Vikan - 29.03.1962, Qupperneq 11

SlftiliS

• ,

eftir
Erle Staixley
Gardner
Hann var skuggi frá þeim
tíinum, er George gekk
ekki leið dyggðanna eins
og nú. Tilfinningalaus
Larry varð litið þangað sem Stella stóð.
— Hún fylgir i samningunum, sagði hann.
Ueorge reiddist allt í einu. — Hún kemur ekki neinum samn-
ingum við, hreytti hann út úr sér.
Larry hló, reis á fætur og hélt á brott, en nam staðar á þröskuld-
inum. — Við sjáumst altur i kvöld, þegar þú hefur lokað . . .
Þegar allir gestirnir voru farnir, kom Stella að máli við George.
— Viltu ekki trúa mér fyrir þessu, spurði hún.
— Mér þykir fyrir þvi, Stella, en ég get það ekki.
— Hvers vegna ekki'?
— Hann er hættulegur viðfangs.
—• Pú græöir ekki nextt á þvi að láta undan síga, sagði hún og
yppti öxlum.
— Láttu þetta afskiptalaust, Stella mín. Manstu eftir því þegar
lögregluþjónarnir komu hingað um kvöldið og fengu sér kaffisopa,
eftir árangursiausa leit allan daginu að náunganum, sem hafði brot-
izt inn i bankann og siðan inn i leikhúsið . . .
Hún kinkaði kolii.
— lig ætti að hafa getað sagt mér það sjálfur, hver hefði verið þar
að verki. Hann hefur þann háttinn á að ekkert segi eftir, hvorki
fingraför né annað. Alltaf með gúmmivettlinga og viðvörunarkerfið
óvirkt. Það gengur ailtaf árekstrarlaust hjá honum.
— Hvernig getur hann þvingað þig'?
George leit fyrst undan en siðan i augu henni; reyndi að segja
eitthvað en vafðist tunga um tönn.
— Ég skal ekki spyrja neins frekar, mælti hún með hægð.
Tveir gestir komu inn. Stexla gekk til móts við þá og visaði þeim
til sætis við borð. Alit gekk sinn vanagang. Hún virtist gersamlega
róleg. George gat hins vegar ekki einbeitt hugsunum sínum að
neinu. Larry hlaut að vita eitthvað um þátttöku hans i banka-
ráninu forðum. Annars hefði hann ekki komið.
RÉTTIR berast fljótt í glæpamannaklíkunum.
Þeim þar var ljóst, að Larry gat ,,hagnýtt“
sér George á svipaðan hátt og bóndinn hag-
nýtir sér hestinn.
Og nú liafði Larry sem sagt „rekizt inn“.
Gestunum fjölgaði stöðugt með kvöldinu og
brátt var hvert sæti setið. Aðstoðarþernurn-
ar komu og gengu um beina. í hálfa þriðju
klukkustund var annríkið svo mikið, að
George hafði ekki tóm til að hugsa um annað
en gestina og viðskiptin. Svo toku þeir að tinast hurtu. Ivlukkan
ellefu voru flestir farnir og George lokaði klukkan tólf.
— Verður þú samferða? spurði Stella.
— Ekki í kvöld. Ég verð að athuga innkaupalista vikunnar, svar-
aði George.
Hún sagði ekki neitt við þvi, kvaddi og fór.
George læsti dyrunum og skaut slagbröndunum fyrir. Og þó vissi
hann að engir slagbrandar gátu útilokað það sem hann átti í vændum.
Klukkan hálfeitt gerði Larry vart við sig með þvi að sparka all-
harkalega í dyrnar.
George lét fyrst í stað sem hann heyrði það ekki. Hugsaði sem
svo að það væri nógu gaman að vita hvernig Larry brygðist við,
ef hann héldi að George hefði ekki tekið hótun hans til greina og
farið heim.
En Larry lét ekki gabba sig. Hann sparkaði i dyrnar eins og
hann væri brjálaður. Það glamraði í hurðai-rúðunum.
George flýtti sér að opna.
— Hvað á það eiginlega að þýða að láta mig bíða, George, spurði
Larry, óhugnanlega bliður á manninn.
— Larry . . . ég hef ekki neitt að óttast. Ég lifi lögum samkvæmt.
Og það ætla ég mér líka að gera framvegis. Ég hef afplánað sök
mina, goldið skuld mína við þjóðfélagið og þig.
Larry glotti. — Þetta lætur svo sem yndislega i eyrum, George.
En hefurðu afplánað aila þína sök? Hefurðu gleymt þvi sem gerðist i
þjóðbankanum . . . þegar Skinny missti þolinmæðina vegna þess
að gjaldkerinn var ekki nógu handfljótur að koma með peningana?
— Ég var ekki með i það skipti. Ég tók ekki neinn þátt í þvi ráni . . .
Larry glotti háðslega. — Þú segir það, George. Það varst þú, sem
sazt undir stýri i bílnum. Lögregiuþjónarnir fundu fingraförin þín á
bilrúðunni. Þeir hafa að vísu ekki leitað í þínum blöðum i spjald-
skránni —en ætli þeir yrðu lengi að því, ef þeim væri veitt einhver
vísbending. Þá yrðir þú að hafa stólaskipti; fara úr stólnum bak við
afgreiðsluborðið og setjast í annan, eilitið heitari.
George vætti skrælnaðar varirnar með tungubroddinum. Svita-
dropar stóðu á enni hans. Hann langað til að segja eitthvað, en
hvað gat hann sagt?
Larry hélt áfram máli sínu. — Ég hef haft ýmsar framkvæmdir
með höndum að undanförnu. Þær hafa heppnazt vel og ég hef fleiri
framkvæmdir á px-jónunum. Svo gerist ég meðeigandi í fyrirtæki
Framhald á bls. 33.