar Jónssonar á Helluvaði (síðar
á Arnarvatni) aj ferð hans með sauðaskipinu Domino 1903, og birtist
hún hér í fyrsta sinn á prenti. — Sú var tíðin, að íslenzka jéð var jlutt
lifandi til Bretlands, og höjðu margir áhyggjur aj líðan jjárins í þessum
siglingum. Var það eitt aj fyrstu áhugamálum Sambandsins að bæta að-
búnað þess, og voru gerðar margar samþykktir um það, að íslenzkir fjár-
menn skyldu ávallt vera með skipunum. Frásögn Sigurðar er merk heim-
ild um þennan þátt í sögu íslenzks landbúnaðar.
Þetta er ein síðasta myndin, sem tekin var af Sigurði á Arnarvatni.
7