Fálkinn - 30.04.1938, Blaðsíða 3

F Á L K 1 N N
3
Skíðavikan á lsafirði.
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Villi. Finsen og Skúli Skúlason.
I'ramkvœnjídastj.: Svavar Hjaltested.
Aöalskrifstofa:
Bankastræti 3, Beykjavík. Simi 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1 -(i.
Skrifstofa i Osl<>:
A n I o n S c li j ö t li s g a (I c 1 4.
Blaði'ð kpmur út hvern iaugardag.
Askriflárverð er kr. 1.50 á mánuði:
kr. 4.50 á ársifjórðungi og 13 kr. árg.
Frlenrlis 24 kr.
Allar áskriftir greiðist l'yrirfram.
Augh/singaverð: 20 aura millimeter
Herbertsprent.
Skraddaraþankar.
íslendingar framleiða meiri mat-
væli hlutfallslega en nokkur |>jóð
önnur í heiminum. Og þó eru sumir
])jóðfjelagsborgarar þannig settir, að
þeir háfa ekki málungi matar og
verða að lifa á lijálp annara, þó
vinnuíærir sjeu. Atvinnuleysið fer
vaxandi þrátt fyrir alla framleiðsl-
una.
Það hafa frá aldaöðli terið árs-
líðaskifti að vinnunni hjer á landi,
og er sú auðsæja ástæða til þess að
aðalatvinna þjóðarinnar er bundin
við ákveðna tíma. Sumarið er aðal-
bjargræðistíminn lil sveita og sum-
part til sjávar og síðari hluti vetrar
aðalbjargræðistíminn til sjávarins.
Fyrstu þrír vetrarmánuðirnir eru
hinn dauði tími ársins. Meðan allur
þorri landsbúa lifði á landbúnaði
kom þetta eigi mjög að sök. Flestir
voru þá í ársvist og dutluðu við
innivinnu og nutu hvíldar Iram að
vetrarvertíð þangað til karlmenn-
irnir fóru i verið og þeir sem
heima sátu lengu meira að gera.
Nú er flest af þessu fólki orðið
að bæjarbúum, sem „fer i síld“ eða
kaupavinnu yfir sumarið og keinur
aftur í bæinn með vetrinum. Og
þar er engrar vinnu að vænta
handa mörgum. Togararnir ganga
uiannfáir og sigla ineð aflann, svo
að enga fiskvinnu er að fá. Yfir-
leitt enga vinnu að fá nema stopula
eyrarvinnu. Arðurinn al' sumarvinn-
unni hverfur í ]>að að l'ramfleyla
líl'inu þennan dauða tima, og nægir
stundum ekki til.
Eru engin ráð lil þess að skapa
þá atvinnu, sem aflar fólki minsta-
kosti fæðis þennan biðtíma. Það
er tími sem fjöldinn hefir aldrei
hafl gróða af ekki heldur i
gamla daga - en það er í raun-
inni óheilbrigl, að fjöldi fólks þurfi
að lifa þriðjung úr árinu sjálfu
sjer og öðrum beinlinis lil byrði.
Yelmegun skapast aldrei nema á
stöðugri vinnu.
Væri ekki ráð að koma upp vinnu-
slofum fyrir ýmsan smáiðnað, sem
fólk hefir aðgang að þann datíða
líma. Þar sem það gæti fengið
lánuð eða leigð áhöld og fengi til-
sögn til að læra hitt og annað
nýtilegl og ynni svo sjálft og nyti
árangursins. Áður fyr var prjónles
og vaðmál mikil útflutniilgsvara, en
að visu er aðstaðan önnur nú á
vjelaöldinni. Saml er það enn marg-
\isleg framleiðsla, sem byggist að
meiru leyti á mannshöndinni en
vjelunum, og það er þessi l'ram-
leiðsla, sem gæti orðið besta skamm-
degishjálp þeirra, sem ella yrðu að
sitja auðum höndum og láta sjer
leiðast.
Súðin liggur ilögguni ski’eytt
við Sprengisand. Fólk streymir
u.iður að skipinu, í skíðabúning-
um, með þunga bakpoka og
skiði. Klukkan 19 miðvikudag
fyrir páska er blásið til brolt-
ferfar. Farþegarnir veifa lil
kunningjanná, sem eftir verða,
brópa búrra, og fara síðan að
koma sjer fyrir. Þeir sem búa
i lestunum verða að hafa lirað-
an á, til þess að ná i beslu
píássin. Vindsængurnar eru
blásnar upp og margir leggjasl
slrax fyrir þegar komið er út að
Skiðafólkið streymir til fjalla.
Kngey, því Súðin sækir á móti
allhvassri vestangolu og fer
ltjótt að tiöggva, Sjóveikismeðul
komast í hátl verð og vilja
margir lielst gleyma ]>essum
bluta ferðalagsins. Ofan af þil-
fari barsl ómur frá söng hinna
sjósterku, sem syngja bílsöngva
Hey k j a vi k ur skíðaf ói ksi ns.
Næsta morgun er farið gegn-
um Látraröst, þá kom ein
skvetta niður i framlestina og
stukku flestir á fætur þrátt
fyrir sjóveiki og er sagt svo
að sumir liafi haldið að komið
væri þeirra síðasta. Kaldrana-
legt var að líta til landsins.
Fjöll höfðu gránað alt niður að
sjó, og gekk á með jeljum það
sem eftir var dagsins.
Þegar Súðin fór að nálgast á-
langastaðinn fjölgaði farþegum
a þilfarinu, enda minkándi sjór
cftir að komið var inn á ísa-
fjarðardjúp.
Aður en varði var Gunnar
Andrew form. skíðavikunnar
kominn um borð eins og sendur
af himni ofan, en síðar er mjer
sagt að hann hafi komið með
Jóssbálnum. Stefndi hann öllum
þátttakendum upp í Templara-
bús hálfri stundu eftir að Súð-
in legðist að bryggju.
ísfirðingar, ungir og gamlir,
streymdu niður á bryggjuna til
að taka á móti ferðafóikinu,
og brátt voru flestir farþegarnir
horfnir upp í bæinn og orðin
allmikil vanhöld þegar farið var
að skifta i flokkana í Templ-
ara-húsinu. Flokkur nr. 9 undir
sljórn frvggva Þorsteinssonar
áhi að búa i Skólaselinu Birki-
lilíð og vai’ sá er þetta ritar
i þeim flokki. Þeir, sem ekki
voru týndir, náðu nú í farang-
ur sinn niður í Súðina og komu
honum á vörubil og sjálfum
sjer þar ofan á og hjeldu í
áttina til Birkihlíðar, en á leið-
inni voru skíðin lekin á Sól-
heimum lijá Guðmundi frá Mos-
dal, en þangað höfðu öll skíð-
in verið flutt. Gerði nú ákafa
hrvðju á móti og sóttist ferðin
illa, því billinn tók að hósta
og staðnæmdist öðru hvoru og
loks varð honum ekki lengra
komið. Tók þá bver pjönkur
sínar, og bar þann spöl sem
eftir var, en Skátar úr Skíða-
fjel. Einherjar gengu rösklega
fram i að hjálpa þeim sem mesl
höfðu að bera. Mátti á mörgum
•S’knIaselið ..Rirkihlið‘‘.
sjá, hve af þeim var dregið
eftir 22 sturída sjóvolk. Nú var
borðað sungið og trallað í
Birkihlíð langt fram á kvöld
meðan eftirlegukindur voru að
smátínast uppeftir.
Snemma næsta morgun var
haldið upp hlíðina fyrir ofan
Birkihlíð með skíðin á bakinu
gegnum kjarrið upp á Selja-
Sáðin <i leið frá Ísafirði.
Itmdsdal. Veður var hið besla,
þótt sólar nyti litið. Snjór var
enn mikill á dalnum .Við „Nýeyr-
ingar“ hjeldum til „Skíðheima“,
sem standa neðst á Seljalands-
dal með fögru útsýni vfir Skut-
ulsfjörð, frá brúninni neðan við
„Skíðheima“ sjer yfir kaupstað-
inn. Skíðavegurinn nær lang-
dregið upp að „Skíðheimum41 og
gat þar að lita fylkingu mikla
með skíði stefna til fjallsins.
Þar voru flokkarnir allir 1—11,
á leið að „Skíðheimum44 og var
ekki óáþekkt vopnum búnum
her frá fyrri öldum til að sjá.
Frá „Skíðheimum44 dreifðu
t'Iokkarnir sjer um dalinn undir
stjórn foringja sinna. Síðan var
haldið niður að „Valhöll4, borg
Einherja á Tungudal og þar
drukkið kaffi og nesti borðað.
Þrátt fvrir binn mikla mann-
t'jölda var þar ávalt nóg rúm
og beini besti.
Ekki mun það heldur hafa
verið forsjónin ein, sem hagaði
því svo til, að þegar einn flokk-
urinn var að fara, var sá næsti
að koina. Undir kvöldið tók að
snjóa, en Einherjar skemtu í
Birkihlíð með söng og guitar-
spili.
Fagurt var út að líta næsla
morgun, laugard. fyrir páska,
alheiður himinn og þykkt teppi
af nýfallinni mjöll yfir öllu.
Við „Nýeyringarnir44 gátum ekki
á oss setið en stefndum lil
tjalls áður en lög til stóðu.
Þegar þeir fyrstu stóðu uppi
á Kistufelli var óslitin röð aí'
íólki upp allan Seljalandsdal.
Ftsýn var eins og hún getur
Frh. á hls. 74.
Við brottför frá ísafirði. Við „Skiðheima".