Andvari - 01.10.1959, Blaðsíða 8

118
SVEINN VÍKINGUR
ANDVARI
stig). Það var engin liending, sem því réð, að hann valdi guðfræðinámið. Um
það segir liann sjálfur svo: „Eg þurfti ekki langan umhugsunartíma um það,
hvert halda skyldi, er eg hafði lokið menntaskólanámi. Frá því eg var lítill
drengur hafði eg þráð að verða prestur, enda var ávallt hlúð að þeirri þrá á
heimili mínu, sérstaklega af föður mínum, sem unni kirkju og kristindómi
af alhug.“
Ekki er vafi á því, að hinn viðkvæmi og tillinningaheiti ungi maður varð
fyrir sterkum og varanlegum áhrifum frá þeim mikilhæfu og ágætu mönnum,
sem þá voru kennarar í guðfræðideild. En það voru þeir prófessor Haraldur
Nielsson, dr. Jón Ilelgason, síðar biskup, og prófessor Sigurður P. Sívertsen.
„I guðfræðideildinni var hátt til lofts og vítt til veggja“, segir hann. „Og þar
gafst mér kostur á að kynnast mörgu því, sem hugur minn þráði. Eljá kenn-
urum mínum fann eg sannleiksást, eldlegan áhuga, trú á Guð og höfund
tilverunnar og ást og lotning fyrir Kristi, konungi lífsins og sannleikans. Og
sú trú festi rætur hjá mér, að kristindómurinn væri það eina eftirsóknarverða,
hinn bjargandi og frelsandi máttur einstaklingsins og þjóðanna í heild.“
Haustið 1917 var séra Magnús Jónsson, þá sóknarprestur á ísafirði, skip-
aður dósent við guðlræðideild Háskólans, eftir að dr. Jón Helgason hafði tekið
við biskupsembætti. Ekki sleppti þó séra Magnús prestakallinu að svo stöddu.
Varð það að ráði, að liinn ungi guðfræðikandidat, Sigurgeir Sigurðsson, gerðist
aðstoðarprestur hans á ísafirði veturinn 1917—18. Var hann vígður prestsvígslu
í dómkirkjunni í Reykjavík hinn 7. október. Vígslufaðir hans var dr. Jón
Helgason fyrrum kennari hans og þá nýlega orðinn hiskup, vígður til þess
embættis 22. apríl 1917.
Rúmum mánuði eftir vígsluna kvæntist séra Sigurgeir Guðrúnu Péturs-
dóttur frá Hrólfsskála á Seltjarnarnesi, glæsilegri konu og mikilhæfri eins og
hún átti kyn til. Foreldrar hennar voru: Pétur Sigurðsson óðalsbóndi í Hrólfs-
skála og kona hans Guðlaug Pálsdóttir. Var hún dóttir Páls snikkara, Páls-
sonar prófasts og alþingismanns í Hörgsdal í Skaftafellssýslu, Pálssonar klaustur-
haldara að Elliðavatni, Jónssonar. Fluttust ungu hjónin þegar til ísafjarðar
og settust þar að.
Eg minnist þess irá skólaárum mínum, að eg varð eitt sinn samskipa frá
Isafirði til Reykjavíkur prestshjónunum þar, séra Magnúsi Jónssyni og konu
hans, Benediktu Lárusdóttur lrá Selárdal. Glæsilegri prestshjón hafði eg þá
aldrei séð. En ekki voru síður glæsileg hin ungu prestshjón, séra Sigurgeir og
kona lians, er nú fluttu til ísafjarðar til þess að taka þar við starli.
Á ísalirði gegndi séra Sigurgeir prests- og síðar prófastsstörfum frá 1917
til ársloka 1939. Var þá Hólsprestakall í Bolungarvík hluti af ísafjarðaqrrcsta-