Samvinnan - 01.02.1954, Qupperneq 22

Sjálfsölufyrirkomulagið á ávöxtum
og grænmeti hefur gefið húsmóður-
inni nýtt frelsi til að velja, og henni
er ljúft að mega velja vöruna og
pakka, eins og skýrslan segir.
„Eldri kona lýsir þýðingu þessa fyr-
irkomulags í fáum orðum þannig, að
nú þyrfti hún ekki að fleygja
skemmdu epli, því að nú keypti hún
aðeins þau óskemmdu. Þessi kostur
var miklu þyngri á metunum en auka-
fyrirhöfnin.“
Aðeins í kjötvörudeildunum feng-
ust skýrslur um það, að kaupendur
fögnuðu því ekki að taka á sig þá
ábyrgð að kaupa kjötið til vikunnar
án aðstoðar faglærðra manna, en
þetta virðist þó hafa verið skoðun
mikils minni hluta.
Um vörutaln-
ingu var mjög
það sama að
segja og í Bret-
landi. Meðal-
verzlun virtist
velta vörubirgð-
unum um það bil
15 sinnum á ári,
þótt talið væri, að sumar hefðu gert
það allt að 26 sinnum árlega. Vöru-
talning fór miklu oftar fram en í Bret-
landi, og eitt verzlunarsambandið
vildi helzt telja á 45 daga fresti.
Nefndin bendir á, hve söluaðferð-
7 flestum sjálfsafgreiðslubúðum eru vagnar og
körfur til afnota fyrir viðskiptavini.
Leifur B. Bjarnason
látinn
Leifur Bjarnason, framkvæmdastjóri
SÍS í New York, lézt af völdum bílslyss
þar í borg föstudaginn 12. febrúar s.l.
Útför hans fór fram í Reykjavík 19.
febrúar.
irnar hafa sérstaklega verið athug-
aðar, ekki aðeins hvað hina full-
komnu niðurröðun vörunnar í borg-
unum snertir, heldur og hina al-
mennu aðlöðun góðrar lýsingar, vel
hirtrar búðar, afbragðs hreinlætis og
ágæta umbúða. Allt þetta orkaði
mjög á söluna, þar sem sjálfsölufyrir-
komulagið var notað.
Hefur þessi árangur auðveldlega
náðst hér? Engan veginn. Lítum aft-
ur á skýrsluna:
„Samkeppnin meðal kaupmann-
anna er áköf og hefur leitt til víðtækr-
ar auglýsingastarfsemi. Að svo miklu
lej'ti, sem við getum fullyrt, finnst
kaupendum engan veginn, að þeir séu
bundnir af viðskiptum við sömu búð-
irnar, heldur hafa þeir tilhneigingu til
að brej^ta oft til, eftir því, sem hug-
urinn girnist, eða þá fyrir áhrif að-
Iaðandi auglýsingar. Undir slíkum
kringumstæðum verða auglýsingarn-
ar að vera sannfærandi og hvetjandi.“
Leifur var fæddur í Reykjavík 8- nóv.
1912. Hann var sonur merkishjónanna
Þorleifs H. Bjarnasonar yfirkennara og
síðar rektors við Menntaskólann í
Reykjavík, og frú Sigrúnar Bjarnason,
dóttur síra ísleifs Gíslasonar í Arnar-
bæli.
Leifur stundaði nám við Menntaskól-
ann í Reykjavík og lauk þar stúdents-
prófi vorið 1931. Eftir það fór hann til
Þýzkalands og las hagfræði. Hann lauk
prófi við háskólann í Frankfurt am Main
1934.
Á námsárunum í Þýzkalandi kynntist
Leifur m. a. Óla Vilhjálmssyni, sem þá
var framkvæmdastjóri skrifstofu, sem
SÍS starfrækti í Hamborg. Það var ÓIi,
s?m vakti athygli Jóns Árnasonar, þá-
verandi framkvæmdastjóra útflutnings-
deildar SÍS, á Leifi sem efnilegum starfs-
manni.
Það varð til þess, að Jón Árnason réði
Leif til starfs í útflutningsdeildinni í árs-
byrjun 1938, en þá hafði hann um tíma
verið starfsmaður Útvegsbankans í
Reykjavík.
Leifur starfaði í útflutningsdeild við
góðan orðstír fram á árið 1940. Um þær
mundir fóru viðskipti Islands af styrj-
aldarástæðum mjög að beinast til
Bandaríkjanna. Hafði þá Sambandið þörf
fyrir aukið starfslið á skrifstofunum í
New York, sem þá var stjórnað af Helga
Þorsteinssyni framkvæmdastjóra. Var
Leifur þá valinn til að fara vestur um
haf, sérstaklega til þess að annast sölu
íslenzkra afurða. Þegar Helgi hvarf heim
árið 1946, tók Leifur við forstöðu skrif-
stofunnar, þar til í árslok 1949, að hann
fluttist aftur heim og varð framkvæmda-
stjóri véladeildar Sambandsins. Því starfi
gegndi hann í tæp 3 ár eða þar til í nóv-
ember 1952, að hann hélt aftur vestur um
haf og tók að nýju við framkvæmda-
stjórn New York skrifstofu Sambandsins,
sem hann stjórnaði til hins óvænta og
voveiflega dauðadags.
Leifur Bjarnason kvæntist Helgu
Claessen 1940. Hún er dóttir hinna þekktu
hjóna Helgu og Arents Claessen stór-
kaupmanns- Þau Leifur og Helga eignuð-
ust tvær dætur, sem nú eru 6 og 5 ára.
Samstarfsmönnum Leifs kemur sam-
an um, að hann hafi verið óvenju dug-
mikill og fjölhæfur maður, auk þess sem
hann var glæsimenni hið mesta og dreng-
ur góður, sem mikil eftirsjá er að.
Það er mikið tjón, er slíkir menn falla
frá á bezta aldri. En Leifur hafði þegar
unnið mikið starf og lagt góðu máli lið,
nær allan sinn starfsaldur. Hann mun
því ekki gleymast íslendingum, meðan
þeir muna þá menn, sem stóðu fremst-
ir í fylkingu í hinni miklu sókn sam-
vinnunnar á fslandi árin eftir síðari
heimsstyrjöldina.
22