Vikan - 20.10.1960, Side 35

hafnir, hitaveitu, verksmiðjur, heil-
brigða verzlun, iðnað og samgöngu-
kerfi. Allt sem vel er gert í þeim
efnum er fyrst og fremst skáldlegt
og listrænt. Bak við allar merkilegar
framkvæmdir stendur skapandi orka
maiinsins. Það er minniháttar at-
riði, hvort skáldin yrkja ljóð í lit-
urn, steini eða mannlegum skipu-
lagsbreytingum.
Suðurland hefur gefið allri þjóð-
inni marga snjalla listamenn, skáld,
tónsmiði, byggingarmeistara, mál-
ara og myndhöggvara. En nú hefur
þetta hérað bætt við einum frum-
legum listamanni, sem yrkir i
framkvæmdum, og ljóð Egils Thor-
arensen eru svo máttug, að þau
munu eins og allur góður kveðskap-
ur, þykja því merkilegri, sem þau
verða eldri. Af því að Egill Thorar-
ensen tilheyrir flokki hinna sönnu
listamanna, mun ljóða hans verða
minnst, meðan íslenzkt fólk byggir
sléttuna miklu milli Eyjafjalla og
Hellislieiðar“. ★
g-
Hvernig við fengum skatta.
Hinir fyrstu, sem
lögðu skatt á fólk,
voru kvenprestar
hinnar egypzku
gyðju Isisar. Átru-
endur hennar
urðu að borga
skatt, ef hún átti
að bænheyra þá. Og þessi skattur
var miðaður við efni fólks og af-
kornu. Æðstu kvenprestarnir, sem
venjulega voru meðlimir konungs-
fjölskyldunnar, færðu upphæðina í
bækur bænaliússins. Karlkynsaðdá-
endum Isisar var einnig skemmt í
musterinu af fögrum konum — en
auðvitað gegn þvi að þeir borguðu
fyrir. Svo, þúsundum ára fyrir
Krist, tóku karlmenn við þessu starfi
kvenprestanna, vegna þess að kven-
fólkið, þá eins og nú, dró undan um
áttatiu prósent af ágóðanum.
Ég vildi gjarnan deyja á einum
af þeim dögum, sem engin blöð
koma út á — bara til að ergja
blaðamennina.
Winston Churchill.
Er nauðsynlegt að stanza svona
snögglega?
„Verðir“
Framhald af bls. 31.
Þögnin var orðin óbærilega löng,
þegar Gunni sagði allt í einu: „Við
verðum bara að kasta upp á það.“
„Nei, það er ekki hægt,“ sagði
Doddi, „það verður aldrei jafnt.“
„Gunni verður auðvitað formaður,
af því að hann stakk upp á þessu,“
sagði Nonni, sem hafði ekki gert sér
of miklar vonir um að hlotnast
heiðurinn, þar sem hann hafði leg-
ið í rúminu, þegar strákunum datt
þetta í hug.
„Þá getum við Doddi hent upp á
hvor eigi að verða varaformaður,"
hélt hann áfram. Doddi sá að þeir
gátu ekki allir orðið formenn, svo
hann samþykkti tillöguna og rak
höndina ofan i buxnavasann og dró
upp fimmeyring.
„Hérna er fummaur," sagði liann
og rétti Gunna, „kastaðu upp, ég
segi í loftinu." Gunni henti firnm-
eyringnum upp og lét hann snúast
i loftinu.
„Kórónan!“ hrópaði Doddi áður
en peningurinn snerti gólfið, síðan
rúllaði hann út af teppinu og undir
skápinn. Drengirnir hentu sér allir
á magann og Gunni dró hann aftur
fram á gólfið. Kórónan hafði komið
upp og Doddi var orðinn varáfor-
maður. Þeir settust aftur við borðið.
„Nonni getur verið ritari,“ sagði
Gunni og þá voru allir ánægðir.
Síðan komu þeir sér saman um að
passa að strákarnir í nágrenninu
brytu ekki á móti lögunum heldur,
hvernig sem þeir gætu nú farið að
því, og þeir ætluðu ekki að taka
neina fleiri í félagið nema allir
félagsmenn væru því samþykkir.
Nonna var, sem ritara, falið að
geyma fingrafarablöðin og lagalist-
ann, en Doddi og Gunni skrifuðu
þau hjá sér til þess að þeir gætu
lært þau utan að um kvöldið.
S.G.B.

i ii • • ni
■■ ii > i . > , 11 , , i,
ajajiiiii«{ii!!íní!ÍÍ!í!!!i!!ííiiii!ji!iÍÍiÍliíHiiiiÍl!!U!i!ÍíiiiiÍiilií!ÉÍ!iliiííii
heimilistækin hafa staðist
dóm reynslunnar
eru nýtízkuleg
létta hússtörfin
Sliiiim#-
H.F. RAFTÆKJAVERKSMIÐJAN, HAFNARFIRÐI
llllllli]

••ipHPj
VIKAN 35