Vikan - 25.06.1964, Blaðsíða 40

HERRASKÓR
— Komdu, sagði hann. Við laum-
uðumst niður stigann, út um bak-
dyrnar, gegnum garðinn og út á
næstu götu.
Eftir stutta göngu komum við að
strætisvagnastöð. A einum bekkn-
um sat kona, sem leit út fyrir að
vera hreingerningakona. Við sett-
umst á annan bekk. Al sagði ekk-
ert. Ég sagði ekkert. Ég varð að
bíta á jaxlinn, svo tennurnar
glömruðu ekki. Mig langaði til að
hlaupa, en fæturnir gengdu mér
ekki.
Strætisvagn kom. Konan fór með
honum. Við vorum kyrrir. Ofar á
götunni var mjólkurvagn á leiðinni
til okkar. Hófar hestsins skullu takt-
fastir í götuna.
Al reis á fætur. — Komdu. Við
lögðum af stað á móti mjólkurvagn-
inum. — Láttu sem þú sért fullur.
Reyndu að kaupa pela af mjólk.
Haltu athygli hans. En engan há-
vaða.
Svo skauzt hann yfir götuna. Ég
vissi ekki, hvað hann ætlaðist fyrir,
en gerði eins og mér var sagt. Ég
reyndi að slaga svolítið. Það var
erfitt, ég var hálf máttlaus í hnjá-
liðunum. Mjólkurvagninn nálgaðist
mig. Ekillinn, ungur strákur ( brún-
um galla með húfu, hljóp upp og
niður tröppur húsanna, lét frá sér
mjólkurflöskurnar, kom aftur að
sækja meira. Hesturinn þrammaði
áfram með jöfnum hraða, stanzaði
ef ekillinn stanzaði, hélt áfram, ef
hann hélt áfram.
Ég stillti svo til, að ég mætti
þeim einmitt, þegar ekillinn stökk
út úr vagninum með fulla körfu
af mjólkurflöskum.
— Heyrðu, sagði ég. — Heyrðu,
seldu mér pela af mjólk.
Ekillinn reyndi að komast fram-
hjá mér. Ég gekk í veg fyrir hann
og tók í handlegginn á honum.
— Heyrðu, bíddu, sagði ég. —
Kerlingin sendi mig út til að ná
í mjólk. Það eru allar búðir lok-
aðar. Ég þarf að fá flösku af mjólk.
— Ég sel ekki mjólk, ég bara
ek henni út, sagði hann. — Komdu
þér í burtu, róni.
— Ég verð að fá mjólk, sagði ég.
— Ég verð að fá mjólk, ég get ekki
farið heim . . .
Þá sló hann mig. Ég veit ekki
hvað hann notaði. Kannske baru
hnefana. Það var eins og hrossið
hefði sparkað í mig. Það eina, sem
ég veit, var það, að ég lá á göt-
unni og hann beygði sig yfir mig
og mér fannst ég sjá kylfu lyft.
Svo gat ég ekki náð andanum, ekill-
inn hafði hlunkazt ofan á magann á
mér.
Al dró hann ofan af mér og reisti
mig á fætur.
— Hjálpaðu mér að koma hon-
um inn í vagninn, áður en einhver
kemur!
Ég tók utan um ekilinn, sem var
máttlaus eins og mjölpoki, og við
drógum hann að vagninum. Hest-
urinn hafði numið staðar. Við hent-
um manninum inn í vagninn, þang-
að sem hann ekki sást og Al sendi
mjólkurkörfuna á eftir honum.
— VIKAN 26. tbl.