Vikan - 20.10.1960, Page 8

Allir eiginmenn Nathalie höfðu látist
mjög snögglega. Og reyndar virtist sem
svo, að allt ætti þetta sér eðlilegar orsakir.
En, þegar menn einnar konu fara að eiga vanda
til slíks, hlýtur lögreglan að grípa í taumana. . .
Stefnuvottarnir ráku upp stór augu,
þegar frú Nathalie Howard gekk upp
í vitnastúkuna. Karlmennirnir i kvið-
dómnum gláptu á konuna, en kven-
mennirnir létu sér fátt um finnast
og lét.u fvrirlitningu sina óspart I ljós.
Frú Howard var svartklædd. en
sorgarklæðin svndu bara enn betur
fagrar útlinur ifkama hennar, og bótt
sorgarglampa brvgði fyrir i augum
hennar. var öllum f réttarsalnum
lióst. að aiiar aorðir og hrevfingar
hinnar ungu ekkiu voru fvrir fram
ákvefioar og iærfia-r utan bókar.
— íip- p-ot. svnraði bún inp-fræffingn-
um. — bvi miSur svo litiff sagt um
betta ... um betta hræffilega atvik,
Sakamálasaga eftir LESILE CLYDE:
FIMMTI MAÐURII
og
Nú brá frú Howard litlum vasa-
klút af! augum sér og bætti viff i lág-
um hlióCum:
— ílg fór í heimsókn eina helgina
til vinafóiks í Accrington. besrar
vesiings Terence, ... begar betta
gerffist ...
Ákærandinn kinkaffi kolli skilnings-
rikur og ræskti sig.
— ®g beld. sagffi bann. aff viff
getum hlíft vffur vif! snurningum
varffandi bessa ferff. frú Howard.
Herra op- frú Fonald Henderson hafa
bee-ar skúrt frá bessu. Fn mig lanvaði
til bess af5 snvria. vffur: Átt.i maffur
yffar nokkra óvini? Oetifi bér imvnd-
af! vffur nokkra ástæflu til bessa’
Ht'rn hristi höfuffið og berraffi
augun.
— Ekki minnstu, sagfSi hún l5g skil
betta alls ekki ... veslings Terence.
jftg held, aff hann hafi atfeins átt vini,
og ...
— Maffur yffar minntist aldrei á
neitt, sem gefiff gat I skyn. af! lff
hans væri i hættu? snurfSi ákærandi.
Högfræffingur frú Howard. George
Kimball. reis á fætur og fitlaffi viff
glerauoii sfn.
— Ef spurningarnar eru ekki
veigameiri en bessar. vil ég biffiast
bess. herra dómari. af! skjðlstæffing
mfnum sé hlíft viff frekari áleitni. Það
liggur Ijóst fyrir, að skjólstæðingur
minn hefur, eftir bennan sorglega
atburð ...
Saksöknarinn horfði á hann ekki
alls kostar ánægður.
— Auðvitað, hr. Kimball, sagði
hann, en mig langar aðeins til bess
að spyrja skjólstæðing yðar bessarar
einu spurningar.
— Maðurinn minn ... veslings
Terence, stamaði sorgarklædda ekkj-
an, hefur aldrei minnzt á, að nokkur
sæti um líf hans.
Hún kreisti litla vasaklútinn og leit
sorgmædd á formann kviðdómsins, og
heyranlegt andvarp lyfti fögrum
barmi hennar, og karlmennirnir I
kviðdómnum teygðu álkuna.
— Takk fyrir, sagði saksóknarinn,
betta er nóg í bili, frú Howard.
Konan sorgarklædda gekk að dyr-
unum á réttarsalnum. Ibúar Cur-
wood stóðu í biðröð fyrir utan og
störðu á hana, begar hún gekk niður
tröppurnar að bílnum, sem beið
hennar.
— Heim, Henry, sagði hún stuttlega
við bílstjórann, begar hún hafði kvatt
lögfræðing sinn.
Inni í réttarsalnum var enn haldið
áfram. Þá dró kviðdómurinn sig af-
síðis, en ekki leið á löngu, áður en
kviðdómendur komu aftur og stað-
festu kenningu saksóknarans um bað,
að Terence Howard hefði lokið bessu
lífi sinu fyrir tilverknað morðingja,
eins og fleirl.
Loftið inni á skrifstofu .Tames
McFields lögreglumanns var met.tað
vindlareyk. Clive Oakes lögreglufor-
ingi sagði álit sitt á málinu. Oakes,
sem var hávaxinn og grannur maður
með skarpa andlitsdrætti, gáfuleg
augu, tætti hugsi sundur eldspýtur
og fleygði leifunum f öskubakka
McFields, um leið og hann talaði:
— Ég býst við, að betta mál komi
yður fyrir sjónir á svipaðan hátt og
mér, McField, sagði hann, enda bótt
morð sé ekki daglegur viðburður á
umráðasvæði yðar. En betta mál er
orðið New Scotland Yard mikill
Þrándur S Götu. Eins og þér vitiö,
var þetta fjórði maöur frú Nathalie
Howard. sem lézt svona sviplega.
McField svaraði ekki. begar Oakes
bagnaði, heldur hlustaði.
— Við höfum í kyrrbey njósnað
lítillega um bessa frú Howard, ekki
sízt vegna bess að, ef svo má segja,
að konan hefur hagnazt vel á dauða
eiginmanna sinna. Þetta kemur
kannski fyrir einu sinni, McField! En
begar bað kemur fyrir fjórum sinn-
um, er málið eitthvað gruggugt! Það
eitt er víst!
að við getum eins og er ekki afsannað
vitnisburð konunnar, og í öðru lagi,
— að minnsta kosti hvað mig snertir,
— vegna bess að ég tók ekki sjálfur
bátt í réttarhöldunum. Þér skuluð
ekki efast um, að ég komist ekki fyrr
eða siðar að hinu sanna! Mér finnst
ekkert bví til fyrirstöðu, að frú
Howard hafi smeygt sér út úr her-
bergi sínu hjá Hendersons-hjónunum
að næturlagi, ræst bilinn sinn og ekið
til Curwood, bar sem hún skaut
manninn sinn. Síðan hefur hún getað
farið aftur heim til Hendersons-
hjónanna álíka auðveldlega og hún
fór baðan.
Hann kveikti hugsi í nýjum vindli
og hristi höfuðið.
— Ég vil ekki sætta mig við, að
betta sé svona einfalt! Frú Howard
er enginn kjáni, bér skuluð ekki
halda bað! Við skulum lita á fortið
hennar, McField. Hún er allt annað
en leiðinleg!
McField lyfti brúnum.
Howards-hjónin fluttust hingað,
eftir að bau giftust, sagði hann. —,,
Hvernig létust eiginlega fyrri eigin-j
menn hennar? Hefur hún virkilega'.
haft fjarvistarsönnun í öll skiptin? 1
Oakes hló biturlega.
— Fjarvistarsönnunin! endurtókí
hann háðslega. — Þér voruð sjálfur
í réttarsalnum í dag. Það vill svo vel
til, að hinn efnaði og vel liftryggði
kaupsýslumaður, Terence Howard, er
skotinn til bana, meðan konan hans
er í heimsókn I Accrington hjá góðu
kunningjafólki, herra) og frú Donald
Henderson. Þessa fjarvistarsönnun
verðum við að taka góða og gilda,
McField, fyrst og fremst vegna bess,
Nathalie Howard er af fátækum
foreldrum komin. Hún er góðum gáf-
um búin, og eftir stúdentspróf tók hún
að nema læknisfræði. Hún hætti námi
eftir tvö ár og giftist fátækum lög-
fræðinema, Oliver Ferris að nafni
sem hún hafði kynnzt í háskólanum!
Það er í rauninni ekki rétt, að Ferris
hafi verið fátækur, bví að hann var
einkaerfingi foreldra sinna, sem héldu
honum uppi við námið, og til bess að
spiila honum ekki voru mánaðarpen-
ingar hans af skornum skammti.
Nokkrum árum eftir að Ferris lauk
prófi, dóu foreldrar hans með stuttu
.millibili. Ég verð að bæta bví við til
ifbess að koma í veg fyrir misskilning,
McField, að bau dóu eölilegum dauð-
daga, enda bótt bað kunni að virðast
ótrúlegt, bar sem Nathalie Howard
átti í hlut.
En sem sagt, Ferris gamli dó, og
Oliver varð skyndilega vellríkur.
Stuttu síðar fórst hann sjálfur í sorg-
legu slysi. Þau Nathalie höfðu farið
í sumarleyfi til Skotlands. Þau fóru
saman á báti út á vatn eitt til veiða,
og bá var bað Oliver, sem féll út-
byrðis og drukknaði. Ekkjan var ó-
úuggandi, enda bótt bað upplýstist
stuttu síðar, að líftrygging Olivers
hefði verið óvenjuhá. Jæja, bað var
tekið að rannsaka málið. Lík Olivers
fannst hálfum mánuði síðar, og eng-
um datt í hug að gruna hina sorg-
mæddu ekkju um að hafa ýtt manni
sínum útbyrðis, bótt bað hefði verið
hægðarleikur einn.
Oakes hló burrlega og dró annað
augað í pung.
— Eins og bér skiljið, McField, var
fjarvistarsönnun konunnar allt annað
en vatnsbétt, en hvernig, má ég
spyrja, á að sanna, að konan hafi
ýtt við manninum, bar sem engin vltni
voru að „slysinu"? Auk bess grunaði
enginn Nathalie, heldur kenndu allir
í brjósti um hana, einkum vegna
bess, að sorg hennar var svo bug-
andi, er hún sá lík manns síns.
Lögregluforinginn kveikti í vindl-
inum, sem slokknað hafði 5.
—• Nathalie syrgði ekki mann sinn
ýkialengi, hélt hann áfram. Hún var
orðin efnuð, og nú naut hún lífsins í
fullum mæli. Svo kom hún heim með
mann númer tvö, Miles Ridgeland,
efnaðan lækni, sem lifði hamingju-
samur með hinni fögru konu sinni í
tvö ár, bangað til hann varð fyrir bvi
óláni að falla á stéttinni 5 garðinum
beirra, reka höfuðið í stéttina og falla
í sundlaugina. Þegar slíkt kemur fyr-
ir, gleymir maður að loka munninum.
Það gerði hinn meðvitundarlausi
Ridgeland einnig, og hann drukknaði
eins og fyrirrennari hans. Takið eftir:
Einnig í betta sinn sá'Nathalie fyrir
bvi, að hún var í heimsókn hjá kunn-
ingjum sínum, svo að bað hefði verið
fjarstæða ein að saka hana á nokk-
urn hátt um hinn bráða dauða manns
hennar, jafnvel bótt Nathalie hefði
ekki einungis erft mann sinn, heldur
fengið borgaða álitlega líftryggingu.
— Furðulegt, tuldraði McField.
— Andartak, sagði Oakes og kink-
aði kolli. Það var ekki fyrr en er
briðja slysið varð, að við fórum að
hafa augastað á konunni með góðu
fjarvistarsannanirnar.
Nathalie naut lífsins i nokkur ár,
en bá vildi eitt sinn svo til, að efnað-
ur forstjóri verkfræðifyrirtækis eins,
Burton Cargate, kynntist henni.
Finnst yður nokkuð furðulegt, að
bessi sami forstjóri hafi begar í stað
fellt hug til bessarar fögru konu, sem
um bær mundir var næstum pottur-
3 VIJCAN