Vikan - 26.11.1959, Side 15

o
vL
Þátturinn Hús og húsbúnaður birtir að þessu sinni nokkur
sýnishorn af hjónarúmum. Það er misjafnt, hvaða áherzlu ung
hjón leggja á það af afla sér hjónarúmsins. Sum láta það ganga
fyrir öðrum húsgögnum, en önnur láta það bíða, þar til séð
hefur verið fyrir stofunni að minnsta kosti. Hvað sem því líður,
er hjónarúmið hlutur, sem öll hjón afla sér fyrr eða síðar, og
ef einhver skyldi nú í svipinn vera að skyggnast um eftir
hjónarúmi, þá höfum við fáeinar tillögur um útlitið.
Að neðan:
Hjónarúm frá húsgagnaverzlun Axels
Eyjólfssonar. Það er í tvennu lagi og kost-
ar með dýnum 13.300 kr. (tekk) og 11.300
kr. (mahóní). Innifaiið er snyrtiborð og
tvö náttborð. Kollarnir kosta 325 kr.
Efst til hægri:
Hjónarúm úr mahóníi einu iagi frá hús-
gagnaverzluninni Öndvegi. Það kostar með
dýnum 7.450 kr. Með því er hægt að fá
snyrtiborð, sem kostar 2.820 kr., og kolla
á 395 kr. stk. NáttborS eru áföst við
höfðagafl.
Til hægri:
Hjónarúm frá Skeifunni, Skólavörðustfg.
Það er úr tekk-viði, í einu lagi, með áföst-
um náttborðum og kostar með dýnum 7.900
kr. Snyrtiborðið, sem sést á myndinni,
kostar 2.500 kr., og kollarnir kosta 325 kr.
Einstaklega glæsiiegt þýzkt hjónarúm, 2x2 m. Fæturnir
eru úr svörtu járni og gaflarnir mjög lágir. Náttborð áföst,
en færanleg. Náttborðið er einnig nvjög skemmtilegt.
og það sé á hverjum laugardegi, und-
antekningariaust.
— Segið mér eitt, mælti fulltrúinn.
— Minnizt þér þess að hafa haft orð
á því við einhvern, að þér hefðuð í
hyggju að fara þangað laugardag?
Barney yppti enn öxlum.
— Mér er eiginlega ekki nokkur
leið að muna það, svaraði hann. —
En þó man ég það með vissu, að ég
var staddur inni í klefanum hjá gjald-
keranum, honum Feather vesalingn-
um, og við vorum að spjalla saman
svona um daginn og veginn, og þá
lét ég þess einmitt getið við hann,
að ég ætlaði til Woodstock Hills um
kvöldið. En . . .
Barney virtist öldungis ráðþrota.
— Voru nokkrir aðrir þarna við-
staddir? spurði lögreglufulltrúinn. —
Hugsið yður nú vel um.
— Ekki held ég það, svaraði Barnev
Thomas. — Ekki það ég man.
TARFIÐ í fyrirtækinu Lincoln &
Lewis gekk sinn hversdagslega
vanagang, þegar Owens lög-
reglufulltrúi leit þar inn daginn eftir.
Hugh Dacey aðstoðarforstjóra
fannst ekkert einkennilegt við það,
þótt fulltrúann bæri þar að garði,
hann hafði komið þar nokkrum sinn-
um áður í sambandi við málsrann-
sóknina og aðstoðarforstjórinn bauð
honum sæti og spurði, hvort nokkuð
væri i lréttum.
— 1 rauninni ekki neitt, sagði
Owens. — Og satt bezt að segja, þá
er útlitið allt annað en gott fyrir
Barnev Thomas, svo framarlega sem
þessi Susan Jones kemur ekki i leit-
irnar.
Lögreglufulltrúinn horfði ar.hug-
andi út um rúðurnar á skrifstofu-
veggnum út í skrifstofusalinn, þar
sem allt starfsliðið var í óðaönn við
vinnu sina.
— Eg txúl ekki öðru en Barney
Thomas sé saklaus, varð Dacey að
orði, — og það eins þótt þessi saga
hans sé næsta furðuleg írá mínum
bæjardyrum séð. Barney er ákaflega
hæggerður maður, og ég á mjög erfitt
með að hugsa mér hann í hlutverki
einhvers kvennalodda. En hitt er
það . .. hann á við mikið konuríki
að búa, og það á sér víst stað, að
menn, sem þannig er ástatt um ...
Hann lauk ekki setningunni, — lét
nægja að banda hendlnni.
— Já, það er sagt, að það geti átt
sér stað. tók Owens undir annars hug-
ar. — Má ég ekki svipast hér um
enn einu sinni?
— Það er ekki nema sjálfsaet,
svaraði aðstoðarforstjórinn. — Þér
megið athuga allt. eins og yður lyst-
ir. Afsakið mig eitt andartak ...
Aðstoðarforst jórinn varð að svara
í símann, og Owens hélt fram 1 skrif-
stofusalinn einn sfns liðs. Honum
dvaldist góða stund inni f ejaldkera-
klefanum, bað mann þann, sem
gegndi þar nú störfum til bráðabirgða,
leyfis að mega taka sér sæti í gjald-
kerastólnum, sat Þar þögull og hugsi
nokkra hrið. en reis svo skyndilega á
fætur, kvaddi og hélt á brott. Hann
gekk hröðum skrefum út úr skrif-
stofubvggingunni og settist inn i
bifreið sina.
VERZLUNARST.TÓRTNN fylgdl
viðskiptavini sinum, ungri, bráð-
fallegri konu með sérlega skær,
grá augu, hæversklega til dyra og
kvaddi hana með virktum. Konnn
unga brosti og hneigði sig og hélt út
á götuna, iturvaxin og mjúk i hreyf-
ingum. Allt i einu gekk maður nokk-
ur þvert i veg fvrir hana, svo að
hún neyddist til að nema staðar. Sem
snöp'evast brá fyrir gremjusvip á
andliti hennar, þvi næst skvndilegum
ðtta, en hún jafnaði sig i sömu andrá
Framliald á bls. 31.
VIKAN
15