Vikan - 26.05.1960, Page 15

Skólahurð
aftur skellur
Þetta er
þátturinn
Þú og
barnið
þitt
eftir
Dr. Matthías
Jónasson
>
r
— Lécknirinn hefur ráðlagt honum
að hafa ferskt loft. —
í miðri viku
VONIR RÆTAST.
Einu sinni enn hefur undrið mikla gerzt.
Skólasetunni er lokið, sumarleyfið blasir við.
Fjörutíu þúsund ungmenni rétta sig upp eftir
vetrarsetu í skóla, og eftirvæntingin eftir fr.jáls-
ræði sumarleyfisins seytlar um hverja taug
þeirra.
Þannig rætist sú þrá, sem þúsundunum var
sameiginleg: Allir hafa þráð sumarleyfið, hversu
sem þeim vegnaði annars i skólanum. En einnig
aðrar vonir verða að raunveruleika þessa dag-
ana. Mikill fjöldi ungmenna er að ljúka námi,
annaðhvort að fullu eða þá einliverju verulegu
skeiði námsbrautarinnar. Vitundin um að hafa
náð settu marki blandar sælukennd inn i þreyt-
una eftir lestur og próf. Það er indrelt að hafa
náð markmiði sínu, leyst þá þraut, sem fyrir
mann var lögð, stáðizt þolraun til jafns við
aðra. Þeirrar vitundar jjurfa allir menn að njóta,
en mikilvægust er hún þó fyrir börn og ungl-
inga, meðan viðkvæm skapgerð þeirra er að
mótast og sjálfstraust þeirra að styrkjast. Hún
er auk þess einu launin, sem skólanemar, fjöl-
mennasti starfsmannahópur á íslandi, fær
greidd út i hönd.
Handan við sumarleyfið blasa við ný við-
fangsefni, sem vekja eftirvæntingu, ýmist
blandna tilhlökkun eða kviða. Sumir hlakka til
þess, að hið langþráða sérnám hefjist í haust.
Þeir sjá það e. t. v. fyrir sér í dálítið ævintýra-
legum bjarma, eins og þar mundi allt liggja opið
fyrir þcim og þeir þyrftu ekki að fást við neitt
nema það, sem hneigð þeirra og löngun bentu
til. Aðrir hugsa með nokkrum ugg til áfram-
haldandi náms. Þeir sjá e. t. v. hilla undir
crfiðan bekk, hættulegan áfanga á námsbraut-
inni. Margir, sem dragast' með lágri einkunn frá
unglingaprófi inn í landsprófsdeild eða skriðu
naumlega með lágmarkseinkunn lrá landsprófi
inn í menntaskóla, vita, að fallöxi einkunna-
gjafarinnar vofir yfir hálsi þeirra.
Slíkur geigur læðist þó aðeins inn, þegar
þreytan eftir vetrarsetu í skóla fölskvar i svip
bjartsýni heilbrigðrar æsku. Annars liggja á-
hyggjurnar langt í burtu. Nú blasir sumarið við
með frjálsræði sínu og ævintýrum, -— blár him-
inn með Ijósum skýjahnoðrum.
VONBRIGÐl UNGS HUGAR.
Einnig skólinn hefur aðdráttarafl og vekur
eftirvæntingu. í margra augum er hann hið
heillandi ævintýri. Aðra lél liann þó ósnortna,
svo að eftirvænting þeirra snerist í vonbrigði.
Skólanum tókst ekki að kveikja eld áhugans í
brjósti þeirra. Námsefnið snart ekki né heillaði
tilfinningar þeirra, kaldir og' sljóir sátu þeir
undir kennslunni, rétt eins og hún væri veitt
á framandi tungu og ekki ætluð þeim.
Nú skilja ])eir við skólann í vor og e. t. v.
fyrir fullt og allt án þess ;>ð hafa fengið þá
umbun erfiðis síns, sem felst í vitundinni um
að hafa staðizt þær kröfur, sem almennt voru
gerðar. Því kveðja þeir nú skóla sinn án sakn-
aðar. Þeir gleðjast eingöngu yfir þvi að losna
án þess að vita, til hvers þeir hlakka, þegar
lausnin er lengin.
Þeim hættir kannski ofurlitið til að réttlæta
sig. Sjálfsréttlæting er nú einu sinni fnikilvæg-
asta varnarráðstöfun mannsins. Þeir hafa lagt
sig fram á sina vísu og stritað við að ná árangri,
en hann brást þeim þó áð mestu. Við gleymmm
Framhald á bls. 31.
— Þetta er brúðarmyndin — hún
er tekin um leið og Jón sagði já. —
— Má ég sjá þctta ögn nánar við
dagsbirtuna?