Ljósberinn - 01.02.1946, Side 20

4tvdimerkurförin
J SAGAÍMYNDUM eftir HENRYKSIENICIEWICZ
Stasjo syrgði Linde innilega. Síðan jarðsettu þeir
Kali liann í helliskúta einum í nágrenninu og byrgðu
opið með liyrnuni og steinum. Stasjo tók Nasihú litla
með sér, en skipaði Kali að gæta birgðanna og kveikja
stórt bál á næturnar hjá hinum svefnsjúku. Sjálfur
fór hann ineð sekkina og skotfærin til liústaðar þeirra.
Þetta var dýrmæt og nauðsynleg viðhót við hans
fátæklegu birgðir.
Á rneðan höfðu margir hinna sofandi negra í tjald-
húðum Lindes dáið. Nokkrir flúðu í dauðastríðinu
út í skóg og koinu ekki aftur, aðrir sofnuðu liljóðlega
út af. Kali xarð að grafa þá. Að hálfuni mánuði liðn-
um var aðeins einn eflir, en Ieið svo allt í einu út af í
svefni og þreytu. Loksins kom að þeim tíma, þegar
sprengja átti hjargið og frelsa King (konung), eins
og börnin höfðu skírl fílinn.
Hann tók púðrið úr skothylkjunum og fór að húa
sig undir að sprengja klettinn, sem lokaði fílinn ofan
í gjánni. Sem betur fór fór Nel daghalnandi af kínin-
skömmtunum og hinni breyttu fæðu. Nokkrum sinnum
dag livern reið Stasjo yfir í tjaldstað Lindes, en það
liðu tíu dagar áður en hann var húinn að l'lytja með
sér þá hluti, sem liann ætlaði að liafa með sér, ásamt
hestunum. Hann varð þó að skilja þar margt eftir.
Fíllinn var þegar orðinn svo þægur, að liann lilýddi
Stasjo, þegar hann skipaði honuin að lyfta sér upp á
hakið með rananuin. Þau vöndu liann líka á að bera
hyrðár, sem Kali var upp á liann í hamliusstiga. Nel
hélt því fram, að allt of mikið væri á liann lagt, en í
rauninni niunaði hann ekki meira um það en að hera
flugu. Saha og King voru orðnir heztu vinir og vin-
átta þeirra slóðst liverja raun eins og síöar kom í ljós.