Vikan - 22.09.1960, Page 35

ávallt að aðgæta vel, hvað hún að-
hefst og segir. Allt má færa á verri
veginn.
Hvers vegna í ósköpunum sezt
Soraya að i Róm? spyrja blöðin.
Til þess að njóta samvistar Or-
sinis prins? Eru þau i giftingar-
hugleiðingum? Því líkar spurning-
ar hlýtur Soraya að liafa getað séð
fyrir, en blaðaskrifin gerðu henni
lífið erfiðara.
HEIMSÓKNIR í SVEITASETUR
SORAYU.
Sorayu var farið að verða ljóst,
að það var erfitt að halda veið-
unum áfram, meðan hún var undir
smásjá almenningsálitsins í Róm.
Þess vegna tók hún á leigu sveita-
setur fyrir utan borgina, til þess
að hún gæti ótrufluð hitt Orsini
prins. Sveitasetrið var tiltölulega
einföld, tveggja hæða bygging og
var í raun og veru ekki á sérlega
góðum stað, — loftið var mettað
reik frá sykurverksmiðju, sem var
þar í nágrenninu, tvö sjúkrahús
og ein járnbrautarstöð voru næstu
nágrannar. Að vísu var í garðinum
glæsileg sundlaug, en hún var ekki
nægilega byrgð fyrir augnaráði for-
vitinna. Og Sorayu var aðeins leyfi-
legt að nota sundlaugina þrjá daga
vikunnar, — þetta varð hún að
skrifa undir i samningnum. . . .
Hún gat sem sagt ekki ráðið því
sjálf, hvenær hún tæki sér sól-
bað eða fengi sér sundsprett.
Raimondo Orsini prins heim-
sótti Sorayu oft á hinu nýja heim-
ili hennar. Tímunum saman sat
liann i hengirúmi eða synti ásamt
Sorayu í grænglitrandi vatninu.
Þau snæddu hádegisverð úti á
svölunum, drukku kaffið í skugg-
sælum krók, lásu dagblöð og viku-
blöð og töluðu um daginn og veg-
inn. En Eva Esfandiari, sem allt-
af var á verði bak við tjöldin, veitti
þvi eftirtekt sér til mikillar mæðu,
að samtölin urðu ávallt styttri en
þagnirnar stöðugt lengri. Hvernig
mundi þetta enda? Mundi þetta allt
saman renna út í sandinn þrátt fyr-
ir allt?
En hver veit, — kannski höfurn
við ekki enn séð fyrir endann á
sambandi þeirra Sorayu og Or-
sinis prins? Kannski var skilnað-
urinn ekki alveg eins ákveðinn,
þegar öllu er á botninn hvolft.
Grundaþjóíasaga
Framhald af bls. 31.
við Bárð og Guðmund Einarsson
hér að framan.
Þetta sumar voru þessir héraðs-
dómar sýslumanns staðfestir á Al-
þíngi og Bjarni og Guðríður tekin af.
Aðeins tvö af börnum Jóns Þor-
leikssonar og Þórdísar þjófamóður
lentu ekki í afbrotum svo getið sé,
þær systur Sigríður og Björg.
Af systkinum þessum er margt
fólk lcomið. Frá Björgu eru nú uppi
afkomendur í 6. og 7. lið. — Hannes
á Vatnabúðum, sem strauk, var faðir
Einars, föður Jóns á Túngarði á
Fellsströnd er kallaður var franski
og Jóns er nefndur var þýzki og
Þorláks er kallaður var loftúnga af
blíðmælgi sinni, föður Hannesar
kollubíts. — Jón Grundari átti þann
son frægastan er Jón hét og kallaður
var Skorvíkingur; segja bækur að
hann var illmenni mikið. Hann fórst
á Breiðafirði 27. október 1791 og
Steinunn dóttir hans þúnguð með
honum, og átti faðir hennar þúng-
ann. Var mjög reimt eftir Jón þenn-
an að því er sögur segja: sótti hann
mest að bónda nokkrum, Guðmundi
Teitssyni á Hellu; hafði sá neitaf
að meðgánga þúnga Steinunnar fyr-
ir Jón og sloppið lífs úr háskanum
þegar þau feðgin fórust (sjá Þjóð-
sögur Jóns Árnasonar I. og Blöndu).
Og nú yfirgefum við sögukornið
af Grundarþjófum.
Þekktu sjálfan þig
Framhald af bls. 13.
í þessum leik er enginn annars
bróðir. Óþjáll trúbróðir, samherji
í stjórnmálum, þegn í samfélagi fær
bráðlega að kenna á valdi rógsins,
ef hann fjarlægist um of viður-
kennda stefnu og sjónarmið.
HIÐ ALSKYGGNA AUGA.
Andspænis allri þessari dul-
argervislist leitast skarpskyggni
mannsins við að sjá í gegnum dular-
hjúpinn og grannskoða innstu hrær-
ingar mannssálarinnar. Margir menn
eru gæddir ótrúlega næmu sálrænu
innsæi, sem leyfir þeim að skyggn-
ast bak við látbragðslist náungans.
Hún kemur okkur þá fyrir sjónir
sem misheppnaður leikur. Bak við
fagurgalann glottir hatrið, gegnum
skinhelgina grillir í trúleysið, og
syndsamlegt ástríðubál logar bak
við vandlætinguna. Lítillæti á ytra
borði er oft hjúpurinn einber yfir
hrokafullu hjarta, en stórlæti sprett-
ur ósjaldan af innri smæðarkennd
og öryggisleysi.
Nú er komin til sögunnar ný
mannþekkingaraðferð: sálarfræðin.
Sálfræðingurinn er öðrum mönnum
færari um það að skyggnast djúpt
inn i duldustu afkima sálarlífsins
og sjá í gegnum það látbragðsgervi,
sem einstaklingurinn hefir varpað
yfir sig. Hjá honum sameinast ómeð-
vitað innsæi, lærð þekking og víð-
tæk reynsla. Af þessum sökum líta
margir á sálfræðinginn með nokk-
urri tortryggni. Menn óttast, að
hann niuni í einum svip grannskoða
hug þeirra og innstu sálrænar hrær-
ingar, að látæðishjúpur þeirra muni
engu skýla fyrir alskyggnu auga
hans. í flestum tilvikum er þessi
ótti ástæðulaus. Sálfræðingurinn
þarf oftast að beita kerfisbundnum
rannsóknum til þess að greina duld-
ar þrár og leynd áform annarra.
En fyrir ólærðum, sálskyggnum
mönnum erum við hvergi örugg. Að
lokum eitt dæmi um það. Velmeg-
andi eldri hjón tóku blindan mann
inn á heimili sitt (eftir loftárás).
Konan lijúkraði honum, las fyrir
hann og leiddi hann úti. Meðan á
jiessu stóð, veiktist bróðir konunnar
hættulega, og með því að sjúkrahús,
sem enn stóðu uppi, voru full af
særðum hermönnum, reyndi systir
hans að útvega honum hjúkrunar-
konu heim. Hún bauð henni til matar
til þess að kynnast henni persónu-
lega, áður en hún réði hana. Við
borðið sat stúlkan við lilið blinda
mannsins, sem ekki vissi, hvers
vegna hún var þangað komin. Seinna
spurði hann velgerðakonu sina,
hver stúlkan væri, og ætlaði að ær-
ast, þegar hann heyrði hún ætti að
hjúkra bróður hennar. Þetta væri
kaldlynd og hirðulaus manneskja,
fullyrti hann. Konan mætti ekki
ráða hana til bróður síns. En með
því að konunni sjálfri og manni
hennar leizt sæmilega á stúlkuna,
var lnin ráðin. Bráðlega sýndi sig
þó, að hún vanrækti starf sitt og
hirti ekki um líðan sjúklingsins.
Þannig skynjaði háþróuð sál-
skyggni blinds manns í einum svip
vel dulda skapgerðarbresti sem sjá-
andi hjónin gátu ekki greint. ★
NýHtku RAfHA
eldnvél
í nýtízku eldhús
Nýtízku gerðir Rafha eldavéla
fullnægja óskum sérhverrar 'hús-
móður um útlit og gæði, og svo
er verðið við hvers manns hæfi.
Islenzkar húsmæður velja
íslenzk heimilistœki.
1.1. RAFTÆKjAVERKSHIDjAN
. HAFNARFIRÐI — SlMAR: 50022 OG 50023
35