Spegillinn - 01.01.1954, Blaðsíða 21

5PEGILL1NN
15
íslands synir stundum strjúka,
stúrnir, vangabjórinn mjúka,
þegar kelur kuldahregg.
Halda þá dó hlífa mundi,
og hljóta lof og kjass hjá sprundi,
vœnt og miki‘5 vangaskegg.
Félagslyridir félag mynda,
fram því gó‘8a máli að hrinda,
kamparœkt aö koma á fót.
Karlmannlega keppa og strita,
þótt kosti blóð og tár og svita,
oð hlúa skeggsins sköfnu rót.
taðskegglinga lélegt lið.
Fríðleiks-keppnir heyja harðar
hárprúðustu loðinbarðar,
og andlitsdjásnin setja á svið.
Eftir keppni kappar fríðir,
kampaglaðir, hökusíðir,
stíga dansinn, klœddir kjól.
Flaksast toppar, fjúka bartar,
fríðleiksmeyjar, vangabjartar,
hverfa blítt í skeggsins skjól.
Balli.
Þeli grœr á grön og vóngum,
greiddur, snyrtur eftir föngum,
ylmanvókva á hann stökkt.
Mjúka grana-skrautið skartar:
Skúfar, kragar, toppar, bartar,
slétt og liðað, Ijóst og dökkt.
Brúsaskeggjar brosa í kampinn,
búast til að reka á stampinn
„Allir krakkar, allir krakkar
eru í skessuleik“.
Eysteinn, Óli og Bjarni,
öðlingurinn svarni,
voða scetir, voða sœtir
vippa sér á kreik.
lians Jónsa eiga að vera fyrir heila listamenn, þar sem
þeir geta unnið heilir og óskiptir fyrir listina og okkur.
Sannarlega glæsileg^liugmynd og Jóni mínum samboðin.
Það er líklega bezt að fjölyrða ekki meira um þessa
kyrrlátu kvöldstund, en þar kom að lokum, að Hálfdán
gat sannfært konu sína um, að hann væri sjúkur og veitti
eiginlega ekki af hælisvist um stund. Fékk hann þá að
ganga til hvílu og sofanði við óminn af kantötuköflunum
í höfðinu, en fullyrti það við vini sína næsta dag, að hann
liefði liaft skelfilega martröð um nóttina.
Bob á beygjunni.
Allir gjalda, allir gjalda
öngþveitinu skatt.
Dýrtíðar- í dýki,
daunillt fjárplógssíki,
Eysteinn litli, Eysteinn litli
endilangur datt.
Oní sókk hann, oní sökk hann
upp fyrir lítinn haus.
Fólkið féll í stafi:
— Hver fjárinn er þarna í kafi?