Vikan - 13.10.1960, Blaðsíða 4

44VH&VE6NA £RU
Degi er tekið að halla. Gyðinga-
hverfið í Jerúsalem er vafið skini
frá lágri sól. Flugurnar suða, og
umferðargnýrinn rennur saman við
ysinn og hávaðann fiá veitingastdíS-
unum.
Ég var rétt í þessu að ganga í
gegnum Möndluviðarhliðið á ianda-
mærum Jórdaníu og ísraels. Ég hef
numið staðar, furðu iostinn yfir
andstæðunum.
Fyrir handan er heimur Araba,
— veröld, sem ég ann, lukt í sjálfa
sig og enn á milli svefns og vöku.
Þar hef ég horft á fátæka bændur
erja grýttar brekkur Oiíuviðarfjalls-
ins, séð flugnagerið þekja andlit
sofandi flóttabarna. Ég hef hlustað
á örvæntingartölur hinna ungu og
róttæku og undanbragðasvör gömlu
stjórnmálamannanna. Ég hef reikað
um grasgarðinn í Getsemane, setið
uppi í turninum, sem Vilhjálmur
keisari lét reisa og hugðist stjórna
þaðan öllum heimi. Ég hef gljáslitið
bakhlutann á brókum minum á
bekkjunum í biðstofu óteljandi ráðu-
neytisdeilda. Ég hef setið í hópi
kunningja minna i hlýju rökkri næt-
urinnar, og okkur hefur dreymt um
nýjan heim, Aröbum til handa, —
þar sem hvorki fyrirfyndust flugur,
sóðaskapur né niðurlæging, — vak-
andi heim..
Og nú er ég staddur í Israel, — í
heimi, sem vakir, — nei, heimi,
sem hrokkið hefur upp með and-
fælum! — hjá þjóð, sem.sækir fram,
— nei, þjóð, sem sprengir allar
tálmanir úr vegi! Lífshættulegur
ávöxtur á meiði heimsstjórnmál-
anna? — Já, að vísu, en um leið
draumur, sem rætzt hefur með
furðulegu móti: þjóð, sem hefur
endurfæðzt eftir tvö þúsund ára
útlegð.
Hér teljast það gömul hús, sem
reist voru í gær. Tvítugur maður
er talinn roskinn og reyndur. Gljá-
andi og glitrandi bílarnir bruna um
göturnar, eins þótt livíldarstund sé
og allt í móki og værð. Hér getur
að lita ungan mann og stúlku, bæði
í einkennisbúningi, fallast í faðma
og kyssast úti á æfingasvæðinu.
Ég sný mér að Davíð Ben Jehuda,
— nafnið er dulnefni, — starfs-
Framhald á bls. 29.

Fyrir Gyðinga í Evrópu var ísrael fyrirheitna landið: Þar voru allir jafnir,
engar géttóur, enginn ótti, engar fjöldaaftökur. Á myrkustu ofsóknartímum
dreymdi þá um þessa paradís á jörðu, baðaða í sífelldu sólskini. Þannig leit
það út í fjarlægum hillingum, en veruleikinn reyndist öðruvísi. Landið var
fátækt og berangurslegt. En hvers vegna höfðu Gyðingar flæmzt að heiman
og orðið svartir sauðir meðal framandi þjóða? Um það er rætt í þessari grein.
•K* «,
' •
■ ■.