Vikan - 28.04.1960, Blaðsíða 5

Könum sagt til syndanna
— Bréf frá „einni af skárri sortinni" |—
viljum helzt af öllu vera uppi í sveit. Og hvernig
eigum við að komast að þessu, œtli það sé ekki
óskaplega dýrt að setja þessháttar auglýsingu
í franska dagblað? Við getum báðar bjargað
okkur sœmilega i málinu, ef til kemur.
Með fyrirfram þakklæti.
Tvær stöllur.
Eina ráðið, sem ég kann að gefa ykkur, er
að þið snúið ykkur til franska sendiráðsins
hér í borg og leitið þar upplýsinga, og efast
ég ekki um að þær verði fúslega veittar. En
mér finnst að þið ættuð um leið að athuga,
hvort ekki myndu fáanlegar tvær franskar
stúlkur hingað í kaupavinnu í ykkar stað —
ef marka má það, sem sagt er, megum við
illa við því að missa úr landi þær stúlkur,
sem eru tilleiðanlegar að fara í sveit til vinnu
yfir sumarmánuðina.
atvinnuleyfi til að fara á norskt flutningaskip,
og hvort það muni vera unnt að komast á þau.
Svo þakka ég fyrir gott svar.
Bless. H.
Ef þú færð ráðningu á norskt skip í er-
lendri höfn, kemur atvinnuleyfi ekki til
greina fyrr en skipið kemur í norska höfn
— en skylt er þá útgerðinni, ef leyfi fæst
ekki, að sjá viðkomanda fyrir ókeypis fari
hcim. Hvort auðvelt er að komast sem haseti
eða kyndari á norsk flutningaskip, veit ég
því miður ekki, en í sambandi við atvinnu-
leyfið skal þess getið, að mörg norsk flutn-
ingaskip eru í siglingum svo mánuðum og
jafnvel árum skiptir, án þess að koma heim
til Noregs.
OG ENN EIN ...
FORSÍÐAN
Myndin er af aðalinn-
gangi Tivolis í Kaup-
mannahöfn. Við getum
gengið út frá því sem vísu, að sá sem vinnur
Kaupmannahafnarferðina í verðlaunakeppni
Vikunnar, niuni örugglega leggja leið sína gegn
um þetta glæsilega hlið, sem snýr út að Vestur-
hrúargötu.
SVAR TIL „KANATENGDAMÖMMU“.
Reykjavík, 3. apríl 1960.
Kæri póstur.
Ég var að lesa síðasta töluhlað af „Vikunni"
rétt 1 þessu. Það, sem einkum vakti þar athygli
mina var bréfið frá „Kanatengdainömmu“, þar
sem mér þóttu bornar fram harla einkennilegar
fullyrðingar. Kanatengdamamma segir að Kan-
arnir drekki ekki og reyki mjög litið, og kemst
að þeirri niðurstöðu, að ungir menn i Banda-
rikjunum séu reglusamir. Svo virðist sem þessi
ágæta frú horfi til Bandaríkjanna gegnum ein-
hver „himnaríkisgleraugu“, fyrst liún fullyrðir
annað eins og þetta. Það er nefnilega altalað
og víða sagt á prenti, að æskufólk vestur þar sé
einhver forhertasti glæpalýður, sem um getur.
Og ekki er öll sagan þar með sögð, því að þegar
þessum lýð er smalað í herinn til að viðhalda
kalda stríðinu, eru þeir verstu, það er að segja
„úrhrökin“ send hingað til að vernda okkur,
— til að hanga á sjoppum og miða byssum á
íslendinga. Það er ekki að undra þótt mæður
hér heima séu ánægðar með að seytján ára
dætur þeirra giftist inn i þennan menningar-
snauða Bandaríkjalýð, sem ver tómstundum
sínum helzt til þess að lesa hazarblöð og hlusta
á músikk óðra manna. ... Ég vil benda ungum
stúlkum á að það er ólikt betra að eiga íslenzk-
an að eiginmanni en bandarlskan hermann, þvi
að við höfum alltaf staðið, og stöndum á hærra
menningarstigi, en ef það á eftir að breytast,
er ég hræddur um að úti sé um íslenzka þjóð.
Með fyrirfram þökk fyrir birtinguna.
Einn af skárri sortinni.
Svo mörg eru þau orð. Ég sé ekkert því til
fyrirstöðu að birta þetta bréf, þótt ekki væri
til ananrs en að sýna hvernig fer, þegar
annar sér ekkert nema svart, þar sem hinn
aðilinn sér helzt ekkert nema hvitt. Þó
neyddist ég til að sleppa úr bréfinu umsögn
varðandi vissa veitingastaði, þar sem hún
mundi hafa jaðrað við atvinnuróg. Það sanna
í málinu mun, hér eins og oftast nær, liggja
mitt öfganna á milli. Engar þjóðir, sízt þær
fjölmennustu, verða dæmdar í heild eftir
nokkrum einstaklingum, þaðan af síður for-
dæmdar, og sízt af öllu verður hlutlaus dóm-
ur kveðinn upp um þær á þeim forsendum,
ef „dómarinn“ er annaðhvort haldinn tak-
markalausu dálæti eða takmarkalausri and-
úð á viðkomandi þjóð, einhverra orsaka
vegna, sem ekkert eiga skylt við trútt menn-
ingarmat.
ATVINNULEYFI TIL SIGLINGA ...
Vestmannaeyjum, 4. april 1960.
Kæra Vika.
Ég les „Vikuna“ alltaf og líkar mér hún ágæt-
lega. Nú langar mig að vlta hvort ég muni Jwfa
Kæri póstur.
Mig langar til að biðja þig að reyna að hafa
uppí á utanáskrift þessara manna fyrir mig:
Rocco Granata — þess (?r syngur „Marina“: Pat FvIöÍSt lYieð
Boone og Brigitte Bardot.
Með beztu kveðjum.
Hulda.
verðlaunakeppninni.
Samkvæmt venju kunnum við ekki annað
váð en leyti til lesenda um aðstoð. Og þar
»em það hefur áður gefist vel, skulum við
vona hið bezta. Og ef svo fer, að þú komizt
i bréfasamband við Brigittu, máttu gjarna
skila kveðju til hennar frá mér.
Getraunaseðillinn er
á bls. 3
Þvottahúsið FÖNN
Fjélugötu 19b. — Sfani 17220.
hvað á ég að gera? Allir flibb-
arnir og liningarnar á skyrt-
unum mínum eru slitnar og
trosnaðar og engin fæst til
þjónustustarfa lengur!
Reyndn hma
í FÖNN, þar venda þeir
slitnum flibbum og líningum
um leið og þeir þvo skyrturn-
ar.
FÖNN.
Fannhvitar
Vandræðin
leysast
skyrtur aðeins frá F Ö N N .