Ljósberinn - 01.02.1944, Side 28

Sydimerkurförin
«) J SA6AÍ MYNDUM eftir HENRYKSIENWEWiCZ
Kali var fjarska óánægSur yfir því, að fíllinn skyldi
kasta slöngunni í vatnið og lýsti yfir, að hann ætl-
aði að sækja hana. „Nioka (slanga) góð á bragðið“,
sagði hann. Hann náði í flatan stein niður á fljóts-
bakkann, lagði hann inn í holuna á risatrénu, þar of-
an á lagði hann kolaglæður. Það kom fljótt í ljós, að
þetta var gott ráð, því að strax og tréð fylltist af reykj-
arsvælu að innan, skriðu út úr því alls kyns kvikindi.
Það voru svartar og rauðar bjöllur, loðnar, stórar
kóngulær, viðbjóðslegar lirfur, álíka sverar og fingur
og eitraðar margfætlur, og var bit þeirra banvænt.
Kali kramdi skordýrin miskunnarlaust í hel ineð
sleinum um leið og hann hafði augun á munnanum i
trénu. „Eftir liverju ertu oð liorfa?“ spurði Stasjo.
„Heldur þú að það séu fleiri slöngur þarna inni?“ —
„Nei, Kali hræddur við Mzimu -— hinn illa anda“.
„Þú heldur þá, að hinn illi andi, Mzimu, sé í
trénu?“ spurði Stasjo unga negrann. „Hefur þú nokk-
urn tíma séð Mzimu?“ — „Nei, en Kali hafa heyrt
voðalegan skarkala, sem Mzimu gera í kofum galdra-
mannanna. Galdramennirnir einir geta sært Mzimu.
Galdramennirnir ganga frá einum kofa til annars og
segja, að Mzimu sé reiður. Þá Negrarnir gefa lionum
banana, hunang, egg og kjöt“. Stasjo yppti öxlum.
„Var þá slangan kannske Mzimu?“ spurði hann.
Kali liristi höfuðið. „Þá fíllinn ekki drepa Mzimu,
heldur Mzimu fílinn. Mzimu er dauðinn“. Undarlegt
brak og brestir inni í trénu trufluðu sar.ital þeirra
allt í einu. Út um neðra gatið þrengdi sér undarleg-
ur rauður rykmökkur, síðan heyrðist ennþá meira
brak en áður. Kali kastaði sér flötunt til jarðar og
byrjaði að' hrópa: „Aka, Mziiiiu — Aka! Aka!“