Vikan - 09.04.1959, Page 4

8IB»I

wmm

i; ' ' :

1111

^-v"’>',wiwiwwwte wt mwwn

Konur óska þess, að þær geti betrumbætt eig-
inmenn sína og haft áhrif á þá á annan hátt. A
þann hátt verður konan jafningi manns sins,
nærri honum, og þetta fyllir hana lífsgleði og
stafsþrótti.
Ekki vilja menn heldur eiga fullkomnar eigin-
konur. Menn vilja geta kennt konunni eitthvað,
bæta úr göllum hennar og hreint og beint ríkja
yfir þeim. Og slungin er sú kona, sem lætur mann
sinn lifa í þeirri blekkingu.
Ung hjón ættu að skeyta smágöllum i fari
hvos annars sem minnst. Fullkomnun er mann-
inum óbærileg, og nokkrir smávægilegir gallar
hæna ung hjón enn meir hvort að öðru.
Eru ungir menn afkastameiri en rosknir?
Á sumum sviðum eru ungir menn afkasta-
meiri, en hið gagnstæða kemur aftur fyrir á öðr-
um sviðum. Rannsóknir hafa leitt I ljós, að fram-
farir á sviði eðliðsfræði, efnafræði, læknisfræði
og líffræði eru oftast verk yngri manna en sex-
tíu ára. En framámenn á sviði lagavísinda, stjórn-
mála, trúarfræði, utanríkisþjónustu og hernaðar-
vísinda eru oftlega komnir yfir þann aldur.
Það hefur einnig sýnt sig, að afköst og sköp-
unarhæfileiki eru mismunandi lengi að þroskast,
og fer allt eftir því á hvaða sviði afköstin eru
gerð. Einstaklingurinn er mismunandi lengi að
ná fullkomnun sinni á hinum ýmsu sviðum tækni
og vísinda.
Því miður minnka afköst sumra roskinna
manna, vegna þess að þeir halda, að slikt sé 6-
hjákvæmilegt. Það er mjög erfitt fyrir mann að
halda baráttumóð sínum, þegar hann tekur að
reskjast, vegna þess að honum er talin trú um,
að á hans aldri minnki afköst manna til muna.
Og þessvegna á roskið fólk, í fullu, fjöri, það til
að draga sig í hlé í algerri uppgjöf.
En til allrar hamingju viðheldur margt eldra
fólk hugrekki sinu og festu, og stendur þá oft-
lega yngra fólki fyllilega jafnfætis. Við þekkjum
mörg dæmi þess, að fólk, sem komið er á efri
ár, beitir sér eftir fremsta megni og lætur engan
bilbug á sér finna, þótt halli undan fæti.
Er nám vísindagrein?
Sannarlega er hægt að kenna flestum mönnum
að stunda nám sitt af meiri nákvæmni en áður.
Auðvitað er viðhorf nemandans gagnvart við-
fangsefni sinu snarasti þátturinn. Markmið náms
er að læra, og nemendúr öðlást betur lærdóm, ef
þeir stefna að einhverju settu marki og er við-
fangsefnið ljúft.
Flestum er hollast að skipta námi sínu skyn-
samlega niður. Nemendum ber að stunda nám
sitt fast og jafnt, og er það mun öruggara og
áhrifameiri aðferð en að læra allt í einni skorpu
fyrir próf. Með öðrum orðum ■— nemandinn lær-
ir meira með því að lesa tvisvar sinnum i einn
klukkutíma en með því að lesa einu sinni í tvo
klukkutíma. Þessvegna er skyndinám fyrir próf
sorgleg tímasóun. I stað þess að lesa allt í einni
lotu fyrir próf, gæti nemandinn tileinkað sér
mun meir, ef hann dreifði námi sínu yfir vissa
tímalengd.
Fyrir hvern dag skyldi efnið lært sem ein
heild, frekar en samhengislaúsir bútar. Yfirleitt
mun nemandinn læra eitthvert efni betur, ef hann
les það í heild í stað þess að fullnema sig í einu
efni, áður en lagt er út í annað. Til dæmis er
auðveldara að læra utanbókar, ef það er lesið
sem heild, i stað þess að læra hverja vísu fyrir
sig.
Það er höfuðskilyrði, að nemandinn skilji við-
fangsefni sitt. Hverjum nemanda er holit að
þylja yfir lesið efni, þegar efnið hefur verið end-
ursagt af nemandanum, eru meiri líkur til þess,
að það verði honum minnisstæðara.
Flestar konur, sem komnar eru yfir tvítugt,
eru, farnar að líta raunsæjum augum á hjóna-
baridið. Flestar stúlkur undir tvítugu, hugsa sér
hjónabandið sem gallalausa stofnun og setja verð-
andi manni sínum slík skilyrði, að sá maður yrði
undantekningarlaust afundinn. En þegar stúlkan
þroskast, markast viðhorf hennar gagnvart líf-
inu og ástinni af meiri hagsýni en hugsjóna-
stefnu.
Þegar kona er orðin tuttugu og fimm ára,
er henni orðið ljóst, að sérhver maður hefur sína
galla, og að ástin er ekki fullkomnun hugsjóna
hennar á yngri árum. Þeim mun skynsamari sem
stúlkan er, þeim mun betur verður henni ljóst, að
fólk hænist hvort að öðru vegna styrks og veik-
leika hvers annars. Fólki þykir vænt um okkur,
vegna þess að við erum mannleg, og að vera
mannlegur er að hafa sína galla. Það væri næsta
hrollvekjandi fyi’ir verðandi eiginkonu ef eigin-
maður hennar væri algerlega gallalaus.
Líta stúlkurnar raunsæjum
augum á hjónabandið?
4
VIKAN