Samvinnan


Samvinnan - 01.02.1954, Page 10

Samvinnan - 01.02.1954, Page 10
William Faulkner: kattífa ímitif — SMASAGA- = Árið 1949 gátu meðlimir sænsku [ | akademiunnar ekki komið sér sam- i 1 an um, hver hljóta skyldi ðók- i É menntaverðlaun Nobels fyrir það | i ár. Ári síðar var tvennum verð- i e launum úthlutað. Verðlaun ársins § i 1949 féllu bandaríska rithöfundin- i i um William Faulkner í skaut. I William Faulkner er fœddur í [ | bœnum New Albany í Missisippi- i i fylki 25. september 1897. Unguri í fluttist hann með fjölskyldu sinni i | til Oxford í sama fylki. Þar ólst \ e hann upp og gekk í skóla, en lauk i i ekki gagnfrœðaprófi. Hann var í | É brezka flughernum í heimsstyrj- [ i öldinni fyrri. Eftir stríðið var hann i i í tvö ár í háskóla Mississippifylkis j É i Oxford, en tók ekkert próf þaðan. é i Hann er þannig að mestu sjálf- \ I menntaður. Fyrr á árum þurfti I i hann að leggja hönd á margt til að \ [ vinna fyrir sér, svo sem húsamál- i \ un, trésmíðar og pappírsgerð, en \ i nú býr hann stóru búi í Mississippi. [ [ Út hafa komið eftir hann yfir i i tuttugu bœkur, flestar skáldsögur, \ [ nokkur smásagnasöfn og 3 Ijóða- i | bœkur. Hann er þekktastur fyrir \ j skáldsagnagerð sína. Af frœgustu [ i skáldsögunum mœtti nefna: Sar-i i toris, The Sound and the Fury, | É Sanctuary, Light in August og In- | i truder in the Dust. Aðalviðfangs- \ \ efni hans er lífið í suðurrikjum [ i Bandarikjanna. Hann lýsir úrkynj- i | un gömlu œttanna oq þeim þjóðfé- [ [ lagsbreytingum, sem orðið hafa á i í síðustu öld, þar á meðal vanda- \ i málum samfara sambúð hvítra [ i manna og svartra. lIlllllllllllllllllllllll'IIIIIIIIMIMIIMIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIin I. Þegar fröken Emily Grierson dó, fóru allir bæjarbúar að jarðarförinni; karlmennirnir af aðdáunarfullri lotn- ingu við hina burtliðnu, en kvenfólk- ið í og með af forvitni tii þess að fá tækifæri til að skyggnast um í híbýl- um hennar, sem enginn hafði augum litið í 10 ár, nema gamli negraþjónn- inn, sem í senn var matreiðslu- og garðyrkjumaður. Húsið hennar var stórt og skreytt lauklaga hvolfþökum og turnspírum. Það hafði einu sinni verið hvítt, og skrautlegar svalirnar minntu á hinn þunglamalega byggingarstíl frá mið- biki 19. aldar. Hverfið, þar sem það stóð, hafði eitt sinn talizt fínt hverfi, en bílaverkstæði og buðmullarverk- smiðjur höfðu útrýmt öllu, sem minnti á forna frægð. Þarna gnæfði þetta gamla hús yfir baðmullarvögn- um og benzíndælum, þrákelkið og hortugt í niðurlægingu sinni. Og nú var fröken Emily einnig horfin af sjónarsviðinu; hún hafði nú safnazt til feðra sinna og samferðamanna, sem hvíldu undir sedrusviðartrjánum í kirkjugarði Jefferson-bæjar, innan um grafir óþekktra hermanna, sem fallið höfðu í orustunni um Jefferson. í lifanda lífi hafði fröken Emily verið arfbundin hefð, skjdda og byrði, sem hvílt hafði á bænum, frá því að þáverandi borgarstjóri, Sartoris of- ursti — það var reyndar hann, sem var höfundur þeirrar reglugerðar, að negrakonur mættu ekki sjást svuntu- Iausar á almannafæri — hafði und- anþegið hana sköttum og skyldum. Ekki svo að skilja, að fröken Emily hefði þegið ölmusu. Sartoris ofursti varð að upphugsa flókna sögu, sem var á þá leið, að faðir Emily hefði lánað hæjarfélaginu nokkra fjárupp- hæð, sem það óskaði eftir að greiða á þennan sérstaka hátt. Það var ekki á annarra færi en Sartoris og hans jafn- aldra að upphugsa þvílíka sögu og ekki á annarra færi en kvenna að leggja trúnað á hana. Þegar tímar liðu og næsta kynslóð komst til valda í bæjarfélaginu, héldu nýjar hugmyndir og nýjar skoðanir varðandi stjórn bæjarmála innreið sína. Þá fór þetta fyrirkomulag að vekja dálitla óánægju. Fyrsta dag hvers árs sendu þeir henni útsvars- reikning. Febrúar leið og ekkert svar barst. Þá skrifuðu þeir henni formlegt bréf með tilmælum um, að hún kæmi til viðtals á bæjarskrifstofurnar. Viku seinna skrifaði borgarstjórinn sjálfur og bauðst til að heimsækja hana eða senda vagninn sinn eftir henni, en hann fékk það svar, að hún væri hætt að hafa ferlivist og treysti sér ekki út. Utsvarsseðillinn var endursendur, at- hugasemdalaust. Þá var kallaður saman sérstakur fundur í bæjarráði og nefnd kosin. Nefndin fór og bankaði á stóru dyrn- 10

x

Samvinnan

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Samvinnan
https://timarit.is/publication/340

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.