Vikan - 19.01.1961, Blaðsíða 3

Bera gægjugötin
vott um smekkleysi?*
gSmla löjdn era ekki endarspilaff, þtS era
allir orðnir dauðleiðir á þeim.
Um það er rætt í bréfi frá Jóni Bh. Kurteisi í síma

'
vXvI;X*K‘WX<vXv!
á
íitiiil
Mi
iliili
■ '

.

mmmm
. . ■
Sj:
■
:
1 | liSll iillail
v' ■ •»
■i. <•, \ W *í
aiisgg r-e- M
i \
PRENTSMIÐJAN — SÍMAR: 35320, 35321, 35322, 35323
a., .’—....
.... > O... .

- -•
mmíÆMmiiM
++ ^44
++>4+4
<444+4
plötu og veistu þá eitthvert lag. Og svo eilifðar-
spurningin, hvernig er skriftin.
Lifðu vel og lengi.
X. Z.
Ég held mér sé óhætt að fullyrða það,
að Ketill Jensson hefur aldrei sungið dæg-
urlög inn á plötu. Hafi hann gert það, hlýt-
ur hann að hafa gert það fyrir sjálfan sig
og spilar plötuna aðeins fyrir gesti sína.
— Skriftin hefur ekki ósnotra áferð, en
stafirnir eru misjafnir og blærinn heldur
tilgerðarlegur.
Brot á boðorðum
Kæra Vika.
Um daginn var ég á gangi niður í miðbæ,
og þurfti að fara yfir Lækjargötuna. Ég hef
tamið mér að fara að lögum og geng ekki yfir
götur, þar sem ljós eru nema á grænu ljósi.
Þess vegna stoppaði ég og beið, af því að ljósið
var rautt þegar ég kom. Meðan ég stóð, kom
stór og mikill lögregluþjónn, einn af þcssum,
sem synda út um öll sund og voga, þú veist,
hinumegin á götunni og skálmaði yfir þótt
ljósið væri rautt. Hvernig er með pólísana,
eiga þeir bara að passa að aðrir brjóti ekki
lögin, eiga þeir ekki að fara eftir þeim sjálfir?
Jú, víst eiga lögregluþjónar að vera öðr-
um til fyrirmyndar um löghlýðni. En því
miður vill mikill misbrestur verða á því.
Lögregluþjónar á íslandi ætla sem sé seint
að læra það, að þegar þeir eru í þjónustu,
eru þeir ekki persónan Jón Jónsson eða
Giiðmundur Guðmundsson, heldur persónu-
lausir laganna verðir, fyrirmynd almenn-
ings og vernd þeirra. Smáglappaskot, sem
enginn tæki eftir, ef óeinkennisbúinn lög-
reglumaður ætti f hlut, getur verið alvarleg
mistök, þegar hann er í búningi.
Gatslitin dægurlög
Vika mín góð.
Við erum hérna nokkrar skvísur, sem hjálp-
umst að því að vera hneykslaðar á útvarpinu.
Það er svo lummó með danslögin, að þvi
trúir ekki nokkur maður. Ef nýtt lag kemur,
er jaskað á þvi þangað til komið er gat á
plötuna, og þá eru allir orðnir löngu dauð-
þreyttir á þvi. Aldrei heyrast lögin frá því
í fyrra og hittifyrra, og það er kannski von
af því að það er búið að gatspila plöturnar.
Fjórar skvísur.
Þetta er gömul saga, skvfsur mínar, og
verður sennilega enn þá eidri. Það er nú svo
með aumingja útvarpið, að það verður fyrir
aðkasti fyrir allt, sem það gerir. Ef það spilar
nýjar vinsælar plötur, er kvartað undan því,
spili það þær ekki, er einnig kvartað undan
því. Dægurlög eru eins og nafnið bendir til,
lag, sem er vinsæit nokkur dægur og síðan
ekki meir, og því verður útvarpið að leika það
meðan það er nýtt, því að óðar eru allir orðn-
ir dauðieiðir á því, og þá er ekki hægt að
spila það. Sú er líka ástæðan fyrir því, að
Kæri póstur.
Hefurðu ekki tekið eftir þvf, hvaC sumlr
menn eru leiöinlegir í síma? Þeir segja kanski
stuttaralega já og nei og halló, eins og þeir
séu fokvondir. Einkum er þetta leiðinlegt hjá
stórum fyrirtækjum i bænum, sem maður
þarf oft að hringja til, og þá er gelt í tólifS
i stað þess að svara. Er ekki unnt að bæta
úr þessu? SH
Pósturinn er alveg d sama máli. ÞaO
ætti ekki aS eiga sér stað, að menn svari
i sima eins og víða er gert. Þegar fgrir-
tæki á í hlut, er sjálfsagt að nefna nafn
þess og bjóða góðan dag, þegar anzað er.
— Já, þú mátt fá lánaðar eldspýturnar, en pass-
aðu bara að brenna þig ekki.

BUM 3