Vikan - 25.06.1964, Blaðsíða 34

VANDLÁTRA VAL.
Þeir vandlátu velja Willys jeppann, vegna
hinna óumdeilanlegu kosta hans, enda er
20 ára reynzla hér á landi, við allar hugsan-
Iegar aðstæður, næg trygging þeim, er ætla
að kaupa léttan, sterkan, lipran og spar-
neytinn bíl. Varahlutir á sanngjörnu verði
eru ávallt til á lager, og róma bifvélavirkjar
mjög, hve auðvelt er að komast að öllum viðgerðum á jeppanum.
Ódýrir varahlutir og auðveldar viðgerðir eru ekki svo lítið atriði í
viðhaldskostnaði.
Bjóðum nú hin vinsælu, traustu, Egils-stálhús, með niðurskornum
hurðum er auðveldar farþega að komast upp í jeppann. Egils-stálhúsin
eru sérstaklega sterkbyggð og hafa margoft komið í veg fyrir stórslys.
Bjóðum yður styttri eða lengri gerð af Willys jeppum, með Egils-stál-
húsum, tvær tegundir af amerískum stálhúsum, Koenig eða Jeep
orginal stálhús og tvær gerðir af blæjum.
Leitið upplýsinga. Pantið yður Willys jeppa tímanlega.
TIL ALLRA STARFA
ALLTÁSAMA STAÐ
HREEIIM PERLA I' HUSVERKUIMUM
Þegar þér hafil einu sinni þvegiö meö PERLU komizt þér aí raun um, hve þvotturinn getur oröiö hvítur og hreínn. PERLA hefur sérstakan eiginleika. sem gerir þvottinn mjallhvitan og
gefur hominr nyjan, skýnamli hte sem hvergi i sinn lika. PERLA er mjijg notadrjúg. PERLA fer sérstaklega vel meö þvottinn og PERLA léttir yður störfin. Kaupið PERLU i dag og gleymið ekki,
að með PERLU fáið þér hvitari þvott, með minna erfiöi.
inn aðeins deigur í botn um
miSjan júlí. Enda hef ég heyrt
þjóðsögu um það, að stundum
hafi orðið svo vátnslaust í Hraun-
túni, að fólkið hafi orðið að þvo
sér upp úr mjólk. Ég trúi því
ekki, að mjólkin hafi verið svo
mikil þar hér áður fyrr, að fólk-
ið hefði ekki heldur kosið að hafa
skítinn, en drekka mjólkina.
Hrauntún er einn þeirra staða,
sem maður skoðar með furðu.
Hvernig nokkrum manni hefur
getað dottið í hug, að setja sig
niður í miðju öllu þessu grjóti
og hefjast handa með að gera
sér þarna tún til þess að lifa af
húskap. Hafandi lítið vatn og
stopult og langt að sækja bæði
það og heyskap. En þetta fólk
hafði lifandi trú, og búskapur-
inn blessaðist. Og blessaðist
meira að segja vel.
Úr því við erum komin upp
undir Ármannsfell, er rétt að
líta í leiðinni heim að Svartagili.
Þá er farið út af veginum rétt
neðan við skeiðvöllinn fræga,
sem sagður er standa við Skógar-
hóla — en það er eitthvað að
þvælast fyrir mér, að líkt sé á
komið með þá nafngift og Lyng-
dalsheiðarveginn — og ekið til
vesturs, þar til kemur í fremur
þröngt en hlýlegt dalverpi. Þar
stendur Svartagil. Niðri við tún-
hliðið stendur stórt fjárhús, en
ítaúðarhúsið er ekki eins reisu-
legt; það er eins og kassi, sem
settur hefur verið upp á stein.
Það brann í Svartagili fyrir ekki
ýkja löngu og það er ekki auð-
hlaupið fyrir einyrkja að byggja
sér nýtt hús.
Markús bóndi í Svartagili stóð
á tröppunum og tók á móti okk-
ur, ásamt einum ketti, tveimur
hundum og tveimur heimaalning-
um. Hann klóraði sér í kollin-
um og glotti, þegar ég útskýrði
fyrir honum erindið með heim-
sókninni. Svo sagðist hann eiga
5 kýr, um 200 fjár og eitt hross
svo gamalt, að það væri komið
á ellilaun. Hann sagði okkur af
fyrra bragði, að þetta íbúðarhús
væri aðeins til bráðabrigða, en
vafasamt, hvort hann hefði sig í
nýtayggingu. Það hefðu komið
skúrkar til hans um nótt og
brennt ofan af honum bæinn, en
engar fengi hann skaðabæturnar
fyrir það. Þetta hefðu verið
eignalausir aumingjar, og þótt
þeir hefðu verið settir á letigarð-
inn, kæmu þeir tæpast svo loðn-
ir um lófana þaðan, að það nægði
fyrir nýju húsi í Svartagili.
Er það tilfellið, að maður verði
að þola það bótalaust, að skúrk-
ar brenni ofan af manni húsa-
skjólið?
—• Þú hefur ekki haft neina
konu til að hugsa um þig upp
á síðkastið. Er það ekki erfitt?
— Jú, það er erfitt að vera
kvenmannslaus. Maður finnur
það bezt, þegar maður er orðinn
kvenmannslaus, hve mikið þær
gera. Jú, ég er mikið einn, sér-