Vikan - 01.02.1968, Blaðsíða 14

— Ójá. Mér skilst, að Ameríkan-
ar hafi tekið að sér ýmiskonar þess-
háttar verk þar, sagði Tarrant.
— Það lítur svo út, sagði Selby,
— sem tveggja hreyfla flugvél hafi
nauðlent á ójöfnum bala skammt
frá búðum vegavinnumannanna, þar
sem Connolly er ( forsvari. Am-
bassadorinn vitnaði í Conolly, þegar
hann sagði að í flugvélinni hefðu
verið Willie Garvin og Modesty
Blaise og telpubarn að nafni Lucille
Brouet, undir áhrifum deyfilyfja, og
Dall var sá maður, sem hún tapaði
mjög hárri upphæð til ( fjárhættu-
spili nýlega. Hvað lesið þér úr
þvf?
— Það er erfitt að lesa nokkuð
úr þv(, ráðherra, sagði Tarrant var-
færnislega. — Eins og þér segið,
er þetta allt saman mjög ruglings-
legt, en það er venjulega erfitt að
átta sig á Modesty Blaise. Ég get
aðeins getið mér þess til, að ef
Dall hefur haft einhverja hugmynd
um, að hún væri bak við járn-
Selby, — sendu Ameríkanarnir upp
njósnaflugvél. Þeir höfðu upp á
dalnum og Ijósmynduðu hann í smá-
atriðum og fóru svo til stjórnarinnar
í Afgahnistan. Afgahnistar fórnuðu
höndum í skelfingu, sem getur hafa
verið eðlileg eða uppgerð, um það
er ekki hægt að segja. Þeir héldu
þv( fram, að þeir vissu ekkert um
þennan dal, og ef eitthvert fólk
væri þar, væri það þar án þeirra
vitundar.
— Erfitt fyrir þá, muldraði Tarr-
EFTIR
PETER O'DONNEL
FRAMHALDS-
SAGAN
Nlðurlag
Allir leikir geta verið
erfiðir, en þetta var
eins og að bjarga sér
með bundið fyrir aug-
un og engar hendur.
einn og hálfur líter af blóði.
— Úr hverjum
— Blaise. Hún varð fyrir skoti.
— Ég skil. Þetta skýrir skeytið,
sem hún sendi frá Istanbul, býst ég
við. Herra Conolly hlýtur að hafa
verið mjög hjálpsamur.
— Allt starfslið Dall-Pachmeyer
Construction á staðnum var ákaf-
lega hjálpsamt. Og sömuleiðis leyni-
þjónusta Bandaríkjanna. Það virðist
ekki leika vafi á, að John Dall
hafi beðið þá að vera á varðbergi,
ef sæist til þessara tveggja vina
okkar.
Tarrant setti stút á varirnar og
velti þessu fyrir sér. — Rússland eys
fjárhags- og tækniaðstoð yfir norð-
urhluta landsins og Ameríka gerir
það sama í suðurhlutanum, sagði
hann. — Allt landið er ekki annað
en gróðrarstía njósna, að sjálfsögðu
og morandi ( sendimönnum hinna
ýmsu rlkja, leynilegum og opinber-
um. Við eigum sjálfir einn eða tvo
menn á þessum slóðum, og ég gerð-
ist svo djarfur að gera þeim við-
vart, ef vera mætti að þér hefðuð
dæmt um ástandið ranglega, ráð-
herra. En mér þætti gaman að vita,
hversvegna Dall hefur gert Banda-
ríkjamönnum viðvart.
— Ég vonaðist til, að þér gætuð
svarað því, Tarrant. Tortryggni Sel-
bys var augljós núna. — Og mér
finnst þetta allt saman ákaflega
óþægilegt. Samkvæmt ambassadorn-
um er þessi Dall mjög valdamikill;
hann á meiri hlutann í meira en
hálfri tylft mismunandi iðnaðarfyr-
irtækja; hann hefur aðgang að
eyrum háttsettra manna í Washing-
ton, og er, að því er virðist, vinur
Modesty Blaise.
Selby þagnaði og blaðaði ( möpp-
unni sinni. — Samt sé ég hér, að
tjaldið, hefði hann gert ráð fyrir
því að auðveldasta leiðin út væri
einhvers staðar við suðurlandamær-
in. Svo hann gerði sínu eigin fólki
viðvart, og starfsmönnum leyni-
þjónustunnar í Persíu og Afgahan-
istan, að vera á verði.
— Hún var ekki austan við járn-
tjaldið, hún og Garvin voru í ein-
hverjum dal í miðjum Hindu Kush
fjallgarðinum. Það verður ekki bet-
ur séð, en að frelsisher Kuwait hafi
verið þar í felum.
— Frelsisher Kuwait? Tarrant
skaut upp augabrúnunum. — Var
þá tilgáta mín rétt? spurði hann
undrandi. — Og var viðvörun Mo-
desty ekki út í blá:inn?
— Tilgáta yðar var rétt, viðvörun
Modesty var ekki út í bláinn, sagði
Selby stuttaralega. — Ég mun eiga
í miklum vandræðum með að gefa
forsætisráðherranum skýrslu um
þetta. Það, sem mér finnst viður-
styggilegast, Tarrant, er að þessi
kona sendir yður kunningjgsl$eyti,
þar sem hún segir yður að slappa
af og senda einhverjum manni viskf,
— en gefur svo amerísku leyniþjón-
ustunni alla söguna.
— Hún er ekki okkar starfsmað-
ur, ráðherra, sagði Tarrant slóttug-
lega. — Og ef til vill hefur hún
komizt að því, að við létum við-
vörun hennar sem vind um eyru
þjóta. Hvaða sögu sagði hún þeim?
Selby sagði honum það í stórum
dráttum. Tarrant hlustaði að því er
virtist með athygli. Hann hafði þeg-
ar heyrt alla söguna frá Dall. En
jafnvel ( frásögn Dalls voru furðu-
leg göt, sem þeir réðu hvorugur
við. Saga Selbys gerði ekkert til
að fylla í þessar eyður.
— . . . . svo ( krafti þess, sem
hún og Garvin sögðu þeim, sagði
ant. — En þeir fá mikla aðstoð,
bæði frá Bandaríkjunum og USSR,
vafaKtið vilja þeir hafa það þannig
áfram.
— Hvort þeir vissu það eða vissu
það ekki, skiptir ekki máli, svaraði
Selby óþolinmóður. — Sameiginleg
afghan-amerísk rannsóknanefnd var
send þangað. Amerikanarnir lögðu
til láðs og lagar flugvél sem gat
lent ( dalnum, þrátt fyrir flóðið.
— Hafði komið flóð? Það virðist
staðfesta það, sem Modesty Blaise
sagði leyniþjónustunni. Tarrant
þagnaði og bætti svo við með of-
urlftilli meinfýsni. — Ég á við varð-
andi það, sem henni og þessum
Garvin hennar heppnaðist að gera.
— Allt staðfestir það, svaraði
Selby brúnaþungur. — Rannsóknar-
nefndin fann fjölda af Kkum á
floti; um það bil fimmtíu málaliða
og þrjátíu konur, sem hýrðust yfir
vatnsborðinu í gamalli höll; þetta
var fullkomin herbækistöð og þar
fannst :fjö|dinn , allur af skjölum,
meðal annars flókin og nákvæm
áætlun um leiffurárás á Kuwait. —
Áætlunin var kölluð Kgristönn.
Selby leit á minnisatriðin, sem
hann hafði klórað í blokk, sem
hann hafði við olnbogann. — Sam-
kvæmt framburði Major-General
Reeve, hernaðarsérfræðingsins
bandaríska, sem var á ferð með
nefndinni, var allt, vopnabirgðirn-
ar, flutningabifreiðirnar, loftflutn-
ingatækin og annað meira en nóg
til að framfylgja þessari hernaðar-
áætlun.
— Svo álit Modesty Blaise á
hernaðarástandinu var rétt, þegar
allt kom til alls?
— Raunar, já. Við gátum varla
látið okkur detta það ( hug þá, en
við höfðum rangt fyrir okkur.
14 VIKAN 5 tbl