Vikan - 19.05.1960, Blaðsíða 29

„og kannski hefur blóð úr þvi sletzt á mig, þegar
ég dró það heim.“
Fógeti sendi byssur beggja manna til FBI-rann-
sóknarstöðvanna í Washington ásamt kúlunni, sem
kaupmaðurinn var drepinn með, og sýnishorni af
blóðinu á sokkum fangans fyrrverandi og hegn-
ingarvottorði hans. 1 Washington var blóðið fyrst
rannsakað i blóðrannsóknardeildinni, og kom þá
í Ijós, að það var ekki úr manni. — Þá var að
athuga byssurnar. Nú er það vitað mál, að engin
tvö byssuhlaup eru nákvæmlega eins, jafnvel þótt
leikmaður sjái þar engan mun. Þegar byssa er
búin til í verksmiðju, eru smáójöfnur látnar vera
í hlaupi hennar, og þær rispa kúlurnar, um leið
og þær renna í gegnum það. Þegar kúlurnar eru
skoðaðar í sterkri smásjá, sjást rispur þessar
greinilega eins og fingraför. Sérfræðingar tóku nú
byssu fangans og skutu úr henni inn í þar til
gerðan sívalning, sem fylitur var með baðmull.
Kúlan var síðan borin saman við kúluna, sem
maðurinn var myrtur með. Kúlurnar voru ekki
eins. Síðan var nákvæmlega sama aðferð höfð
við byssu Eskimóans. Kúlurnar tvær voru settar
undir smásjána, og þá kom í Ijós, að rispurnar
í báðum kúlum féllu saman, — þær voru ná-
kvæmlega eins!
Skýrsla um þessar niðurstöður var jafnskjótt
send fógetanum í Nome. Óhugsandi var, að kúlan,
sem varð John Nilima að bana, hefði komið úr
annarri byssu en byssu Eskimóans. Þegar svo var
komið, játaði hann á sig glæpinn og vai dæmdur
í 20 ára betrunarhússvist. Það var nú sannað, að
fyrrum tugthússfangi og fjandmaður kaupmanns-
ins var saklaus, og var hann látinn laus umsvifa-
laust.
Oft eru það óliklegustu hlutir, sem leiða lög-
regluna á sporið, hvort sem um er að ræða seka
menn eða saklausa. Sennilega veit Nikita Krústjof,
forsætisráðherra Sovétríkjanna, ekkert af þvi, að
heimsókn hans til Bandaríkjanna varð til þess að
afhjúpa þjóf, ræningja og morðingja, sem ekki
aðeins bandarísk yfirvöld höfðu leitað að árum
saman, heldur einnig franska lögreglan.
Það er siður FBI að rannsaka skilríki allra
þeirra, sem líklegt er, að komast muni I námunda
við erlend stórmenni, sem til landsins koma, og
þá sér í lagi starfsfólk þeirra gistihúsa, þar sem
hinum frægu gestum er ætlað að búa.
Forsætisráðherrann átti samkvæmt áætlun að
koma til San Francisco, og þar var ætlunin. að
hann byggi á hótelinu Mark Hopkins. Þegar FBI
athugaði listann yfir starfsfólk hótelsins í þeim
tilgangi að rannsaka hegningarvottorð þess,
kom í Ijós nafn Antoine (Tony) Sinibaldis, 44 ára
aðstoðarmatsveins. Franska öryggislögreglan var
að ieita að manni með þessu nafni, en Sinibaldi
neitaði að hafa nokkurn tíma átt I brösum við
lögregluna og kvað myndina, sem lögreglan lagði
fram, vera af frænda sínum, sem líka héti
Sinibaldi.
En austur í Washington var að finna fróðlegar
upplýsingar um feril Sinibaldis. Samkvæmt skjöl-
um frönsku lögreglunnar hafði Sinibaldi verið I
bófaflokki, sem stal 20 milljónum franka I verð-
bréfum úr landsbanka Indó-Kína árið 1946. Tæpu
ári síðar fannst lík stúlkunnar Jeanne Plaissais I
skógi fyrir utan París, og reyndist hún hafa verið
vinkona eins bófans. Frönsk yfirvöld upplýstu, að
Sinibaldi hefði myrt hana 4. apríl 1947, þar eð
hann hélt, að hún hefði I hyggju að gefa lög-
reglunni upplýsingar um félaga bófaflokksins.
Áf skýrslum FBI kom enn fremur I ljós, að hinn
14. nóvember 1950 hafði vararæðismaður Frakka
í New York, George Roux, afhent bandarískum
stjórnarvöldum kæru á hendur Sinibaldi. þar sem
hann er ákærður fyrir morð og fyrir að hafa
tekið við stolnu fé. Kæran var gefin út, og síðan
hafði FBI haldið uppi leit að Sinibaldi I níu ár.
Og ekki var nóg með, að hann væri á lista frönsku
lögreglunnar yfir þá menn, sem mest reið á að
finna, heldur var hans leitað af lögregluyfir-
völdum flestra landa heims utan járntjaldsland-
anna.
En hver var nú hinn raunverulegi morðingi
stúlkunnar, — maðurinn, sem FBI hafði I varð-
haldi, eða frændi hans? Fingraför aðstoðarmat-
sveinsins frá Korsíku voru nákvæmlega eins og
glæpamannsins, sem leitað hafði verið að! Og
nóttina, sem sovézki forsætisráðherrann dvaldist
á hótelinu, var Sinibaldi vandlega lokaður bak
við lás og slá. Síðar tóku frönsk yfirvöld við
honum.
Hvernig stendur á blóðblettum framan á bíl
tveggja pilta, sem teknir eru fyrir of hraðan
akstur? Það var þetta, sem lögreglustjóri nokkur
vildi vita, er hann sendi sýnishorn af blóðinu til
rannsóknarstofu FBI I Washington ásamt blóði,
er einnig haíði fundizt á Þjóðveginum. Grunur
lék á, að þar hefði verið ekið á mann og hinir
seku síðan forðað sér. Hins vegar haíðí ekkert
lik fundizt, enginn hafði týnzt þar I grennd, en
piltarnir gátu ekki gefið fullnægjandi skýringu
á blóðblettunum á bílnum.
FBI-fulltrúi framkvæmdi blóðrannsóknirnar,
og ekkert frekar var gert I málinu, meðan beðið
var eftir úrskurði hans. En innan skamms kom
svarið: Blóðið var úr nautgrip. Piltarnir höfðu
sem sé ekið á kú, en ekki mann, eins og ótt.azt
hafði verið. Þeir sluppu með duglega ráðningu og
ávítur fyrir of hraðan akstur.
Það eitt, að maður hafi áður verið dæmdur, er
vitanlega ekki nóg til Þess að álykta, að hann sé
viðriðinn annað sakamál.
Þegar John Stoppelli, öðru nafni „veggjalúsin"
og alræmdur eiturlyfjasali, var dæmdur sekur
vegna eiturlyfjasölu í San Franeisco árið 1949,
trúði lögfræðingur hans fastlega á sakleysi hans.
Hann fór því fram á, að FBI bæri fingraför skjól-
stæðings síns saman við Þau fingraför, sem fund-
izt höfðu á umslagi með heróini, sem um var
að ræða. FBI svaraði, að fingraförin á umslaginu
væru ekki eftir Stoppelli.
Lögreglumaðurinn, sem sagði okkur þetta
dæmi, lauk frásögn sinni með þessum orðum: „Það
skiptir ekki máli, hve djúpt maðurinn er sokk-
inn, — hann hefur borgaraleg réttindi, sem okkur
ber að vernda. Við sendum því FBI-skýrsluna aft-
ur til fylkisdómsmálaráðherrans í San Francisco.
Árangurinn varð sá, að þáverandi forseti lands-
ins, Harry S. Truman, breytti dómnum yfir
Stoppelli.“
Snillmgnrinn frá
Aberdeen
Framhald af bls. 9.
luigðist telja fram peningana, fékk hann allt
í einu bakþanka. Hann gat bókstaflega ekki með
nokkru móti sleppt þeim úr liendi sér, og til
þess að láta sem minnst á því bera fór liann
að spyrja um verð á öðrum hljóðfærum.
Hvernig þessu lauk? Jú, nú kem ég það þvi.
Þetta er ein af þeiin sögum, sem fara ágætlega,
þótt útlitið sé eins afleitt og hugsazt getur.
Nokkrum árum síðar var Arcliie McNugget
nefnilega einn af tónlistarmönnnm þeim, sem
skemmtu gestunum á víðkunnum veitingastað
í Lundúnum.
Hann beið að tjaldabaki, reiðubúinn að ganga
inn á leiksviðið, — beið aðeins eftir þvi, að
kynnirinn ávarpaði gestina:
— Og næst, heiðruðu gestir, fáið þið að
heyra hið fræga tónverk, Næturgalann, blístr-
að af skozka blístursmeistaranum ... Archie
McNugget ...
BERGEN-DIESEl
8 (Yl.
BERGEN-DIESEL
BERGEN-DIESEL,
hin fullkomna fiski-
bátavél með nýjustu
endurbótum á sviði
véltækninnar. Stærð-
ir 250 til 660 HK. —
Skrúfuútbúnaður hin
víðkunna Liaaen gerð.
MARH A-DIESEl
Ljósavélasamstæður, dælur, loftþjöppur og
til hverskonar rafmagnsnotkunar. Ennfremur
smábátavélar í stærðum frá 8 hestöflum til
48 hestafla.
Vélaverkstæði Sig. Sveinbjörnsson h.f.
Skúlatúni 6. — Sími 15753.
XIKAN , ; . j ^ _ ^I.^i 29