Veðrið - 01.09.1977, Blaðsíða 21

SIGURÐUR Ó. PÁLSSON, skólastjóri:
Þegar lognið tekur til að flýta sér
Það shal teliið fram, að þáttur þessi svo og visur þœr, er við hann hanga, er
hvort tveggja sett saman fyrir nokkrum árum og flutt sem luigbót á þorrablóti.
Þetta var á þeim sœlu árum áður en sildin sviþti okkur fyrirvaralaust inn i
liringiðu nútimans, sem aldrei skyldi verið hafa, á þeim sœlu árum þegar allt
gekk sinn vanagang eins og það liafði alltaf gert, á þeim scelu árum þegar hver
maður hér í þorþinu álti sína kú og aflaði sér mjólkur með gamla laginu i stað
þess að sjúga þlastbeljur frá Egilsstöðum, sem geymdar eru inni í issliáþ.
Þegar maður og heypoki koma ijúkandi niður Bakkatún, fjúka fram af Bóla-
barðshorninu, fjúka l'ramhjá Gamla Skólanum, fjúka áfram niður Bakkagerðis-
brautina og fjúka að lokum inn um dyrnar á einhyerju fjósinu — þá er rok.
l>á er vestanrok á Borgarl'irði og Iieyið er handa lienni kussu.
Við Borgfirðingar höfum lengi verið okkur þess meðvitandi að hér í sveit
gerast rok hvassari af vestri, suðvestri og af norðvestri en í öðrurn sveitum á þessu
landi. Þessa bjargföstu vissu inndrekkum við mcð móðurm jólkinni þegar í vöggu
og með þessa bjargföstu vissu förum við að lokum niður í Bakkamelinn.*)
Við liöfum einnig þann sið, þegar við komum í aðrar sveitir — ég tala nú ckki
um ef við komum í aðra landsfjórðunga — að útmála fyrir fólki, er þar býr,
hvílík afspyrnuveður Hann gerir liér af vestri. En jafnvel þótt við teljum fram
fjöldan allan af bláköldum staðreyndum og berurn þess auk fas og viðmót þeirra
manna, sem alizt hafa upp við lífsliættur stærri en annað fólk, þá trúa okkur
fáir. Menn halda, að við séum bara að gera að gamni okkar og til eru þeir, sem
við slík tækifæri láta í Ijós þá frómu skoðun, að hér um slóðir hljóti að búa öllu
lygnari mannverur en þekkjast í öðrum pörtum heimsins. En við Borgfirðingar
erum sízt af öllu að gera að gamni okkar þegar við tölum um vestanrokið. Þaðan
af síður erum við að setja saman lygasögur. Vestanrokið okkar er ekkert gaman-
mál.
Þó hafa einstaka menn trúað. Það eru t. d. til prentaðar sannanir fyrir því, að
á öndverðri síðustu öld hræddi Hjiirleifur sterki frá Höfn mann nokkurn frá
þvi að flytja hingað búferlum með ]>ví að segja lionum frá, hvílík ofsaveður
Hann gerði hér oft og iðulega í vestanátt. Þetta var Héraðsmaður. Aðrir hafa
orðið reynslunni rikari. Það eru ekki mörg ár síðan aðkomumaður einn lirein-
lcga fauk upp úr skónum á túninu hérna ofan við þorpið, og það í votta viður-
*ý A Bakkantel er kirkjugarðurinn.
VEÐRIÐ — 57