Vikan - 25.03.1964, Blaðsíða 14

Einhver var að segja, að þaS væri óttaleg skriffinnska utan um íbúðakaup og skipti. Það er misski
Fasteignasalinn sagði: Nú skrifið þið
undir samninginn og þá eru kaupin gerð.
Þá er bara eftir að þinglýsa og það er
ekki neitt. Smávægilegt pappírsstúss. Bezt
að þið gerið það sjálfir: Þið þurfið líka
að láta flytja þessi lán ykkar yfir. Það
er svo sem ekki neitt. Sem sagt: Þetta er
búið“.
•—■ Hvemig á maður að fara að því að
að þinglýsa? spurði ég fasteignasalann.
— Blessaður, það er ekki neitt. Farið
þið bara upp til borgarfógeta á Skóla-
vörðustígnum. Það er allt saman gert
þar.
— Eigum við ekki bara að ljúka því
af núna, spurði ég. — Það eru hvort sem
er tuttugu mínútur þangað til þeir loka . ..
Jú, hinum fannst það þjóðráð og við
röltum til borgarfógeta eða öllu heldur
á skrifstofu hans.
— Ja, ég ætlaði nú að þinglýsa, sagði
ég þegar röðin kom að mér.
— Þinglýsa hverju, spurði afgreiðslu-
maðurinn og horfði undrandi á mig.
— fbúð. — Ég var að kaupa. Það er í
háu blokkinni á Laugarásnum.
— Nújá. Og pappírarnir? Eruð þér með
þá?
— Ha?
— Ég spurði um pappírana, afsalið.
Þér hljótið að hafa afsal?
— Ja, það getur meir en verið. Ég stakk
einhverjum pappírum á mig. Kannski það
sé afsal.
— Þetta er kaupsamningur, sagði mað-
urinn. Mér kemur hann ekki við. Það
er venjulega afsalið, sem þinglýst er. Hvað
eruð þér með þarna?
Ég rétti honum annan pappír, sem var
afar líkur ásýndum og hinn.
— Jú, þetta er afsalið. Nokkuð meira?
— Það var víst eitthvert lán, sem þurfti
að flytja yfir, sagði ég.
-— Er búið að ganga frá pappírum yfir
það? spurði maðurinn.
— Ég veit það ekki — ég meina, þarf
maður pappíra til þess?
Hann leit á mig mjög hneykslaður og
sagði:
—■ Hvar var þessi íbúð, sem þér áttuð
áður?
— Mýrarflöt 7, önnur hæð. Það var
Hrærekur Jónsson, sem keypti af mér.
— Sjáum til, Mýrarflöt 7 . . . þetta er
skuldabréf að upphæð kr. áttatíu þúsund
núll núll. Þetta er hjá Góðtrygginga-
félaginu og tryggt með veði í öðrum, næst
á eftir veðdeildarláni. Farið þér bara og
talið við þá hjá Góðtryggingum og fáið
hjá þeim leyfi til að flytja lánið yfir.
-—■ Hvað á ég að gera?
Hann reyndi að vera þolinmóður og
sagði næstum hlýlega:
— Þér talið bara við hann Gunnbjörn
í Góðtryggingum og hann annast þetta
ábyggilega fyrir yður.
Það biðu þrír hjá Gunnbirni, en einka-
ritarinn sagði, að það væri ekki vonlaust
að bíða. Á meðan horfði ég á fólkið, sem
kom til að borga tryggingarnar sínar.
Aftur á móti sá ég ekki, að neinn tæki
við peningum. Á hverju skyldu trygging-
ar annars byggjast? Nújæja, röðin, röð-
in er að koma að mér.
—■ Góðan daginn, Gunnbjörn. Þeir hjá
fógetanum sögðu mér að sýna yður þetta
skuldabréf. Ég var að skipta.
— Agnablik, jú, þetta er hjá okkur.
Þér skuluð bara leggja þetta inn. Ég læt
yður bara vita. Síminn er . . . ?
Það leið vika og þeir héldu áfram að
berjast á Kýpur og Johnson var talinn
hafa talað af sér á blaðamannafundi. Ég
var næstum búinn að gleyma því hvaða
munur er á skuldabréfi og afsali, þegar
síminn hringdi og afar settleg stúlkurödd
sagði: „Góðtrygginar, góðan dag, forstjór-
inn vill tala við yður“.
— Ja, því miður bar þetta ekki til-
ætlaðan árangur. Það kom í ljós við nán-
ari athugun, að við höfum í rauninni ekk-
ert með þetta að gera. Þetta er með ríkis-
ábyrgð. Þér verðið að fara og tala við
þá þarna hjá Byggingasamvinnufélaginu
PURK. Ég skal láta pappírana ganga
þangað. Sælir. —
Ég gaf þeim þrjá daga til viðbótar
þarna hjá Byggingasamvinnufélaginu. Þá
rölti ég þangað og fékk að vita, að sá
héti Jón, sem hefði öll ráð í hendi sér
um svona pappíra.
— Þið hafið fengið plöggin frá Gunn-
birni. Þetta ku verða að ganga gegnum
— VIKAN 13. tW.