Vikan - 09.07.1964, Blaðsíða 40

SPARNEYTINN OG VANDAÐUR
5 MANNA BÍLL
REYNSLAN HEFUR SÝNT AÐ
PRINZ 4 HENTAR ÍSLENZKUM
VEGUM OG VEÐRÁTTU VEL

iillllBM
ÖRUGG VARAHLUTA- OG
VIÐGERÐARÞJÖNUSTA
Kr. 125.200,00
Sími 18670 — Laugaveg 24 — Reykjavík
Akranesi. Ég sá afar lítið af þess-
um uppskveruðu týpum, sem mað-
ur sér allsstaðar á auglýsingaspjöld-
um um sýninguna, í skreðarasaum-
uðum klæðum frá Dior og Saville
Row.
að eru takmörk fyrir öllu,
líka því hversu lengi borgar
sig að standa í biðröðum.
Ford-sýningin er góð fyrir
hálftíma bið og vel það, ef
ekki er því heitara í veðri. A með-
an sáum við opna Ford-bíla líða
eftir glergöngum utan á húsinu og
svo kemur loks að því að þú situr
sjálfur í Mercury með stönguðum
leðursætum eða Mústönginni, sem
mest er nú auglýst, og líður eftir
þessum sömu glergöngum yfir fólk-
ið í biðröðinni, sem bíður þolin-
mótt og mænir upp. Þetta er ferð inn
í fortíð mannsins og bílalestin er
ekki fyrr komin inn í koldimm göng
en allmikil eldsumbrot verða séð
og skilst manni að það sé ekkert
minna en sköpun jarðar. Aftur
myrkur og síðan dalur með annar-
legum gróðri. Þar stóðu nokkrir
Dinosaurusar á beit, þessar risa-
vöxnu skepnur, sem eitt sinn voru
herrar jarðarinnar. Þeir jöpluðu á
þessum ókennilega gróðri en auk
þeirra voru nokkur minni dýr með
rauðglóandi glyrnur. Og Dinosaurus
er ekki fyrr að baki en bílalestin
líður framhjá óvættinum Tyranos-
aurus, sem þá hefur lagt undir sig
gervalla heimsbyggðina fyrir mátt
grimmdar sinnar og beittra tanna.
Hann er Ijótari en Ijótasti Bítillinn
og hvæsir grimmúðlega um leið og
hann býst til að ráðast á flatvaxinn
Stegosaurus en í langri fjarlægð
spúa eldfjöll eimyrju.
Lestin heldur áfram gegnum ára-
milljónirnar og röddin, sem virðist
koma út úr stólbakinu, segir: „Þetta
er veröld sem var". Þá verða þau
þáttaskil á yfirborði jarðar, að
kvikindi nokkurt tekur upp á því
að ganga upprétt og er ekki að
sökum að spyrja, að allar skepnur
jarðarinnar verða að láta í minni
pokann. Þar eru hinir fyrstu menn,
breiðleitir og ennislágir. Þeir hafa
komið mammút ofan í gryfju all-
mikla og hamast á honum með
grjóti og frumstæðum lagspjótum.
Allt eru þetta handverk Walt Dis-
neys og bera að því leyti af öðr-
um hliðstæðum sýningum hér, að
menn og dýr eru „lifandi" á sama
hátt og Lincoln, sem áður er frá
sagt.
eir voru enn að henda grjóti
í mammútinn, þegar bíllinn
leið inn í dimm göng, sem
hafa vafalaust átt að tákna
áraþúsundir, en næst á eft-
ir urðu á veginum nokkrir hellar
þar sem menn stóðu og máluðu
hellamálverk eftir uppmælingar-
taxta. Hellamamma reyndi hvað
bezt hún mátti að komast inn úr
bjórnum á dauðu skógardýri með
egghvössum steini, en hellapabbi
sat úti í horni og hamaðist við að
finna upp hjólið.
Þessi fornaldarakstur stóð í tólf
mínútur.
Síðan það sem koma skal: Fram-
tíðarbílIinn Aurora stóð galvaskur
og fullbúinn við útganginn og gæti
raunar heyrt til deginum í dag,
ef rafsegulmagnaðar brautir fyrir-
fyndust í vegum. Þá er nefnilega
hægt að stilla á autopilot, sjálf-
stýringu, líkt og flugmenn gera milli
landa. Stýrið í honum var eins og
í flugvél. Farþegasætið við hliðina
á því sneri aftur, en skeifulaga
sófi um miðju bílsins og að sjálf-
sögðu bar. Aftast í bílnum er barna-
herbergi, skilið frá með glervegg.
Mjóturnarnir á skála mor-
móna rétta granna fingur
til himins, en innan dyra
er glögglega sýnt með
myndum, hvernig guðdóm-
urinn birtist Jósef Smið og hvernig
hann fann gulltöflur þær í Kúmóru-
hóli, sem síðan urðu mormónum
testamenti. Þetta var í Palmýra-
byggðarlagi, skammt frá New York.
Svo er á veggjum myndskreytt frá-
sögn af því erfiða en innblásna
ferðalagi Bringhams Young með
mormónasöfnuðinn vestur yfir ger-
vallar óbyggðir Ameríku, unz birtist
dalurinn fyrirheitni I Utah og Bring-
ham sagði: „Hér er staðurinn". Aft-
ur á móti er ekki neitt ( þessum
skála til minningar um fjölkvæni
mormóna, enda hafa þeir fallið frá
því í seinni tíð.
Það er sagt að kaþólskir séu í
sókn víða um heim og óneitanlega
var menningarsvipur á byggingu
þeirra á heimsýningunni. Eitt dýrð-
legasta listaverk Michelagelos,
Pieta, María með son sinn látinn,
var með allmikilli viðhöfn flutt úr
Vatíkaninu til að standa á viðhafn-
arstað í húsinu og voru kveðjur og
góðar fyrirbænir hans heilagleika,
páfans, prentaðar utan á umbúðirn-
ar. Nú stendur Pieta böðuð bláu
Ijósi og rammlega afgirt með þykku
gleri. Er ekki laust við að sumum
finnist kaþólskir vantreysta sýning-
argestum full mikið í þeim vanda
sem það er að umgangast lista-
verk. Stílfærð mynd við aðalinn-
ganginn ætti skilið heiðurspláss í
Péturskirkjunni, en auk þess voru
um allt húsið herskarar af heilögu
fólki og dýrlingum, skorið í tré að
sjálfsögðu. Þó sá ég ekki heilagan
Þorlák biskup í Skálholti meðal
þeirra.
— VIKAN 28. tbl.