Samvinnan - 01.08.1964, Blaðsíða 14

Þýðing:
Dagur Þorleifsson
HATRID
GRÆR
að var á einu þessara tíma-
bila, sem hann var svo rólegur
og háttprúður og mælti af mildi
og lærdómi til mín, sem gætti
hans. Hann sagðist vera aö
skrifa sögu ... söguna sína. Og
þetta er það sem hann skrifaði:
Þetta er allt í rugling-i — ég
á við minni mitt. Mallika, þetta
er þín saga og mín. Svo ég til-
einka hana þér og mér.
Mallika? Ó, auðvitað, Mall-
ika, ég elskaði hana. Við vor-
um miklir vinir — vorum við
það ekki, Mallika? — allt frá
því við vorum börn. Það var
ást við fyrstu sýn. Ég náði svo
langt að verða gerlafræðingur,
einsog Mallika vildi, vildi svo
gjarnan, og Mallika varð að
sínu leyti daðurdrós, einsog ...
Auðvitað er ég ekki í jafn-
vægi, ég er talinn óður, einsog
þér vitið.
Mallika var yndisleg... eins-
og ... einsog litfagurt díatóm
undir smásjánni. Ég sá Malliku
springa út og anga af ilm-
smyrslum og ódáinsvíni... Ó,
hversvegna leyfði hún svona
mörgum býflugum að sveima
umhverfis sig?
Þetta er ekki alveg rökrétt
hjá mér, eða hvað?
Sé hún yndisleg hljóta marg-
ir að laðast að henni. Það er
ekki henni að kenna. Ég reyndi
að sjá það í því ljósi... en af-
brýðisemin er auðvitað mjög
vandlátur guð.
Gömul saga, eldgömul... Hún
lofaði að bíða unz ég hefði lok-
ið námi mínu i gerlafræði, og
síðan myndum við ganga í
hjónaband. Ég var á lokaár-
inu og ákvað að hefja
ræktun eitraðra sýkla á eigin
spýtur. Ég ætlaði að láta rækt-
unina standa yfir allt lokaárið.
Ég ætlaði á raunhæfan hátt að
sannprófa gildi þess sem ég
hafði lært um, hvernig urn-
gangast bæri skaðlega sýkla
sjálfum sér að hættulausu, og
hvernig ræktun yrði haldið
hreinni um langt tímabil. Pró-
fessorinn okkar lét það gott
heita, þó með nokkurri tregðu.
Bíðið... Þér verðið að fá að
heyra söguna í einhverju sam-
hengi.
Skólaárið hófst í febrúar.
Þann áttunda þess mánaðar
fór ég að vinna við ræktunina
14 SAMVINNAN