Fálkinn - 24.02.1964, Side 22

LIFIR yilLLER
í ALBAIMÍI)?
Talið er nú fullvíst, að emn af íllræmdustu stríSsglæpa-
mönnum ÞjóSverja, Heinrich Múller, sé enn á lífi og í
fullu fjöri, og starfi í öryggislögreglunni í kommúnista-
ríkinu Albaníu, undir verndarvæng Enver Hoxa, einvalds
þar. Opmberlega hefur veriS taliS, aS Múller bafi látiS
lífiS í Berlín í maí 1945, og þar stendur legsteinn meS
nafm hans. En Múller var slyngari en svo, aS bann befSi
ekki opnar dyr til austurs, er öll sund voru aS lokast í
Þýzkalandi og ÞriSja ríkiS var aS hrynja. Hann hafSi
komiS sér upp góSum samböndum viS rússnesku leyni-
þjónustuna, og Stalín sálugi og menn hans sáu, aS bægt
var aS nota reynslu bans. SíSan braktist bann frá Rúss-
landi til Ungverjalands, en eftir uppreisnma þar fór bann
til Albaníu, síSasta virkis Stalínismans í Evrópu, þar
sem bann dvelst enn í dag, og er vandlega gætt ....
Það hefur verið fremur hljótt
um nafn Heinrich Miillers hin
síðari árin, enda hafa flestir
talið víst að hann hafi látið
lífið á síðustu dögum síðari
heimsstyrjaldarinnar eins og
flestir samstarfsmanna hans.
Þó var hans ákaft leitað fyrst
eftir stríðið, eins og þeirra
stríðsglæpamanna, sem ekki
var talið alveg fullvíst, að
hefðu látið lífið. Og ekki er að
efa það, að hefði Heinrich
Miiller fundizt þá, hefði hann
ekki þurft að kemba hærurn-
ar. Hann hefur verið settur í
hóp sex verstu stríðsglæpa-
manna Þjóðverja í síðari heims-
styrjöldinni. Hinir fimm eru
engir smákarlar: Hitler sjálfur,
Himmler, Kaltenbrunner, Hey-
drich, og Adolf Eichmann, sem
náðist suður í Argentínu og
var leiddur fyrir lög og dóm
í ísrael, eins og mönnum er í
fersku minni, og líflátinn þar.
Og Heinrich Muller var
hvorki meira né minna en yfir-
maður Adolfs Eichmanns, enda
vitnaði Eichmann óspart til
yfirmanns síns við réttarhöldin
og reyndi að koma sem mestri
sök á hann. Og þegar réttar-
höldin stóðu í Póllandi árið
1947 yfir Rudolf Franz Höss,
yfirmanni hinna hryllilegu út-
rýmingafangabúða í Ausch-
witz, bar Höss meðal annars
við réttarhöldin: „Muller var
samvizkulaus böðull. Himmler
fól honum að skipuleggja allar
22
þær varúðaraðgerðir, sem tald-
ar voru nauðsynlegar öryggi
ríkisins." Vart þarf að fjölyrða
um það, hvers eðlis slíkar
varúðarráðstafanir oftast nær
voru.
Heinrich Múller féll ekki í
Berlín í maí 1945. Hann er enn
þá á lífi, fullyrða Vestur-þýzk
blöð og hefur átt heima í Alba-
níu síðan árið 1956. Hann er
nú 63 ára að aldri og er undir
verndarvæng einvalds Albaníu,
Enver Hoxa, og þjónar honum
dyggilega, eins og hann á sín-
um tíma þjónaði Hitler, Himm-
ler, Heydrich og STALIN, því
eftir stríðið, er hann hvarf, var
hann einmitt í Rússlandi og
starfaði með rússnesku öryggis-
lögreglunni. Og hann er í
miklu afhaldi í Tirana, höfuð-
borg Albaníu, og þar þykir
það heiður að vera í kunnings-
skap við Abedin Bekir Nakos-
chiri, en svo heitir Heinrich
Múller nú. Eða hét það að
minnsta kosti, þegar skrif Vest-
ur- þýzkra blaða um hann hóf-
ust að nýju, en ekki er ósenni-
legt að hann hafi nú að nýju
breytt um nafn.
Nakoschiri-Múller stjórnar
þeirri deild í albönsku upplýs-
ingaþjónustunni, sem heitir
Vesturlanda-deildin. Og undir
þá deild falla lönd eins og
Júgóslavía og Austur-Þýzka-
land, sem í augum hinna gall-
hörðu Stalínista í Albaníu eru
hvergi nærri „rétttrúuð“. Titill
Múllers í Sigurimi-lögreglunni,
Öryggislögreglu Albaníu, er
höfuðsmaður og í lögreglurík-
inu Albaníu samsvarar það
hershöf ðingj agráðu.
Múller býr í sérstöku hverfi
í Tirana, þar sem búa háttsett-
ir starfsmenn „Verkamanna-
flokks Albaníu,“ stjórnarmeð-
limir og liðsforingjar í alþýðu-
her ríkisins. Nafnlaus hliðar-
gata, sem gengur út frá „Breið-
götunni Nýja Albanía“, er eini
inngangurinn í þetta hverfi,
sem er ákaflega vel gætt. Húsin
í þessu hverfi eru yfirleitt
tveggja eða þriggja hæða með
flötu þaki og í hverju húsi eru
margar íbúðir. Múller býr einn
í íbúð sinni, og allt í kringum
hann eru háttsettir,, félagar."
Vinnustaður hans er einnig í
þessu hverfi, og hann fer sára-
sjaldan þaðan, enda ekki víst
að hann telji öryggi sínu vel
borgið utan þess. Þó fer hann
á sumrum með flokksbroddun-
um til hafnarborgarinnar Du-
razza, þar sem eru vinsælir
sjóbaðstaðir. Þar býr hann í
einbýlishúsi, sem er vandlega
gætt og þó getur hann ekki
setið á sér að heimsækja hótel
eitt, er nefnist hótel Adriatica,
en þar er selt franskt koníak,
uppáhaldsdrykkur Múllers frá
því í gamla daga. Og þessi veik-
leiki hans kom einmitt upp um
hann fyrir tveimur árum síðan,
en þá sá austur-þýzkur skipa-
verkfræðingur, sem þar dvald-
ist í sendinefnd, og er gamall
og harðsoðinn kommúnisti,
Múller, er hann gleymdi sér
eftir nokkur koníaksstaup og
fór að tala þýzku. Verkfræð-
ingurinn vann í nokkra mánuði
í Albaníu og hitti Múller þá
nokkrum sinnum og sannfærð-
ist um, hver þar var á ferð.
Hann tilkynnti leyniþjónustu
lands síns, hvers hann hefði
orðið vísari. En honum var
skipað að halda sér saman.
Ástæðan var einfaldlega sú, að
eftir stríðið hafði Múller unnið
dyggilega með ýmsum göml-
um SS- og Gestapó-mönnum,
sem þá unnu fyrir Austur-
þýzku stjórnina.
Það er nú talið fullvíst að
Múller hafi gengið Rússum á
hönd, þriðja maí, 1945, er stutt
var orðið eftir til falls Þriðja
ríkisins. Rússar munu hafa tal-
ið sér feng í honum, þar sem
þeir vissu, að hann var mjög
vel kunnugur leyniþjónustu-
starfsaðferðum Vesturlanda og
átti raunar ekki margra kosta
völ eftir stríðið. Stalin lét svo
ummælt opinberlega, skömmu
eftir stríðslok, að Rússar hefðu
í þjónustu sinni „nokkra þýzka
menn, sem mikið mundi rætt
um, ef heimurinn vissi, hverjir
þeir væru.“
En hvernig stóð svo á því,
að Múller fór að vinna fyrir
Rússa og þeir skutu hann ekki
umsvifalaust? Ýmislegt bendir
til þess, að hann hafi átt allgóð
FALKINN