Vikan - 09.07.1964, Blaðsíða 16

Hver og einn reynir aS auglýsa
sig og sitt land eftir beztu getu.
Sviss hefur komið upp þessari
feiknarlegu skíðalyftu þvcrt yfir
svœðið til að minna á, hvert
hinir vandlátu fara til að bregða
sér á skíði.
Þær þjóðir sem á annað borð
eiga einhverja hcfð í 'byggingar-
list hafa reynt að halda henni á
sýningunni. Hér er skáli Thai-
iands, útfærður í þessum sér-
kennilega, flúraða stíl, scm hvergi
finnst annarsstaðar en aust-
ur þar.
■J^g — VIKAN 28. tbl.
5 dagar
á heimsýningunni
ana og Unisphere, járnhnöttinn, sem er miðpunktur og
symbol sýningarinnar. Það er líka búið að kveikja í
polinesisku strákofunum og leirkúluskálanum frá Jórdaníu.
Sumir njóta þess að sjá þetta úr lofti: Utsýnisturnarnir
eru alltaf þéttskipaðir fólki, þota frá Pan American kem-
ur í sveig yfir svæðið og svissneska skíðalyftan er alltaf
í gangi og flytur fólk fyrir fimmtíu cent þvert yfir sýn-
ingarsvæð'ið.
Ég sé að svarta fjölskyldan, sem situr næst mér á
grasflötinni skoðar þetta allt saman með mikilli athygli,
rétt eins og hver og einn hugsi með sér: Þessa stemn-
ingu skal ég varðveita með sjálfum mér og muna. En
elskendurnir lengra úti á flötinni láta þetta lönd og leið;
þeir hafa öðrum mikilvægari hnöppum að hneppa.
Sunnudagur. — Enn bakar sólin landið og fólkið,
sem komið er úr fjarlægum heimshornum eða
bara úr New York og nágrenni. Lestirnar eru
yfirfullar, þar blandast hvítir, svartir og gulir'
án þess að komi til nokkurra óþæginda. Hér
eru ekki sérstakir vagnar fyrir „colored", hina þeldökku,
eins og í Suðurríkjunum. Beint á móti mér í lestinni sitja
hjón með börn sín. Þau eru á leið á sýninguna og öll
í hátíðaskapi. Hann er alhvítur og sköllóttur, hún múl-
atti. Annað barn þeirra hefur öll einkenni hvíta kyn-
stofnsins, hitt er með breitt nef, þykkar varir og smá-
hrokkið hár. Hjónabönd hvítra og svartra hafa oft orðið
hinn mesti harmleikur í Ðandaríkjunum; það fólk verð-
ur einangrað og útundan, hvorki hinir hvítu né hinir
svörtu vilja við þcð kannast. Þannig er það sumstaðar
að minnsta kosti.
Tower of light — Ijósturninn. Það er raunar enginn
turn heldur höll og ein sú fegursta og frumlegasta, sem
ég hef augum litið. En ég ráðlegg öllum að halda sig
við ytra borð hennar því innan dyra er í hæsta máta
ómerkileg sýning á tækni við rafmagnslýsingu. Aftur á
móti er IBM-kúlan vel þess virði að standa einn hálf-
tíma eða svo í biðröð, þegar þess er gætt að þar er
forsæla og þar að auki dægurlagasöngvari með gítar
til að létta biðina. Það er IBM sem meðal annars fram-
leiðir þessa óskiljanlega fullkomnu rafmagnsheila, sem
eiga ekkert annað eftir en finna það út hvernig þeir
eiga að tímgast og útrýma svo manninum á eftir. Það
má til sanns vegar færa, að IBM bjóði gestum sínum á
kvikmyndasýningu. Það er hvorki cinerama né Todd A-O,
heldur sjö myndir samtímis. Þó er þeim svo meistara-
lega fyrir komið, að maður nýtur þess allt að einu. Og
ekkert er svo ótrúlegt, að það sé ekki tekið sem sjálf-
sögðum hlut. Bráðum missa menn hæfileikann til að
undrast og stara forviða á það, sem aldrei hefur áður
fyrir augu borið og algjörlega er ofvaxið mannlegum
skilningi.
j ætti ég í því sambandi minnast á þau skil, sem
Abraham Lincoln, Bandaríkjaforseta, eru gerð
fyrir mátt tækninnar. Þeir hafa alltaf talið sér
Lincoln í lllinois, enda átti hann heima í Spring-
field öil manndómsár sín og allt fram til þeirra
síðustu ára hans, sem hann gegndi forsetaembætti. Fylk-
ið lllinois hefur byggt skála til að heiðra minningu þessa
mæta manns og það er einmuna smekklega gert. Utan
á húsinu má lesa nokkrar frægar setningar úr ræðum
Framihald á bls. 39.
M