Vikan - 19.05.1960, Blaðsíða 18

Selur málverk
eftir listmálara
Þeir, sem eitthvað fylgjast. með myndlist,
munu hafa heyrt um nýjan sýningarsai á Týs-
götu. Sá, sem fyrir því mannvirki stendur,
heitir Guðmundur Árnason, og sést hann á
þessari mynd ásamt máiverki eftir Jóhannes
Jóhannesson listmálara. Jóhannes var einn
hinna fyrstu, sem sýndi i sýningarsal Guðmund-
ar, en málverkið, sem Guðmundur heldur á, var
raunar ekki á þeirri sýningu, heldur var hann
að imiramma það. Guðmundur hefur stundað
innrömmun um margra ára skeið og haft list-
vérzlun jafnframt. Hann er sonur séra Arna
Þórarinssonar, þess merkisklerks, sem Þórberg-
ur hefur lagt fram drjúgan skerf til þess að
gera ódauðlegan.
Það er mjög lofsvert að auðvelda mynd-
iistarmönnum að ná sambandi við fóikið og
verður bezt gert á þennan hátt. Nú tiðkast
allmjög að gefa málverk í tækifærisgjafir, og
þá ar gott að vita, að i sýningarsalnum við
Týsgötu er ævinlega eitthvað gott á boðstói-
um, sem ber langt aí því rusli, er ýmsir kaupa-
héðnar hafa á boðstólum eftir húsamálara og
plata inn á saklaust fóik.,
Hún heitir Marta María og kom i heimsókn
til okkar snemina í páskavikunni, og þar sem
okkur var kunnugt um, að hún var nýkomin tii
landsins eftir nokkurra mánaða dvöl á Ítalíu,
spurðum við hana frétta þarna að sunnan.
— Varstu i Róm?
— Já, aðallega. Fór snöggvast til Flórens og
í stutta ferð til Napoli og Capri.
— Og hvað hafðir þú fyrir stafni þarna i
Rómaborg?
— Var í skóla. Og til að hjálpa upp á fjár-
haginn, réði ég mig í vist i tvo mánuði. Það vai
ósköp rólegt — nær eingöngu barnagæzla, gætti
barnanna á kvöldin, þegar hjónin brugðu sér
út í selskapslífið. Fyrir það fékk ég l'rítt her-
liergi og fæði.
— Og áttu þau mörg börn?
— Tvær telpur, fimm og níu ára.
— (laztu talað við þær?
— Það var nú lítið annað en fingramál til
að byrja raeð - en það lagaðist nú smam
saman.
— En töluðu hjóriin ekki ensku?
— JÚ, frúin dálitið — en maðurinn lítið.
Var þetta vel metin og virðuleg •fjölskylda?
— Já. Húsbóndinn var ritstjóri tveggja viku-
blaða i borginni, annað hét fl Purido en bitt
var litið auglýsingablað. Þetta var mjög elsku-
legt fólk.
— Voru margir íslendingar í Róm?
— Nei, þeir voru ekki margir -— en þar er
þó fyrsjan að lelja Hilmar Kristjónsson og fjöl-
skyldu, sem hafa verið búsett þarna lengi. Eru
þau þjónin íslenzkum ferðá- og námsmönnum
mikil sfoð. Einnig voru þar fjórir piltar og
ein stúlka við nám. í janúarlok kom svo Jón
Sigurbjörnsson söngvari til áframhaldandi söng-
náms. Eggert Stefánsson og konu hans hitti ég
lika, en jiau dvöld'u í Róm stuttan tírna sér til
hressingar og hvíldar.
— Það hefir ekki verið stofnað neitt íslend-
ingafélag þarna?
— Nei, til þess vorum við nú of fá. En við
þekktumsl öll og hittumst við og við.
— Hvernig -virtist þér almenningur í Róm
lifa — góðu lífi?
— Á yfirborðinu er ekki annað að sjá. Annars
er ítalskf líf allt öðruvísi en hérna heima. Ein-
Framhald á bls. 33.
18
„ítalir eyða öllu í föt“
Þeir standa við grunn
hallarinnar
Akveðið hefur verið að reisa stóra iþrótta- og sýn-
ingarliöll í Laugardal í Reykjavík, og eru framkvæmd-
ir hafnar við grunninn. Hér þarf fyrir mörgu að sjá,
en traustir menn hafa tekið starfann að sér og leiða
hann vonandi til lykta á farsælan hátt. Skarphéðinn
Jóhannsson arkítekt stendUr næst á myndinni. Við hlið
hans stendur Gísli Halldórsson arkítekt, en þeir liafa
teiknað liúsið og munu hafa yfirumsjón með byggingu
þess. Næstur þeim er Geir Hallgrimsson borgarstjóri
og þá Jónafy B. Jónsson, fræðslufulltrúi bæjarins.
— Maðurinn minn vill fá matinn í
rúmið.
•— Láttu nú ekki svona Jón minn,
einhver verður að tapa,
Þeir
leiktjöld
Skálholt eftir Kamban hefur að vonum vakið mikla athygli,
enda hafa góðir leikendur fengið verkið til meðferðar. Þessi
mynd er tekin á æfingu, þar sem leikstjórinn, Baldvin Hall-
dórsson, er að útskýra fyrir þeim Ævari Kvaran og Helga
Skúlasyni, hvaða skilning hann vill leggja í scrstakt atriði.
Svo er Jjað prófað aftur og aftur, unz leikstjórinn er ánægður.
‘l^ESSAR myndir eru teknar á trésmíðaverk-
stæði Þjóðleikhússins, og smiðirnir eru að
smíða leiktjöld vegna hátíðarsýningar Þjóðleik-
hússins. Sá á efri myndinni heitir Eyvindur
Erlendsson og stundar nám við Þjóðleikhús-
skólann um þessar mundir. Hann leikur auk
þess i Kardemommubænum, og í vetur hcyrðum
við í honum í útvarpsleikritinu: Umhverfis
Jörðina á 80 dögum. Eyvindur er frá Dals-
mynni í Biskupstungum og lærði húsgagnasmíði
á Selfossi. Þar byrjaði hann að leika og hyggst
nú helga sig listinni einvörðungu. Þegar stund
gefst frá námi og æfingum, grípur hann í leik-
tjaldasmiðina, og þá kemur trésmíðakunnáttan
að góðu liði. Eyvindur er lescndum Vikunnar
ekki Jneð öllu ókunnur: Ekki alls fyrir Iöngh
birtust eftir hann tvær ágætar teikningar með
smásögum eftir íslenzka höfunda.
Smiðurinn á neðri myndinni heitir Kristinn
Friðriksson. Hann er 72 ára og hefur unnið við
leiktjaldasmiði i rúm fjörutíu ár. Hann hóf
störf hjá Leikfélagi Reykjavikur árið 1918 og
sá um öll leiktjöld þar til ársins 1950, er hann
réðst. til Þjóðleikhússins eins og svo margir
aðrir starfsmenn L. R.
Á trésmiðaverkstæði Þjóðleikhússins er unnið
allt árið um kring, þó að sjálft leikárið nái ekki
yfir nema vetrartímann, því að undirbúningur
er oft mjög mikill fyrir haustið, er Jeiksýningar
hefjast að nýju.
Fiskurinn farinn að kólna
Fyrir skömmu birtist smásaga í Vikunni eftir þennan unga mann. Hún
bar yfirskriftina: Fiskurinn má ekki kólna. — Höfundurinn heitir Sigurður
Hreiðar og er blaðamaður við Tímann, en smásagnahöfundur i tómstundum.
Nú var það ætlunin, að þessi mynd birtist með sögunni, en fórst fyrir, og
kemur hún hér með seinni skipunum, og verður þá fiskurinn sennilega far-
inn að kólna eitthvað, þegar hún sér dagsins ljós.
19