Vikan - 19.11.1959, Blaðsíða 29

VITSKERT?
Framh. af bls.21.
daginn. Loks var reynt að myrða yður og látið
líta út sem sjálfsmorð eða slys. Þeim var vel ljóst,
að nákvæm ransókn á morðmáli mundi fyrr eða
seinna koma bókinni fram í dagsljósið.
— Við fengum ýmislegt að vita hjá Charles
Aarensen, — og rannsókn á lækningastofum dr.
Gollways leiddi nægilegt í ljós til þess, að við
gátum séð fyrir okkur hinn raunverulega gang
málanna. Hið eina, sem vantaði, var að vita, hvaða
flokk fjárkúgara var um að ræða Hvernig áttum
við að finna flokkinn og koma honum á kné?
Læknirinn er hörkutól, og við bjuggumst ekki
við, að hann gæfi upp, hverja um var að ræða.
Þess vegna bjuggum við út þessa gildru til að
fanga þá og standa þá að verki.
Margrét starði á Hugh, sem leit undan.
— Ég sá um, að okkur væri veitt eftirför hing-
að. sagði hann. — Það var hugmynd Calahans.
Við bjuggumst ekki við, að þeir létu til skarar
skríða svo fljótt, en gerðum þó ráð fyrir þeim
möguleika. Þess vegna lét ég lita svo út sem ég
æki til baka. Calahan kallaði á lögregluhermenn
frá Aymeshire, en ég læddist aftur til hússins til
að vera í nánd við yður. Ég faldi mig í herberg-
inu bak við bílskúrinn með gluggunum á báðar
hliðar til þess að geta skriðið út i snatri. Ég
heyrði yður hrópa og flýtti mér til hússins. En þá
fóru ljósin, og ég varð að leita yðar í myrkri.
Ég var kominn niður að brúnni, þegar ljósin
komu aftur, og er ég kom aftur heim að húsinu,
láguð þér á eldhúsgólfinu. Ég stökk að gasgeym-
inum og lokaði fyrir hann. Það, sem eftir er,
þekkið þér.
Þetta var þá skýringin á því, að hattur Hughs
hafði legið á vinnuborðinu í bílskúrnum. Hún
sagði honum ekki, hvernig sú staðreynd hafði
aukið verulega á þessa næturmartröð. Einn góðan
veðurdag mundi hún ef til vill segja honum það,
en ekki núna.
Þér gáfuð mér svefntöflur, enda þótt slík
liætta vofði yfir mér!
— Það voru ekki raunverulegar svefntöflur,
sagði hann — Þær hefðu ekki haft nein áhrif
— nema kannski sálræn. Ég bjóst við, að þér
yrðuð rólegri, ef þér tækjuð þær . .. En hvað
sem því leið, munduð þér vera glaðvakandi og
geta hevrt hvert grunsamlegt hljóð.
Har.n hélt áfram alvarlegur á svíd: — Ég við-
urkenni. að það var ill meðferð á yður, en okkur
virtist þetta eina leiðin til að hafa hendur í hári
þessara útsmognu glæpamanna. Við bjuggumst
líka við. að þér ættuð ekki aðra ósk heitari en
koma mönnunum, sem höfðu gert yður svo illt,
fyrir kattarnef. Og þér voruð aldrei í neinni veru-
legri hættu. Calahan og menn hans hefðu í öllu
falli komið yður til hjáloar í tíma.
Calahan varð eldrauður í vöngum.
— Ég gerðí allt, sem I mínu valdi stóð. taut-
aði hanh. — En ég er borgarbúi, og það tók mig
vist góða stund að rata til Avmeshire ... En til
allrar hamingju voruð þér hér, dr. Norton.
— En hvers vegna var ekki hægt að segja mér
frá áfnrminu? spurði Margrét.
— Við vorum ekki vissir nm. að beir gengiu
í g’Idruna, sagði Huch. — Ef t íir kæmu ekki,
sætuð þér hér til emskis gagns. ef til vill dauð-
hrædd um. að beir kæmu okkur öllum á óvart . ..
— Þér h"fðuð bá með öðrum orðum set!ð hér
ng lið’ð vítfskvalir til einskis gagns. Og ef þeir
kæmu. og bér v!ssuð um áformið. hefðuð þér hæg-
leea getað evð:lagt það allt.
Calahan stnð upn. — Hevrið mig. það er bezt,
að ég sæki b'iinn m'nn niður að brúnni. Ég kem
svo og sæki ykkur. Síðan ökum við aftur til borg-
arinnar.
Hann gekk leiðar sinnar, en Hugh sat eftir og
hélt um axlir Margrétar. Henni fannst handlegg-
ur hans veita sér öryggistilfinningu.
— Þetta hefur verið erfiður tími fyrir þig,
Margrét, sagði hann. — Viltu kannski fara á
fyrsta gistihúsið, sem við komum til á leiðinni í
bæinn, og sofa þar eins lengi og þú getur? Eða
viltu heldur koma heim til New York — heim
meö mér, á ég við?
Margrét hugsaði um, að vissulega hefði hún sitt.
af hverju að ræða við lækninn unga En það gat
beð'ð til morguns. I svipinn var hún dauðþreytt,
og það var svo dásamlegt að geta hallað sér að
8x1 hans. Hún hlakkaði til að geta setið svona
alia leiðina til New York.
— Heim, sagði hún með lokuð augu. — Aktu
nér heim, Hugh!
EN DIR

Ég mæli með Roamer, vinsælasta
vatnsþéttasta úri, sem Svisslending-
ar búa til.“ Aðeins fáanlegt í beztu
úra- og skartgripaverzlunum.
Tveir meistarar
tveir vinir
Á öllum íþróttaferli mín-
um hefur það reynst mér
traustur vinur.
A 100% vatnsþétt
4 einstaklega endingargott
A hæfir glæsimennsku
A óbrigöult gangöryggi
4 varahlutabirgöir og viö-
geröir í öllum löndum
heims.
Meistaraverk svissneskrar úrsmíða-
listar. ROAMER er lokað með sérstök-
um útbúnaði, sem margsinnis hefur
verið ferigið einkaleyfi fyrir.
heimsmeistarinn í hnefa-
leikum — Ingemar Jo-
hansson — og heims-
þekkta svissneska úrið
ROAMER.
„Ég kaus Roamer, þvi að
ég vildi aðeins reyna úr
af beztu gerð.
Ég nota Roamer, ég ann
Roamer, þvi að Roamer
fullnægir tvímælalaust
beztu kröfum.
Þú og barnið þitt
Framhald af bls. 9.
og ungiinga. Ríkisvaldið vill ráða nokkru um
það, hvernig liin unga kynslóð ver tómstundum
sínum. Þannig verður skipulögð tómstundaiðja
veigamiltill jjáttur i almennu uppeldi. Ungling-
ar, sem heillast af hollri tómstundaiðju, eru
ckki í mikilli hættu að leiðast út í óreglu eða
misferli. Hins vegar eflast hæfileikar þeirra,
og allur persónuleiki þeirra verður auðugri og
samræmdari.
Margir foreldrar leggja mikla áherzlu á
skólagöngu unglinga, setja markið hátt og gcra
sér glæstar vonir um árangur. Vissulega munu
vonir margra og jafnvel flestra rætast; samt
verða margir fyrir vonbrigðum. Fyrr en for-
cldra varir, getur unglingurinn verið flosnaður
gersamlega upp úr náminu og orðinn ófær til
þess að stunda það í alvöru. Ef grafizt er fyrir
um orsakirnar, kemur mjög oft í Ijós, að van-
rækslan í námi er sprottin af óhollum tóm-
stundavenjum. Unglinguririn hefur vanið sig á
nautnir, iðjuleysi og æsandi skemmtanir, sem
lama starfsþrek hans og framfaravilja. í fyrstu
reynir hann að vísu að telja sér trú um, að
hann rifi sig upp úr sleninu og taki til í fullri
alvöru við námið að nýju. En á þessu verður
tiðum misbrestur. Ef til vill halda félagarnir
honum lika föstnm, og fyrr en varir, er liin
slæma venja orðin vilja hans ofurefli.
Sú veila er alltíð i uppeldi unglinga hér á
landi, að foreldrar gefa lítinn gaum að þvi,
hvenig unglingar verja tómstundum sínum. Þvi
verða vonir þeirra um menntaframa unglings-
ins sér líka oft til skammar. Margir foreldrar
gera þá villu að viðurkenna alls ekki rétt ungl-
ingsins til hæfilegra tómstunda. 1 stað þess
ætla þau honum að stunda námið þindarlaust.
Slík afstaða er bæði fávísleg og háskaleg. Þá
eru enn foreldrar, sem láta sér alveg á sama
standa, hvernig unglingurinn ver tómstundum
sínum, ef hann aðeins situr hæfilegan tima yfir
lexiunum. En svo illa má verja stuttum tóm-
stundum, að vel nægi til þess að spilla náms-
getu unglingsins
Hér er því vandstýrt milli skers og báru.
— Nei takk, ég hvorki reyki né drekk — en hvar er konan
yöar . . . ?
VIKAN
29