Tímarit iðnaðarmanna - 01.12.1967, Blaðsíða 33

breyttra viðskiptahátta, svo sem
tollabreytinga og frjálsari innflutn-
ings.
Um vaxtakjör slíkra lána segir, að
þegar um ótollverndaðan iðnað er að
ræða eða iðnað, sem hefur óveru-
lega tollvernd, mega vextir vera 3%,
p. a. lægri en almennir útlánsvextir
sjóðsins.
Lán til vélakaupa mega vera til
allt að þremur árum lengri tíma og
vegna fasteigna til allt að því fimm
árum lengri tíma en hin almennu
lán Iðnlánasjóðs. Lánin mega vera
afborgunarlaus fyrstu 2 árin.
Á s.l. vetri bauð Iðnlánasjóður út
sölu skuldabréfa samtals að upphæð
kr. 24,5 millj. Vextir af bréfunum eru
10% p. a. og greiðast upp á 7 árum.
Sala bréfanna gekk þó alldræmt en
Seðlabankinn hafði ábyrgzt sölu á
10 millj. kr. af skuldabréfaláninu.
Sölu bréfanna er enn ekki lokið.
Á yfirstandandi ári hefur verið
haldið áfram að breyta lausaskuld-
um iðnfyrirtækja í föst lán eftir því
sem um hefur samizt milli iðnfyrir-
tækja og viðskiptabanka þeirra og
Iðnlánasjóðs. Alls hefur verið breytt
lausaskuldum að upphæð kr. 44,4
millj. til þessa.
Iðnaðarbanki Islands hi.
Á síðasta aðalfundi Iðnaðarbank-
ans var Vigfús Sigurðsson kosinn í
bankaráð bankans, Ingólfur Finn-
bogason til vara og Otto Schopka
endurskoðandi, eftir tillögu frá stjórn
Landssambandsins. Á aðalfundinum
var samþykkt tillaga frá bankaráði
bankans um að greiða ekki arð af
hlutafé bankans en láta allan tekju-
afgang á síðasta ári renna í varasjóð.
Var þetta gert vegna þess tjóns sem
bankinn hafði orðið fyrir við bruna
húseignar sinnar við Lækjargötu tob.
Innstæðuaukning í Iðnaðarbank-
anum varð allveruleg á síðasta ári,
kr. 124,4 millj. eða 30,2%. Nettó-
aukning útlána varð talsvert minni,
eða kr. 87,7 millj. Heildarútlán bank-
ans í árslok námu um kr. 435 millj og
heildarinnstæður alls kr. 536 millj.
Iðnaðarbankinn rekur nú útibú í
Hafnarfirði, á Akureyri og við Háa-
TÍMARIT IÐNAÐARMANNA
leitisbraut í Reykjavík. Síðasttalda
útibúið var opnað í október 1966.
Rekstur allra útibúanna hefur gengið
mjög vel og átt mikinn þátt í aukn-
um vexti bankans.
Verðlagsmól.
Á síðasta Iðnþingi var gerð álykt-
un um verðlagsmál, þar sem skorað
var á viðskiptamálaráðherra að
hlutast til um, að verðlagsákvæði á
útseldri vinnu og vörum þjónustu-
og framleiðslufyrirtækja í iðnaði
verði afnumin, þar sem fyrirsjáan-
leg væri rekstursstöðvun hjá mörg-
um fyrirtækjum vegna ranglátra
verðlagsákvæða.
Ályktun þessi var send bæði við-
skiptamálaráðherra og iðnaðarmála-
ráðherra en árangur enginn frekar
en um mörg undanfarin ár.
Hinn 15. nóvember 1966 lagði rík-
isstjórnin fram á Alþingi frumvarp
til laga um heimild til verðstöðvun-
ar. Var frumvarp þetta afgreitt sem
lög frá Alþingi og ríkisstjórninni þar
með heimilað á tímabili til 31. októ-
ber n.k., að ákveða að verðhækkun
á öllum vörum og seldri þjónustu í
hvaða formi sem hún er, megi ekki
eiga sér stað nema með samþykki
ríkisstjórnarinnar. Ennfremur fólst í
lögunum heimild fyrir ríkisstjórnina
til þess að ákveða, að engin opinber
gjöld mættu hækka frá því sem áður
var, nema með sérstöku samþykki
ríkisstjórnarinnar.
Á meðan frumvarp þetta var í
undirbúningi átti ríkisstjórnin við-
ræður við fulltrúa verkalýðshreyfing-
arinnar og helztu samtaka atvinnu-
rekenda. Var þess farið á leit við
báða aðila, að þeir lýstu yfir, í fyrsta
lagi, að unnið skyldi eftir óbreyttum
samningum í eitt ár, og í öðru lagi,
að verðlag skyldi haldast óbreytt á
sama tíma, nema að svo miklu leyti
sem hækkanir reyndust óhjákvæmi-
legar vegna verðhækkana erlendis.
Slíkar yfirlýsingar fengust þó ekki af
hendi fyrrnefndra aðila og lagði rík-
istjórnin því fram verðstöðvunar-
frumvarpið.
Af hálfu samtaka atvinnurekenda
var lögð rík áherzla á þann skiln-
ing, að forsenda lagasetningarinnar
væri að gildandi kjarasamningar
héldust óbreyttir, og einnig að opin-
ber gjöld hækkuðu ekki á tímabil-
inu. Við þessum tilmælum var orðið
og kom fram í athugasemdum við
frumvarpið, að beiting heimildar-
innar til verðstöðvunar byggðist á
þeirri forsendu, að ekki yrðu kaup-
hækkanir, sem gerðu verðstöðvun
óframkvæmanlega. Strax og frum-
varpið hafði verið samþykkt á Al-
þingi beitti ríkisstjórnin heimild
sinni skv. lögunum og gaf út fyrir-
mæli um algera verðstöðvun.
Á meðan verðstöðvunarlögin eru
í gildi er að sjálfsögðu ekki um að
ræða, að verðlagsákvæði verði af-
numin, þar sem þau eru í gildi en
brýna nauðsyn ber til að vinna á-
fram að lausn vandamála þeirra
iðngreina, sem enn eru undir verð-
lagsákvæðum.
Á aðalfundi Kaupmannasamtaka
íslands í marz-mánuði s.I. skýrði
viðskiptamálaráðherra frá því, að
ríkisstjórnin hefði ákveðið að skipa
nefnd til þess að semja drög að
nýrri löggjöf um eftirlit með einok-
un, hringmyndun og verðlagi, og
gat hann þess jafnframt hvaða aðil-
ar mundu hafa fulltrúa í nefndinni.
Þar sem Landssamband iðnaðar-
manna var ekki þar á meðal, var
þegar farið á fund viðskiptamálaráð-
herra og þess farið á leit við hann,
að Landssambandinu yrði gefinn
kostur á að hafa fulltrúa í nefndinni
og honum gerð grein fyrir afskipt-
um Landssambandsins af verðlags-
málum iðnaðarins að undanförnu.
Ráðherra tók málaleitun Lands-
sambandsins mjög vel og skömmu
síðar barst bréf frá viðskiptamála-
ráðuneytinu, þar sem óskað var
eftir tilnefningu á fulltrúa í nefnd-
ina. Framkvæmdastjóri Landssam-
bandsins var tilnefndur í nefndina.
í nefndinni eiga sæti 21 fulltrúi
frá samtökum launþega, neytenda,
atvinnurekenda og þingflokkanna,
svo og nokkrir embættismenn, þ. á.
m. ráðuneytisstjórinn í viðskipta-
málaráðuneytinu, sem er formaður
nefndarinnar. Nefndin fékk sér til
137