Fálkinn - 23.05.1966, Qupperneq 46

Viðleguútbúnaður
fyrir hvítasunnufríið
SPORT tjöldin eru sterk
SPORT tjöldin fást með aukaþekju.
SPORT tjöldin eru ódýr.
SPORT teppa-svefnpokar.
Erlendir svefnpokar-
PALMA vindsængurnar eru þekktar fyr-
ir gæði, verð frá kr. 485,00.
Verzlið þar sem hagkvæmast er.
Póstsendum.
Kjörgarði, Laugavegi 59 - Laugavegi 13.
þeim að sjá réttlætinu fram-
gengt."
„Réttlætinu?“
„Já, hefurðu nokkurn tíma
heyrt þess háttar nefnt?“
„Það hef ég. En ég hef líka
heyrt getið um mannrán."
„Æ, herrann trúr sé oss næst-
ur!“ Hann skellihló. „Heyrðu
annars, ef þú ert svona hvump-
inn, þá er betra að við hættum
alveg við þetta!“ Hann stóð upp.
„Nú verð ég að fara. Ef þú tek-
ur tilboðinu, þá ferðu í kaffistof-
una eins og ég sagði. Að öðrum
kosti. . .“ Hann yppti öxlum.
„Ágætt. Ég skal hugsa um
það.“
„Já, gerðu það. Mér þykir
leitt að skilja við pappírana
þína í þessari óreiðu — en í
rauninni vilt þú miklu heldur
raða þeim aftur sjálfur. Bless
á meðan.“
„Bless,“ sagði George.
Arthur var þegar kominn út
um dyrnar og lokaði þeimhljóð-
laust að baki sér.
Það var ekki óttinn við veggja-
lýs, sem hélt vöku fyrir George
þessa nótt.
O—O
Kaffistofan með gulu glugga-
tjöldunum var á fjölförnu götu-
horni, og allir í veitingasalnum
voru sjáanlegra úr allri aðalgöt-
unni. Að áliti Georges var þetta
síðasti staðurinn, sem hann
myndi hafa sett í samband við
leynilegar framkvæmdir. En
hann var heldur ekki vanur
þess háttar. Hið mjög svo traust-
vekjandi útlit kaffistofunnar var
ef til vill mesti kostur hennar.
í heimi Arthurs var án efa
reiknað með þessum hlutum.
Ungfrú Kolin hafði hlýtt at-
hugasemdalaust á lýsingu Ge-
orges á heimsókn Arthurs og
sömuleiðis samþykkt ákvörðun
hans um að fresta burtförinni.
Kiukkan var rúmlega fimm.
Það voru fáir í kaffistofunni.
Enginn hafði nálgazt þau, sem
líklegur væri til að vera með
skilaboð til þeirra. George lauk
við kaffið sitt.
„Jæja þá, ungfrú Kolin. Við
skulum borga og fara.“
Hún gaf þjóninum bendingu.
Þegar maðurinn gaf þeim til
baka, tók George eftir gráum
bréfmiða undir skiptimyntinni.
Þegar þau voru komin út, tók
hann bréfmiðann upp og fletti
honum sundur.
Skilaboðin voru skrifuð með
blýanti með læsilegri skólarit-
hönd:
„Bíll með lögreglunúmerinu
19907 bíður eftir' þér fyrir utan
Cinema klukkan 20:00. Ef ein-
hver spyr, hvert þú ætlir, þá
ertu að fara í ökuferð til að fá
þér frískt loft. Það er allt i
lagi með bílstjórann. Engar
spurningar. Gerðu eins og hann
segir. Farðu í þægilega skó.
Arthur."
Bíllinn var gamall, opinn
Renault, sem George hafði áður
séð í bænum. Bílstjórinn stóð
við hlið hans með húfuna í
hendinni og hélt hurðinni op-
inni fyrir þeim. Hann var sina-
ber öldungur, með sítt, hvíti
skegg og húð eins og sútað leð-
ur. Aftursætið bar þess greini-
leg merki, að bíllinn hafði ný-
lega flutt grænmeti. Gamli mað-
urinn sópaði handfylli af söln-
uðum leggjum niður á gólfið áð-
ur en hann settist undir stýrið
og ræsti bílinn.
Innan skamms voru þau
komin út úr bænum áleiðis til
Vevi, sem er járnbrautarstöð
austan við Florina.
Það var að verða dimmt og
gamli maðurinn kveikti bílljós-
in. Það kviknaði aðeins á öðru.
Hann sparaði benzínið — ók
niður brekkurnar í hlutlausum
gír með vélina úr sambandi og
setti ekki í gang aftur fyrr en
bíllinn var alveg að stöðvast.
Rafhlaðan var tóm, svo að þegar
vélin var ekki í gangi, var lítið
gagn að þessu eina ljósi. Þegar
almyrkt var orðið, varð hver
niðurferð ægilegt háskastökk
niður í óvissuna. Til allrar ham-
ingju var engin umferð á móti
þeim, en eftir eina sérstaklega
hrollvekjandi brekku mótmælti
George.
„Ungfrú Kolin, segið honum
að aka hægar niður brekkurnar
eða láta vélina vera í gangi svo
ljósið logi. Hann drepur okkur,
ef hann gætir ekki að sér.“
Bílstjórinn sneri sér við í sæt-
inu til að svara.
„Hann segir að tunglið komi
bráðum upp.“
„í guðs bænum, hann verður
að hafa augun á veginum!“
„Hann segir að það sé engin
hætta á ferðum. Hann er vel
kunnugur veginum.“
„Jæja þá — segið ekki meira.
Við skulum láta hann horfa
fram fyrir sig.
Þau höfðu ekið nálega
klukkustund og tunglið var að
koma upp, þegar þau komu að
vegi, sem lá til norðurs. Tíu
mínútum seinna beygðu þau til
vinstri og hófu langan akstur
upp í móti. Þau óku fram hjá
nokkrum afskekktum hlöðum og
nú versnaði vegurinn stöðugt.
Brátt valt og skoppaði bíllinn
yfir lausagrjót. Eftir nokkra
kílómetra í viðbót hægði hann
snögglega á ferðinni, skrikaði
þvert yfir veginn til þess að
Framhald á bls. 49.