Vikan - 25.06.1964, Blaðsíða 25

spotti að fara upp fyrir Miðfell og
niður með því hinum megin en
þannig liggur vegurinn.
í Mjóanesi er mesta silungsveið-
in á einum bæ í Þingvallasveit.
Ég fékk að fara unTmorgun og
vitja um net með Pétri Jóhannssyni,
bónda í Mjóanesi, en hann býr þar
ásamt konu sinni, Guðrúnu Sæ-
mundsdóttur. Á sumrin er hjá þeim
hópur unglinga, en á veturna eru
þau aðeins tvö, og kunna því vel.
I fyrrasumar átti Pétur á fjórða
hundrað fjár og tvær kýr, en bjóst
við að fækka fjárstofninum eitthvað,
því þetta er of mikið fyrir einn
mann að hugsa um. Pétur átti sjö
net í vatninu þennan morgun, og
auk okkar var í hátnum unglingur,
sem aðstoðaði við netadráttinn. Mér
varð ekki alveg um sel, þegar við
lögðum af stað, og stefndum inn
með Mjóanesinu á land, í stað þess
að beina förinni í áttina út á vatn,
eins og ég hafði búizt við. En þetta
var ekki fyrsta ferðin hans Péturs,
og hann rataði. Eftir skurði þar
sem Mjóanesið mætti landi, og út
á víkina norðan við það. Þetta
stytti róðurinn að miklum mun. Svo
fór hann að draga, en ég horfði á.
Það var ekki mikið í netunum
þennan morgun. En bleikjan falleg
og lífleg. Við fikruðum okkur út
með nesinu, og það fjölgaði heldur
í balanum hjá okkur. Rennilegar
bleikjurnar renndu sér um, ein-
staka ein skellti sér upp að vatns-
yfirborðinu og gleypti loftbólu. Svo
fór að dofna yfir þeim. Þegar þær
eru í litlu vatni, eru þær fljótar að
eyða súrefninu, og þá verður að
skipta um vatn. Þá taka þær fjör-
kipp, en svo dofnar yfir þeim aftur.
Það þarf því að skipta þétt um vatn,
svo greyjunum líði vel.
Þegar við komum fyrir nesið, var
hópur himbrima þar á sundi. Þeir
forðuðu sér, þegar þeir sáu okkur,
á sinn sérstaka himbrimaliátt, ekki
með því að fljúga, heldur stinga
sér í kaf og koma ekki upp fyrr en
langt, langt í burtu, og einhvers
staðar allt annars staðar en maður
heldur. Og himbriminn er svo gæt-
inn fugl, að hann kemur ekki alveg
úr kafinu, fyrr en hann er öruggur
um sig. Hins vegar hefur hann svo
langan háls, að hann getur skimað
vítt um og séð vel yfir, þótt hann
geri ekki annað en reka hálsinn upp
úr og kannski herðakambinn.
Það var betra í netunum sunnan
við nesið, og Pétur sagði mér sitt
af hverju, meðan hann losaði úr og
Iagði að nýju. Hann selur bleikjuna
mest til Reykjavíkur, og það er góð-
ur markaður fyrir hana. Á veturna
er hægt að veiða hana niður um
ís, en ekki nema rétt til að hafa
nýtt í soðið. Hann sagði mér líka
frá því, að nú hefði Sogsvirkjunin
framleitt rafmagn í 27 ár, en Þing-
vellingar hefðu ekki meira af því
Texti og myndii'
Sigurður; Hreiðar
fi *■*1
Fyrri hButi
Einar í Ileiöarbæ var að h,eyja í Arnarfelli, þegár okkur bar
að. Sveinbjörn Einarsson var að ýta saman görðunum O
Bærinn í Arnarfelli stendur auður. O
VIKAN 26. tbl,
25