Fréttablaðið - 17.12.2009, Side 53

FIMMTUDAGUR 17. DESEMBER 2009 7sængur og sængurver ● fréttablaðið ●
Svona sængurver er til þess fallið að lina næturþjáningar þeirra ein-
hleypu sem dreymir um samband. Eða ekki.
Stundum þarf ekki annað en að skipta um sængurver til að öðlast
draumalíkamann.
Líffæri líkamans á sængurveri eru til margra hluta
nytsamleg, til dæmis að hræða pirrandi foreldra sem
ætla að vekja þig í skólann.
Gárungar finnast í flestum stéttum og
störfum um allan heim og sængur-
verageirinn er engin undantekning.
Hér gefur að líta nokkur skemmti-
leg og skrautleg sængurver.
Sniðug sængurver
Twister-spilið er vinsælt víða um
heim. Með þessu sængurveri er
hægt að spila og sofa um leið.
Damask-bómull og springdýn-
ur þekktust ekki í torfbæjun-
um í gamla daga. Dúnsængur
voru þó þekkt fyrirbrigði og
hafa staðið fyrir sínu í gegnum
aldirnar.
„Eins og þetta var í torfbæjum
fyrr á öldum þá sváfu menn í
rúmum eins og í dag,“ segir Ágúst
Georgsson, fagstjóri þjóðhátta
á Þjóðminjasafni Íslands. Ágúst
þekkir nokkuð til aðstæðna í torf-
bæjum í gegnum starf sitt og
segir að fólk hafi ekki haft sérlega
merkilegar dýnur undir sér miðað
við það sem þekkist í dag. „Margir
notuðu hey í dýnurnar en þeir sem
betur voru settir áttu svokallaðar
undirsængur en í þeim var fiður,
oft af sjófuglum eða rjúpum. Ofan
á sér höfðu menn yfirsængur úr
fiðri eða æðardúni, sérstaklega
þar sem mikið var um æðarfugl.
Dúnsængur voru léttari og hlýrri
og hafa væntanlega verið dýrari.“
Hann bætir við að fiður hafi alltaf
verið notað í kodda.
„Sagt er að rúmin hafi verið
styttri þá heldur en þau eru í dag,
þannig að menn réttu ekki alveg
eins mikið úr sér þegar þeir sváfu
og hafa eitthvað þurft að draga
saman skankana,“ segir Ágúst og
áréttar að það hafi farið eftir efni
og aðstæðum hvað Íslendingar
gátu lagt mikið í rúmin, margir fá-
tæklingar hafi til dæmis haft torf
í botninn. „Yfirleitt sváfu tveir í
hverju rúmi og alltaf af sama kyni
nema ef um hjón var að ræða. Börn
og unglingar sváfu oft hjá full-
orðnum, móðir hjá dóttur og faðir
hjá syni. Börn voru mörg saman í
rúmi. Þetta var gert til að halda á
sér hita og spara pláss en venju-
lega var fólk allsbert í rúmunum.
Á sumum betri bæjum voru sérstök
húsbændaherbergi,“ segir Ágúst.
Rúmin sjálf voru smíðuð úr fjölum
og voru föst gafl í gafl og í raun
hluti af innréttingunni. Í þeim var
ekki einungis sofið heldur einnig
matast og þar sat fólk við vinnu
sína. - nrg
Margt breyst í aldanna rás
Á baðstofunni á þriðju hæð Þjóðminjasafns Íslands er að finna rúm eins og þau
þekktust hér áður fyrr. FRÉTTABLAÐIÐ/VILHELM