Vikan


Vikan - 19.11.1959, Blaðsíða 13

Vikan - 19.11.1959, Blaðsíða 13
S M Á S A G A eftir Dudley Hots — Jú, ég gæti hugsað, að hann hafi gripið svona fast um úlnlið sér í dauðastriðinu. Lomax lögreglufulltrúi virtist því sammála. — Þá hef ég hér eiginlega ekki neitt erindi að rækja. Þegar ég kem aftur i lögregluskrifstofuna, hringi ég, formsins vegna eingöngu, til formanns likskoðunardómsins, en það ber að gera honum viðvart eins og þér vitið, og svo getur hann haft samband við yður og þið gengið frá þessu ykkar á milli. Létt fótatak heyrðist úti fyrir dyrum. Síðan voru barin þrjú létt högg á hurðina, og Lísa opnaði. Aldurhniginn, gráhærður maður stóð fyrir utan þröskuldinn. — Sorgardagur, ungfrú Maclean, mælti hann lágt, — sorgardagur . . . Hún bauð honum inn fyrir og kynnti hann fyrir lögreglufulltrúanum, — Johnson, einkaþjónn hins látna , sagði hún. Þjónninn leit þangað, sem húsbóndi hans lá fram á borðið. Hann laut höfði og gekk að hon- um. — Þetta er sannarlega sorgardagur, mælti hann enn. — Bar þetta brátt að? — Já, mjög brátt. Hann var hress og frískur, þegar Henry kvaddi hann, svaraði Lísa. — Svo að Henry var hér staddur um hádegisbilið? — Já, það var eitthvað, sem hann þurfti að ræða við frænda sinn. Og Craig var öldungis eins og hann átti að sér, þegar Hennry kvaddi, því að þeir skiptust á nokkrum orðum, þeg- ar Henry var að ganga út úr dyrun- um. Ég heyrði svo greinilega, að gamli maðurinn sagði: — Við sjáum t.l, sjáum til sjáum . . . ÞAÐ var sem gamla þjóninum brygði skyndilega, og augnatillit hans lýsti óvæntri undrun. Hann gekk að lögreglufulltrúanum. lagði höndina á arm honum og mælti hljóðlega: — Fyrirgefið, herra minn, en mig lang- ar til að fá að tala nokkur orð við yður . . . í einrúmi . . . — Já, það er ekki nema sjálfsagt. Þeir gengu fram fyrir, og nokkrum minútum siðar kom lögreglufulltrú- inn inn í einkaskrifstofuna aftur. — Hvernig var það, mælti hann og sneri sér að ungfrú Maclean, — hafði þessi Hún rak upp lágt óp og hljóp inn. Andrew gamli Craig hreyfði hvorki legg né lið. frændi gamla mannsins skjalatösku meðferðis, þegar hann kom hingað? — Já, — stóra, svarta tösku, öllu líkari hand- tösku en skjalatösku. — Er hægt að ná sambandi við hann — á stund- inni? — Jú, það held ég. Hann kvaðst ætla að snæða hádegisverð með einhverjum ritstjóra í blaða- mannaklúbbnum. — Viljið þér gera okkur þann greiða að hringja til hans og segja honum, hvað gerzt hefur, og b.ðja hann að koma hingað samstundis. Látið þess getið, að þetta verði engin töf. Þér takið svo á móti honum ásamt lækninum og þjóninum. Ég verð að skreppa snöggvast í burtu, en ég kem aft- ur' að vörmu spori. Lögreglufulltrúinn efndi þau orð sín. Tæpum þremur mínútum eftir, að Henry gekk inn í skrif- stofuna, þar sem hann lét i ljós harm sinn vegna andláts gamla mannsins, kom lögreglufulltrúinn inn. Hann hélt á stórri, svartri tösku i hendinni. Þegar Henry kom auga á töskuna, náfölnaði hann skyndilega. — Skrattinn sjálfur, tuidraði hann. — Þér fyrirgefið mér vonandi, þótt ég hafi sótt töskuna yðar i fatageymslu blaðamannaklúbbsins, mælti lögreglufulltrúinn. — Mér kom nefnilega til hugar, að þér hefðuð lagt hana þar frá yður til varðveizlu. Raunar reyndist geymsluvörðurinn hinn örðugasti viðfangs og lét ekki undan fyrr en ég krafðist þess, að hann fengi mér töskuna. Henry starði reiðilega á hann. — Þetta er sú mesta óskammfeilni . . . En lögreglufulltrúinn virti hann ekki svars. Hann leit til gamla þjónsins og mælti ofboð rólega: — Viljið þér ekki segja frá þeim atburði, sem þér gátuð um við mig fyrir andartaki. Johnson strauk hendinni um enni sér. — Það var ákaflega heitt i veðri, siðastliðinn föstudag, mælti hann. Þegar miðdegisverðinum var lokið og ég hafði fært þeim kaffið, Henry og gamla rrianninum, skrapp ég sem snöggvast út í garð- inn til að fá mér frískt loft. Glugginn stóð gal- opinn, svo að ég komst ekki hjá að heyra mál þeirra. Henry var að sýna gamla manninum Framh. á bls. 30.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.