Andvari - 01.06.1965, Síða 22

20
I-IARALDUR BJÖRNSSON
ANDVARI
Má þó undrast hve mörg afbragðs leik-
rit félagið tók til meðferðar á þessum ár-
um. Það á því ekki illa við af þessu tilefni,
þegar minnzt er um allan hinn rnennt-
aða heim 400 ára afmælis skáldjöfursins
brezka, að líta ögn til baka yfir farinn
veg, og staldra lítið eitt við þær leiksýn-
ingar, sem verið hafa hérlendis á verkum
hans. Margar hafa þær ekki verið, ef
mælt er á mælikvarða erlendra leikhúsa,
en þó svo margar, að forsvaranlegt má
teljast, ef tekið er tillit til hve ung leik-
list okkar er og aðstæður allar — frarn
á síðustu ár — jafnan hinar erfiðustu.
Það var leikárið 1925—26, að Leik-
félag Reykjavíkur reið á vaðið með fyrstu
sýningu hérlendis á verki eftir Shake-
speare.
„Þrettándakvöld“ varð fyrir valinu.
Frumsýningin fór fram í Iðnó annan jóla-
dag 1925. Indriði Einarsson hafði snúið
leiknum á íslenzku, og dóttursonur hans,
Indriði Waage, var leikstjóri.
Leikurinn var sýndur fjórtán sinnum
við góða aðsókn. Var það talið rnjög gott
á mælikvarða þessara ára.
Aðalhlutverk:
Orsinó .............. Tómas Hallgrímsson
Sebastian ..................Valur Gíslason
Víóla................ Soffía Guðlaugsdóttir
Tobías hiksti .... Friðfinnur Guðjónsson
Andrés bleiknefur . . Brynjólfur Jóhanness.
Fífliö .....................Ágúst Kvaran
Malvólíó ................... Indriði Waage
Olivía .............. Emilía Indriðadóttir
María................ Marta Indriðadóttir
Leikárið 1926—27 sýndi Leikfélag
Reykjavíkur á jólum annað verk Shake-
speares: ,,Vetrarævintýri“, líka í þýðingu
Indriða Einarssonar, og aftur var Indriði
Waage leikstjóri. Nú sýndi hann þann
stórhug og dirfsku að panta alla búninga
og vopn frá Þýzkalandi. Reyndist það allt
hið prýðilcgasta, allt frá tignarklæðum
hins háttsetta fólks í leiknum og niður í
búninga þjóna og annarra hjálparmanna.
Einkurn voru hin rómversku vopn til-
komumikil og fögur. Mun þetta allt hafa
kostað um sex þúsund krónur. Voru það
rniklir peningar þá fyrir fátækt félag, ná-
lega styrklaust. En sýningin vakti mikla
aðdáun leikhúsgesta, enda urðu sýningar
sextán.
Aðalhlutverk:
Leontes ............. Tómas Hallgrímsson
Camilló .......... Brynjólfur Jóhannesson
Polyxenus ................. Agúst Kvaran
Flórizel...................Gestur Pálsson
Antolykus..................Indriði Waage
Hermíóne ............. Guðrún Indriðadóttir
Mopsa ................. Marta Indriðadóttir
Dorcas .............. Arndís Björnsdóttir
Gamall hjarðmaður . . Friðfinnur Guðjónss.
Ungur hjarðmaður........... Valur Gíslason
Pálína ............... Emilía Indriðadóttir
Perdita....................Margrét Thors
Leikárið 1932—33 var „Þrettánda-
kvöld" tekið aftur til sýninga, og urðu
þær fimm. Brynjólfur Jóhannesson var
leikstjóri við þá uppsetningu og flest aðal-
hlutverkin leikin af þeim sömu og í sýn-
ingunni 1925—26.
Nú verður alllangt hlé, að sýnd séu
leikrit eftir Shakespeare. Ekki þó af því,
að ekki tækist vel til með þessar undan-
gengnu sýningar. Heldur ekki vegna
þess, að leikhúsgestir kynnu ekki að meta
höfundinn og verk leikara og leikstjóra.
Má ætla, að fjárkreppa sú, sem nú fór
yfir, hafi sett félaginu stólinn fyrir dyrn-
ar með svo kostnaðarsöm fyrirtæki sem
slíkar sýningar jafnan eru, ef til þeirra
er vandað verulega, og það hafði verið
gert hér.
Það er ekki fyrr en árið 1945, að Leik-
félag Reykjavíkur ræðst enn á ný í að
sýna Shakespeare, og nú var það „Kaup-
maðurinn í Fencyjum“, sem varð fyrir