Andvari - 01.10.1959, Page 48
158
ÁIINI G. EYLANIJS
ANDVAIU
Nií grænka túnin út um svarta sanda
og sólin vermir þroskamikinn gróður,
hinn nýja, frjóa Næfurholtasvörð.
Muna skal þá er hófust fyrstir handa,
hösluðu völl og græddu berurjóður,
máttug var þeirra mikla trú og gjörð.
111.
Land vort er stórt, það býður veg og vanda,
víða er falinn viargur gæfu-sjóður,
því skal í starfi ortur mikill óður,
aldrei skal þögnin kalda vonum granda.
Langt fram til dala, út til yztu stranda
afrek að vinna þeim er telur hróður
sinn vera nægan undir merki inóður-
moldar og föðurtúna heill að standa.
Býlið hans Torfa í Klofa er kafið sandi,
kveður mér Rangá Ijóð um mörk i valnum,
arðlandið gleymt, sem einu sinni var.
Aftur mun rísa rausnarbyggð á Landi,
raftviður höggvinn wpp í Þjórsárdalnum,
Kornása skrýða stöng og brum og bar.