Fálkinn - 30.04.1938, Blaðsíða 11

VHGSVU
U/&N&IIRNIK
Flughöfn handa litla bróður.
Flugvjelaskýlið er búið til ur
skóöskju, sem skorið er af á ská
að ofan og skornar dyr á aðra
bliðina, eins og sýnt er á mynd 1.
Pappinn er ekki skorinn sundur
þar sem punktalínurnar sýna, held-
ur aðeins gerl far í pappann, svo
að hurðirnar verði á hjörum. Tvær
umslagalokur eru settar í hurðina
fyrir handföng, svo að hægt sje að
ljúka þeim upp. Mynd 2 sýnir þver-
skurð af flugvjelaskálanum — nu
cr þakið komið á, og er það annað-
hvort úr þunnri fjöl eða þykkum
pappa. Á þi'kið er límt stórl tvinna-
kefli, það er notað til þess að hefja
vjeiina til flugs með. Mynd 3 sýnir
hvernig kcflið er skorið lil og út-
búið: Með beittum hníf er skorið
hak öðrumegin í keflið að ofan, um
tveggja millimetra breitt. Sterkt
teygjuband er sett utan um keflið
og fest með límpappír eða tusku
og limi; siðan er keflið límt á
þakið, þannig að hakið viti l)eint
aftur.
Næst smiðum við flugvjelina.
Mynd 4 sýnir báða partana, sem
flugvjelin er gerð úr. Búkurinn er
gerður úr vindlakassafjöl, en væng-
irnir úr sterkum pappa. Vængirnir
eru límdir ofan á hakið á framan-
verðum búknum — gætið þess vel
að þeir sjeu alveg á miðjunni, því
að annars verður slagsíða á vjelinni!
Mynd 5 sýnir flugvjelina framan
frá, eftir að hún hefir verið setl
saman; þið sjáið að vængirnir eru
sveigðir ofurlítið upp með því að
lima skáskífur úr pappa undir þá.
Mynd 6 sýnir vjelina á flugi, eftir
að gluggar liafa verið málaðir á
hana. Þar sjást skáskifurnar undir
vængjunum greinilega. Og auk þess
er þessi vjel útbúin með stjeli. Það
er ekki nauðsynlegt, en það gerir
vjelina fallegri. Reynið nú að láta
vjelina renna fram af borði og ef
hún stingst á nefið þá tálgið þið
dálítið framan af búknum, þangað
tii vjelin lendir fallega á renni-
flugi á gólfinu. En ef hún er of
þung að aftan þá festið þið teikni-
bólu framan á hana. Mynd 7 sýnir
hvernig ])ið hefjið vjelina til flugs
af skýlisþakinu, með teygjubandinu.
Þið málið svo vjelina með fallegum
litum og þið getið verið viss um,
að bróðir ykkar hefir gaman af
henni.
Talan 9 er dularfull.
Taktu aðra tölu, stærri en 9
og draga frá henni tölu úr sömu
stöfum en í öfugri röð. Til dæmis:
3741
-r- 1473
22(58 Þversumma 18 og
1+8 = 9.
Nýtt dæmi: Skrifaðu upp ein-
hverja stóra tölu, t. d. 7.549.132.
Þversumman af henni er 31. Dragðu
nú þessa þversummu frá tölunni
og tak svo þversummuna af út-
komunni. Þá færðu fyrst 7.549.101
— þversumman: 27 og 2 + 7 = 9.
Hann kunningi okkar hefir nú
klætt sig i galdramannsbúning og
ætlar að sýna okkur hvílík galdra-
tala talan níu sje. Nú sýnir hann
ykkur nokkur dæmi sem ])ið skuluð
i'ást við sjálf:
Margfaldið hvaða tölu sem er
með 9 og leggið saman tölurnar
í útkomunni (þversummuna). Út-
koman verður þá altaf níu á end-
anum. Dæmi:
9 X 5071 = 45639. Þversumma
4 + 5 + G + 3 +9 = 27 og 2 + 7 = 9.
Ljónaveiðarinn er staddur á dans-
leik, nýkominn heim frá Afríku. —
Jeg drap fjögur ljón sama daginn,
s:.gði hann við dömuna, sem hann
er að dansa við.
— Er það satt? svaraði liún. —
Stiguð þjer svona ofarí á tærnar á
þeim.
Sara: — Mikið flón var jeg þegar
jeg rjeðist í að giftast þjer.
Sveinki: — Já, það varstu. En
fíflin eru ailra manna hepnust.
Sporhnndnrinn King.
11) Mulligan hafði skroppið ofan
i bátinn aftur til þess að festa hann
betur en þá vissi Jimmy ekki fyr
til en hrifsað var ónotalgea í öxl-
ina á honum. Hann leit við laf-
hræddur — og horfði nú beinl inn
i glottandi Ivinvqrjaandlit! Kínverj-
inn var berfættur og hafði því getað
læðst alveg að honum án þess að
hann heyrðist. „Ha, ha, Ho-Fan
þykir vist gaman að hitta ókunn-
ugan strák hjer, þegar Ho-Fan kem-
ur aftur —“ meira hafði Kinverj-
inn ekki sagt þegar King sveif á
hann.
20.000 FRANKAR.
Framh. af bls. 7.
stðlalirúgunni. Hann gat ekki skilið
livernig í þessum misskilningi gat
legið. Hvað átti hann að gera Hann
greiddi liárið með fingrunum. Svo
varð honum litið á miðann. Hann
horfði á liann eins og i draumi.
Milli teikninga af hestum og skipum
stóð eitt orð, sem hann hafði skrifað
livað eftir annað:
Patsie — Patsie — Patsie, stóð
þar. Og svo undirskriftin: R. M.
Calvert.
— Segið þjer mjer — heitir hann
Patsie hesturinn, sem vann lilaupið?
Litli maðurinn horfði undrandi á
hann.
— Auðvitað, herra minn. — Hann
setti hattinn upp aftur. — Viljið
þjer undirskrifa kvittunina.
Calvert skrifaði undir og maður-
inn fór. í dyrunum leit hann við til
að horfa til baka og hristi höfuðið.
F'yrir stuttri stundu hafði þessi mað-
ur verið svo drukkinn að liann gat
ekki lesið'. Nú var hann orðinn ger-
breyttur. Nú sat hann þarna og taldi
peningana og lagði þá kyrfilega sam-
an '— tíu seðla i hvern bunka, og
setti í vasabókina sína.
— Ó, Janey, sagði Calvert — litli
maðurinn i reiðbuxunum var svo
langt undan að hann gat ekki heyrt
það — ó, Janey. Það fer þá svo að
við siglum bæði. Jek vissi, að þetta
mundi fara veJ ....
¥
12) Sem betur fór var Kínverj-
inn ekki vopnaður, hann sprikl-
aði en ])orði að öðru leyti ekki að
gera neitt af liræðslu við hvassar
tcnnurnar í King. King var hygg-
inn og vel vaninn og hjelt öxlum
Kinverjans niðri með framlöppun-
um — og Jimmy var fljótur að ná
i snæri, sem lá á þilfarinu. Þegar
frændi gægðist upp fyrir borðstokk-
inn aftur til þess að sjá livað væri
á seiði var Jimmy langt kominn að
binda Kínverjann og liafði hnútana
rnmbyggilega.
13) Þegar King sá, að Kínverj-
inn var ekki liættulegur vinum
hans lengur fór hann að þefa af
þilfarinu. Alt í einu stefndi hann
beint á klefadyrnar, en hafði altaf
trýnið niður við gólf. „Sjáðu!“ sagði
Mulligan, „hann hefir fundið gömlu
sporin frá skálanum hans Wilsons!
Við skulum vona, að sporin liggi
inn í klefa Ho-Fans.“ Og hundur-
ii n fór inn um dyrnar og niður
br„ttan stiga og inn þröngan gang
AUKIÐ ORYGGI.
Þessi maður hefir ekki fleygt sjer
fyrir járnbrautarlestina lil að fyrir-
fara sjer, lieldur er það ljósmyndari,
sem er að athuga nýjan umbúnað,
sem ensku járnbrautirnar liafa tekið
upp, og gerir það að verkum að lest-
arstjórinn lieyrir livort linan er opin
og óhindruð. NáJægt öllum merkja-
lurnum og vixlsporum á línunni er
þriðja sporinu komið fyrir á milli
þeirra venjulegu, en frá henni er
rafmagnssamband við merkjaturninn.
Ef linan er opin heyrist bjalla
hringja í eimreiðinni, en sje eitthvað
nð lieyrist langur sónn og hemlarnir
a eimreiðinni verka sjálfkrafa. Þessi
uppgötvun gerir það að verkum, að
lestirnar geta ekið' harðar en áður.
jafnvel þó þoka sje.
og ýtti loks upp hurð, sem stóð
i hálfa gátt.
Er þetta klefi ræningjaforingj-
ans, sem Kina hefir fundið
— og teksl vinum okkar að
finna perlurnar áður en Kin-
verjarnir koma? Lestu það
sem kemur næst!
Tóta frænku.