Vikan - 25.04.1963, Blaðsíða 4

Ilti!
Þingholtsstræti 11
Símar 18450 og 20920
ÞórhallurSigurjónsson hf
Sport-__
peysfln
vestin og
stretch-
buxurnar
eru komin í
verzlanir.
Klæðaverzlun Andrésar Andréssonar, Laugavegi 3. Verzl Framtíðin, Laugavcgi
42. Verzl. Iða, Laugavegi 28. Verzl. Sóla, Laugavegi 54. London Dömudcild,
Pósthússtræti. — Iiafnarfirði: Bergþóra Nýborg. — Kcflavík: Verzl. Edda.
Nú er skrýtið
Heyrðu, Póstur minn.
gefa til baka því það telji peningana
upphátt, stundum kemur það fyrir,
ef gefið er til baka í heilu lagi, að
Ja, nú er skrýtið, þykir mér. Ég fólk telur þetta yfir, og þá er ekki
er nýkominn frá útlandinu, sem eins gott að telja það þannig að
reyndar er ekki í frásögur færandi. fólk geti fylgzt með. Það eru ekki
En það, sem er í frásögur færandi, allir eins góðir í hugarreikningi og
er þetta: hann „Þráinn“.
Ég brá mér eitt sinp inn á einn Að lokum vil ég segja þetta, ég
ágætan veitingastað og pantaði mér get ekki séð, að eitt sé réttara en
þar að snæða sjávarrétti alls konar, annað, þetta fer bara eftir ástæðum,
smáögn af hverju. Og mér til mik- og hverju menn eru vanir.
illar undrunar kemur þjónninn m. „Gjón“.
a. inn með krabba og kræklinga.
Mér ieizt ekkert á þessa fæðu, en Dansar VÍð kÚStínn .. .
let þo til leiðast og nartaði í. Og
viti menn: Þetta var gómsætasta Virðulegi Póstur?
guðafæða! Þetta fannst rnér heldur Ég vil biðja þig um að koma þessu
skrýtið. Ég var á sjó á unga aldri, í blað þitt. Ég er ungur maður hér
og þá tíðkaðist það að kasta öllum á Hellissandi, og mér þykir gaman
kröbbum og skelfiskum, sem urðu að dansa. Ég hlusta alltaf á kennslu
á vegi manns eða slæddust upp í Heiðars Ástvaldssonar á laugar-
bátinn. Hvernig í ósköpunum stend- dögum, og er ég búinn að læra mik-
ur á því, að hvergi er slíka dýrind- ið. En það er einn galli á þessu öllu
indisfæðu að fá hér í þessu fisksins saman, ég dansa einn. Stúlkurnar
landi? Nóg er af þessu, og eflaust á Sandi eru svo feimnar, að það
margt fleira ætilegt en það, sem ég er ekki við þær talandi um að koma
minntist á. og læra að dansa.
Ég vil mælast til þess, að eitt- Og nú vil ég biðja þig um að
hvert veitingahúsið reyni að minnsta biðja stúlkurnar að reyna þetta
kosti að hafa slíka fæðu á matseðli líka. Ég er búinn að fá leiða á kúst-
sínum. Það gæti orðið til þess, að inum enda orðinn slitinn. Hvað á
íslendingar læra að meta fleira en ég að gera til að vera ekki einn?
þorsk og ýsu — að þeim ágætu fisk-
um ólöstuðum.
Skrýtinn.
„Þráinn“ „afgreiddur“ ...
Einhver náungi sem kallar sig
„Þráin“, er að kvarta undan, að
afgreiðslufólk kunni ekki að gefa
til baka, eða geri það ekki á réttan
hátt. En það er ýmislegt sem hann
heldur fram, sem er mesta fjar-
stæða.
Ég álít að þetta verði að fara eftir
aðstæðum í það og það skiptið, eða
veit þessi blessaði maður, ef hann
væri að kaupa mjólk og búðin væri
full, og afgreiðslustúlkurnar þyrftu
að setja afganginn í lófann á kúnn-
anum, þá myndi það taka helmingi
lengri tíma að fá afgreiðslu held-
ur en ef skiptimyntin væri lögð á
borðið, hann myndi auðvitað flýta
sér að skrifa Vikunni og kvarta
undan lélegri þjónustu í mjólkur-
búðum, enda lái ég honum það ekki.
Svo segir hann: „Stundum er
maður hlaðinn pinklum“ og að erf-
itt sé að taka aurana af borðinu,
Svo þakka ég allt gott í blaðinu,
og eins Heiðari Ástvaldssyni fyrir
hans góða þátt. — Með þakklæti.
Ykkar fasti viðskiptavinur.
Sandari.
—--------Það má svei mér lengi
dansa við einn kúst, svo að hann
verði slitinn, segi ég nú bara.
Mér er samt mesta ánægja af
því að koma þessari auglýsingn
þinni eftir dansfélaga á fram-
færi, og væri skrambi hart, ef
píumar í plássinu létu sitt eftir
liggja. — Ef þetta dugar ekki,
skaltu festa upp smáauglýsingu
á virðulegasta staurinn í pláss-
inu: „Halló, stúlkur! Ef þið hald-
ið, að þessar stympingar ykkar
á undanförnum sveitaböllum hafi
átt skilið sæmdarheitið dans, þá
látið mig vita, því að þið vaðið
í svívirðilegustu villu.“
Arnór á Bóli ...
Það gladdi mig að lesa um þenn-
an unga mann, sem hætti námi og
fór að búa. Mætti segja mér að hann
væri vel í meðallagi. Hafið þið þökk
H. S. G.
því að fangið sé fullt. Allt venju-
legt fólk, sem kemur inn í verzl- fyrir að kynna hann.
anir til að verzla, leggur vanalega
frá sér þá pinkla sem það hefur,
því að erfitt er að skoða eitthvað
og vera með fangið fullt. Svo borgar
það hlutinn og tekur skiptimynt-
ina og tekur því næst pinklana. Ég
legg til, að þessi „Þráinn“ geri þetta Heiðraða Vika.
næst, þegar hann þarf að verzla. Komdu æfinlega sæl og blessuð
En hann talar líka um að af- og þakka þér kærlega fyrir allt
greiðslufólk kunni yfirleitt ekki að gamalt og gott. Ég hefi keypt þig
Gunna og Gunnar
leggja saman ...
4
VIKAN 17. tbl.