Fálkinn - 14.11.1962, Blaðsíða 5

úrklippusafnið
Sendið okkur spaugilegar
klausur, sem þér rekizt á í
blöðum og tímaritum. Þér
fáið blaðið, sem klausa yðar
birtist í, sent ókeypis heim.
AMa GuSmundsdíÍttir er eina
flu^freyjan í flugfrcviuhóp
bandariska ffugfýlagsiiis Pan
American Airways. yAlda var
nýlega valin eín aFfjðrum flug-
freyjum félagsins til að ganga
um belna f cinkafiugvél Kcnnc-
Vísir 17. október 1962.
Sendandi: Sveindís Sveinsd.
Alþýðublaðið 9. október 1962. Sendandi: B. V.
Fékk oð
sitja i
!>AÐ er etóki á hverjum Aegi,
sem sjá má börn borin í baia i
á göfcum Eeykjavíkur. Það
; gerðist samt 1 gær ag smeliti
Sv. Þortn. af mynöavéiinni.
Móðir Arfengsips, sem heitit
Þórarinn. sagðí, að hún vseri
I á leið til að skila balanum, og
hefði atrákurinn óður ag upp-
vaagur viljað íá að aitje i
Morgimblaðið 20. október 1962.
Sendandi: Valdimar Olsen.
goft ef má ekkí segja, oð
hann sé þegar orðinn heims
frægur (og það víðar en i
Danmörku)
Tíminn 25. september 1962.
Sendandi: J. Ó. SÆM.
J Kurt Zier skólastjóri hefir
| tckið að sér að rlta um mynd-
Í' iistarsýn gar sem haldnar eru
hér f borginni fyrir Vfsi. Munu
fyrstu greinar hans birtast hér
iblaBinuá mofgun.
Vísir 22. október 1962.
Sendandi: B. G. B.
Tórgklukkan og
klukkan á Útvegsbankanum sýna
aldrei sama'tíma? Útvegebanka- og
Torgklukkan sýna yfirleitt sama
tíma,
Vikan 11. október 1962.
Sendandi: Sigrún Sighvatsd.
Hvortoi iundur
á Hótel Borg
onnoð kvöld
Morgunblaðið 23. október 1962.
Sendandi: Jónas Þorsteinsson.
Blaðamennskan
Jack London hafði lofað
tímariti í New York grein.
Hann ætlaði að skila hand-
ritinu eftir fimm daga. Þeir
liðu og ekki kom handritið.
Aðrir fimm dagar liðu, og
ekki kom það. Loks varð rit-
stjóri tímaritsins leiður á
þessari bið, enda var hann
búinn að gera ítrekaðar til-
raunir til þess að ná í rit-
höfundinn og fá hjá honum
handritið, en það strit hans
bar engan árangur, svo að
hann sendi rithöfundinum
svohljóðandi skilaboð á hótel-
ið, þar sem Jack London bjó:
— Kæri Jack London. Ef
ég fæ ekki handritið innan
24 klukkustunda kem ég upp
á herbergi til þín og sparka
þér niður stigann. Ég stend
alltaf við loforð mín.
Jack London svaraði:
— Kæri Dick. Ef ég ynni
allt, sem ég þarf að gera, með
fótunum, mundi ég áreiðan-
lega geta staðið við loforð
mín.
Predikarinn og púkinn
Fögur kona er feg-
urst, þegar hún hef-
ur ekki hugmynd
um hve fögur hún
er.
En það vcit hún
alltaf.
Verzlunin
Eigandi stórrar heildverzl-
unar lét prenta nokkur stykki
af spjöldum, sem á voru letr-
uð þessi orð: — Gerðu það
strax. Hengdi hann spjöldin
upp víðs vegar um salarkynni
fyrirtækisins. Vonaði hann, að
þessi ráðstöfun hefði bætandi
áhrif á afköst starfsfólksins.
Dag nokkurn spurði vinur
hans hann um, hver áhrifin
hefðu orðið af þessu. Eigand-
inn svaraði:
— Ekki voru þau eins og
ég hafði gert mér vonir um.
Gjaldkerinn stakk af með
þrjátíu þúsund krónur, bók-
haldarinn strauk í burtu með
einkaritaranum mínum, þrír
skrifstofumenn kröfðust
launahækkunar, og sendi-
sveinninn sagði upp til þess
að sinna köllun sinni; hann
ætlar að verða vasaþjófur.
IVIenningin
Sonurinn er kominn heim
frá háskólanámi erlendis og
faðirinn spyr hann:
— Hvað var nú erfiðast,
sonur sæll?
— Opna bjórflösku með
krónupeningi.
Vísindin
Bandaríkjamenn fitja upp
á ýmsu nýju. Nýjasta nýtt er
tyggigúmmí með vínbragði.
Stórt bandarískt vínfram-
leiðslufyrirtæki hefur hafið
samvinnu við japanska tyggi-
gúmmíverksmiðju um það að
framleiða þetta efni. Öllum
nema ökuþórum, er ráðlagt
DOIMIMI
Ákaflega finnst mér
dapurlegt að sjá fólk
eyða peningum og geta
ekkert hjálpað því til
þess.
að fá sér tuggu. — En vísindin
hafa ekki látið þar við sitja.
Þeir bandarísku hafa fram-
leitt sígarettur með ostbragði,
og einn öldungardeildarþing-
maður hefur látið svo um-
mælt, að bragð þetta ætti að
setja í alla vindlinga og auk
þess að minnka reykingar að
miklum mun, mundi þetta
bragð verða til þess að birgðir
bandarískra bænda af mjólk-
urafurðum mundi loks sjatna.
sá bezti
Lára var nýbúin að matreiða fyrstu mál-
tíðina fyrir sinn ektamann. Ekki var annað
að sjá, en matreiðslan hefði tekizt mjög vel.
Ungu hjónin settust nú að snoeðingi og við og við litu þau
ástaraugum hvort á annað.
— Segðu mér nú alveg satt, elskan mín, líkar þér mat-
urinn?
— Aldrei smakkað jafngóðan mat á ævi minni, sagði hann
og stakk upp í sig skeiðinni.
— Allt saman, alveg frá súpunni til búðingsins?
— Hver munnfylli er afbragðsgóð, sagði hann glaðlega.
— En hvað ég er glöð, sagði Lára og andvarpaði. Skil-
urðu, ég gleymdi nefnilega að panta síróp í saftina út á búð-
inginn, svo að ég varð að setja eitthvað, og svo setti ég hósta-
saftina þína í hana. Ó, ég var svo hrœdd um, að þú mundir
finna bragðið.
VISIMAKEPPNI FALKAIMS
Skammdegið er komið og sumir eru famir að
liyggja að verum annars heims á miðilpfundum. Núna
nýloga komu út tvær bækur um fræga íslenzka miðla
og í útvarpinu var spjallþáttur, þar sem rætt var
um huglækningar. En það var ekki ætlun okkar
að ræða það frekar heldur viljum við biðja menn
að botna fyrripart einn, sem kveðinn var á glugga
í Þingholtunum:
Bergja drjúgum berserkir
brennivínið hinuin megin.
FALKINN
5