Vikan - 25.10.1962, Side 14

VI.
Það var lagt á borð fyrir tvo við borðið mitt, þegar ég
kom til hádegisverðar. Ég get ekki neitað því, að ég hafði
búið mig ögn betur en hversdagslega. Annars var ég alveg
rólegur, fann að ég myndi ekki gera nein axarsköft. Það
hafði setzt að í mér einhver djúprætt velvild til herra
Gesslers, og ég fann til sterkrar ábyrgðar gagnvart honum
og sjálfum mér. Undir niðri hlakkaði ég til þessara sam-
vista við frúna. Þetta var dálítið ævintýri. Og mikið traust.
Ég mundi verða dálítið öfundaður af þessum glæsilega
förunaut. Ég hafði síður en svo á.móti því. Beygurinn frá
í gærkvöldi var alveg horfinn.
Frú Gessler mætti ekki til hádegisverðar. Ég mátti gera
mér að góðu að borða einn, eins og hina dagana. Þegar
máltíðinni var lokið, bað ég þernu að fara upp til frú-
arinnar, skila kveðju og spyrjast fyrir um, hvort það væri
nokkuð, sem hún óskaði. Hún kom með kveðju til baka.
Það var ekki neitt. Annars þökk fyrir hugulsemina.
Það var nú það.
Hún treystir mér ekki, hugsaði ég. Ég hef gert einhverja
bölvaða skyssuna, komið upp um mig óafvitandi. Kannski
þykir henni ég leiðinlegur. Sú hugsun snart mig mjög illa.
Kannski er hún ekki til, nema sem hluti af Theódor
Gessler. Eða hann af henni. Kannski er hún háspennustöð,
sem fær alla orku sína frá honum. Hvað veit ég?
Ég gerði ekki handarvik um daginn. Af ásettu ráði kom
ég seint til miðdegisverðar. Um leið og ég kom inn úr
dyrunum, sá ég að hún var komin á undan mér. Hún
var setzt við borðið mitt. Ég fékk dunandi hjartslátt. Um
leið og ég kom að borðinu stóð hún upp og rétti mér
höndina. Hún var í mosagrænum kjól með korrgult band um
hárið, lítið gullnisti um háls. Hún var óviðjafnanlega fal-
leg. Það var eins og hún stæði í hjúpi af töfrandi látleysi.
— Ég er svo glöð, að þér skulið vera kominn. Þakka
yður kærlega fyrir. Eg er dálítið óvön að vera ein.
— Það gleður mig, frú, að þér skulið gera mér þann heiður
að sitja við borð mitt. Við skulum setjast. Viljið þér leyfa,
HÚN BATJÐ MÉR INN í STOFUNA,
SETTIST OG SAGÐI:
MIG HEFUR DREYMT UNDARLEGAN
DRAUM OG ÉG ER HRÆDD.
ÞAÐ KEMUR EITTHVAÐ HRÆÐILEGT
FYRIR OKKUR, ÖLL ÞRJÚ.