Fálkinn - 23.05.1966, Qupperneq 22

■'
í , ,3
•- p
■ ■ M
;í
É8M9SI
S®,■••••••
*:■ : .
■ ■
xí Í-:
wS&i*
'*•“<* <”v •
ÍiiMililPi
BRENNIMEKKT
Þá varð honum skyndilega ljóst
hvert hann ætti að heita för-
inni. Morguninn eftir var hann
kominn aftur til ferðaskrifstof-
unnar og keypti alla nauðsyn-
lega farmiða. Þarnæsta dag sat
hann í flugvélinni á leið til
Frankfurt, þar sem hann skipti
um flugvél eftir klukkustundar
bið. Skömmu eftir hádegisverð
staðnæmdist leigubíll hans fyr-
ir utan Hótel Kronen í Gar-
misch,
Dyravörðurinn tók á móti
honum eins og hann væri lang-
þráður gestur og hafði á svip-
stundu dregið upp fyrir hann
mynd af því hvernig hann gæti
gert sér tilveruna sem þægi-
legasta: siglingar, svig í snævi
þöktum fjallshlíðum, gönguferð-
ir í þægilegum félagsskap, dans,
rouletta, kvöldvökur á gistihús-
inu á hverju kvöldi.
Stenfeldt hlustaði með öðru
eyranu og vó lykilinn í hendi
sér. Hann hafði fengið herbergi
númer þrettán og alla tíð síðan
á stúdentsárunum hafði hann
haldið fast við þá trú, að þrett-
án væri happatala hans.
Hann myndi þurfa á öllu sínu
lánl að halda núna, því hann
hafði ekki komið til Garmisch
eingöngu til að skemmta sér
heldur til þess að komast að
því hvort Hoffmann hefði sagt
sannleikann um fortíð sína.
Lars Stenfeldt byrjaði njósna-
störf sín á því að reyna að
gleyma Hoffmann stundarkorn
og slappa af. Hann leigði segl-
bát og dvaldi klukkustundum
saman úti á Walchenvatni. Alpa-
hlíðarnar sunnanvert við vatn-
ið loguðu í rauðgullnum litum
haustsins, vatnið var blátært og
friðurinn var alger undir hvítu
seglinu á -litla bátnum hans.
Hann sat og lónaði, hlustaði á
bárugjálfrið ,við borðstokkinn og
ef hann lét aftur augun gat
hann hugsað sér að báruskvamp-
ið væri orð, rödd. En þegar
hann opnaði augun aftur var
hann jafneinn í bátnum sínum.
22
FALKINN