Fálkinn - 30.04.1938, Blaðsíða 10

10
F Á L K 1 N N
Nr. 487. Adamson irill hafa næi urfrið■
S k r í 11 u r.
Þegar dægradvalar-kappinn fór
niður um ísinn.
— Jeg get óhika'ð mælt með þessu
efni við yður. Það er al-ull.
— Þolir það rigningu?
— Haldið þjer að sauðirnir gangi
n;eð regnhlif eða í olíukápu?
— Það ert þú sem segir, að jeg
komi altaf tómhentur heim þegar
jeg fer á veiðar!
—- Hversvegna hlóstu ekki að
skrítlunum hans Finngals?
— Mjer er illa við Finngal, svo
jeg beið með að hlægja þangað til
jeg kom heim.
Sjáðu, pabbi — Elsa hefir búið
til svo fallega brúðustofu úr út-
uarpstækinu þínu.
Vaj’stu að kalla?
Þjer hljótið að vera ákaflega
inikill dýravinur?
— Nei, en jeg er toppinn á lúk-
unum.
— Já, dyravörðurinn okkar á frí
i dag.
Jeg vil tala irið blaðamann-
inn, sem skrifaði um hnefakapp-
lcikinn minn l gær.
4 -Kí
Dómarinn lítur alvarlega til sak-
borningsins: — Gelið þjer skýrt það
fyrir mjer að þjer skylduð ráðast á
simastúlkuna alsaklausa og lúberja
hana?
— Já, vísl get jeg það. Jeg kom
þarna í mesta meinleysi með sim-
skeyti til kærustunnar minnar. Og
haldið jijer ekki að stúlkuskrattinn
hafi gerst svo ósvífin að fara að
lesa það.
Elsa, hvaða piltur 'var það
sem jeg sá þig kyssa í gærkvöldi?
— Æ, jeg man það ekki. Hvað
var klukkan þegar ]mð skeði?
Mamma, hefir guð skapað alla
menn? spurði Kristinn litli.
-i- Já, væni minn.
— Hefir hann líka skapað liann
Jónas frænda?
—- Já, auðvitað gerði hann það.
- Mikið skelfing held jeg hann
hafi hlegið þegar liann var búinn
með hann!
Ekki snjór eða Nú snjóar hann. Fram sleðann! Nú, það var mamma að hrista sængina.