Vikan - 07.03.1968, Blaðsíða 10

SVIPMYNDIR
ÚR FERÐ TIL
EGYPTALANDS
Strax á flugvellinum í Kairó má sjá minjar
sex daga stríðsins: Töturlega búin kona með sof-
andi kornabarn í fanginu situr hjá búslóð sinni,
sem rúmast ( tveimur stórum pokum. Fleiri börn
sitt á hverju ári standa hjá. Andlit konunnar
lýsir ótta og þjáningu, og það er undarleg spurn
í augum barnanna. Slík sjón kemur við hjartað
í virðulegum íbúum velferðarríkis, sem aðeins
hafa séð slíkt á myndum. Þeir standa eins og
glópar andspænis fjarlægum veruleika: hörm-
ungum styrjaldar.
Við Ökum frá flugvellinum til borgarinnar.
Menn teygja sig nær gluggunum til þess að
gleypa í sig framandi umhverfi. Það er kalt í
veðri, aðeins nokkurra stiga hiti og alskýjað eins
og heima. Slíkt veður er afar sjaldgæft á þessum
árstíma í Egyptalandi. Hr. Gazarini þykir leitt,
að forsjónin skyldi ómerkja svo gróflega lýsingu
hans á heiðríkju og glaðasól heimalandsins. En
hann brosir, bregður á glens, skellir skuldinni
á okkur:
— Þið hafið komið með þennan kulda frá ís-
landil
Götulíf í Kairo: Hvdík hringiða fjölbreytilegs
mannlífs! Arabi situr með krosslagða fætur á
kerru og hottar letilega á asnann sinn, sem er
skreyttur bjöllum og glingri. Á eftir honum ekur
maður á hjóli með gríðarstóran bakka á höfð-
inu. Bakkinn er þakinn nýbökuðum brauðum.
Maðurinn hefur aðra hönd á stýrinu en styður
hinni við bakkann. Bflpr þjóta hjá og þenja
flautuna í sffellu. í umferðinni í Kairó er það
flautan sem gildir. Á gangstéttum úir og grúir
af fólki: Berfættir Arabar í skósíðum kyrtlum með
túrbana á höfði, Egyptar í Vesturlandaklæðum,
hermenn f Ijósgrænum einkennisbúningum, kon-
ur í síðum, svörtum pilsum eins og nunnur.
Á næturklúbbi í Kairó. Stúlka dansar egypzkan
magadans af mikilli list.
10 VIKAN
10. tbl.
Sé8 yfir Níl og pýramídana. Yzt til hægri er
Keops-pýramídinn, sem er stærstur, þá kemur
pýramídi Kephrens og loks pýramídi Mykerinos-
ar og síSan smærri pýramídar, þar sem drottn-
ingar, ráðherrar og annaS fyrirfólk var lagt til
hinztu hvíldar. — Á neðri myndinni er sfinxinn,
steinljónið undarlega, sem hefur varðveitt leynd-
armál sitt í fimm þúsund ár.
Kairó er stærsta borg í Afrfku.
íbúar eru um fjórar milljónir. Allt
frá því að Þúsund og ein nótt var
lesin í bernsku hefur þessi borg
verið sveipuð ævintýraljóma [ hug-
anum. Sú sjón tekur á sig mynd
veruleikans, þegar ekið er um
gamla bæinn. Hann ber f fyllsta
máta austurlenzkan svip með hvolf-
þökum, musterum og mínarettum
sem teygja sig til himins. En ann-
ars staðar eru nýrri borgarhverfi á
vesturlenzka vísu, jafnvel nokkrar
nýtfzkulegar byggingar í tuttugustu
aldar stfl. Vfða sjást minjar strfðs-
ins: Sandpokavirki við stórbygging-
ar, varnarveggir hlaðnir úr múr-
steini við dyr og húsasund.
Það dimmir f einni svipan eins
og tjald sé dregið fyrir himininn.
Við snæðum glæsilegan kvöldverð
á Hilton-hóteli. Hótel Hiltons eru nú
orðin 22 utan Bandarfkjanna,
óbrigðul tálbeita fyrir amerfska
túrista, sem vilja taka þægindi
heimalandsins með sér á ferðalög-
um. Við neytum dýrðlegs matar á
efstu hæð og njótum um leið útsýn-
is yfir Kairó f Ijósadýrð næturinnar.
í fjarska grillir í dökka þríhyrninga:
pýramídarnir, hin voldugu eilffðar-
tákn.
Sunnudagur. Það er rúmhelgur
dagur hér um slóðir. Þá eru búðir
opnar, börn ganga í skóla og menn
til vinnu sinnar. Föstudagurinn er
hinn helgi dagur Múhameðstrúar-
manna.
Ekki sér til sólar þennan fyrsta
morgun okkar í Egyptalandi. Á leið-
inni til Egypzka safnsins ( Kairó
hefur leiðsögumaður okkar orð á
þvf, að hnötturinn hljóti að vera að
frjósa. Um morguninn hafði hann
hlýtt á fréttir um gffurlegt vetrar-
ríki suður um alla Evrópu.
Safnhúsið stendur á eystri bakka
Nílar. Hópur af sölumönnum tekur
á móti okkur. Þeir eru reiðubúnir
til að eiga við okkur viðskipti, veifa
hálsfestum og öðrum minjagripum
og láta hringla í. Síðar f ferðinni
kynntumst við betur sérkennilegum
verzlunarmáta Egypta. Verðið er
hátt í fyrstu, en síðan upphefst
miskunnarlaust prútt. Okkur var
sagt, að eðlilegt væri að koma
verðinu niður um 30% eða jafnvel
helming.
Einn okkar fær ágirnd á háls-
meni, þar sem vangasvipur drottn-
ingarinnar Nefretiti er greiptur á
silfurplötu. Hún var kona Amenho-
teps IV., sem rfkti 1361—1340 fyr-
ir Krist. Undarleg kyrrð og göfgi
er yfir svip þessarar drottningar.
Mynd hennar er orðið tákn túris-
mans í Egyptalandi.
- 60 pjastras, segir sölumaður-
inn.
- No, 301
- 501
- No, 301
- 401
- No, 301
— No, no, noi Listenl I am ban-
krupt. I have not seen a tourist for
mounths. Come onl 40 pjastras!
- Nol
- Alrightl 35.
Þar með er verðið komið niður
um nær helming og kaupin eru
gerð. Þessi sölumennska er hrein-
asta fþrótt og veitir mörgum
óblandna ánægju. Maður er sann-
færður um að hafa gert reyfara-
kaup. Stundum vill þó koma f Ijós
síðar, að það var Arabinn sem
græddi á viðskiptunum. Hálsmen af
nákvæmlega sömu gerð og hér um
ræðir keyptu sumir sfðar f ferðinni
fyrir aðeins 20 pjastra.
Á safninu eru varðveittir yfir
100.000 dýrgripir. Þetta er stærsta
og verðmætasta safn fornegypzkrar
listar í vfðri veröld.
Við stönzuðum við hverja stytt-
una á fætur annarri: styttu af My-
cerinusi konungi með tvær gyðjur
sitt til hvorrar handar, alabasturs-
styttu af Khephren, kalksteinsstyttu
af Djoser og þannig mætti lengi
telja. En merki atburða líðandi
stundar draga athyglina frá þess-
um dýrmætu fornminjum. Sandpok-
ar eru hlaðnir f kringum hverja
einustu meiriháttar styttu og límt f
kross yfir alla glerkassa. Meðan
styrjöldin geisaði bjuggu Egyptar
sig undir að geta flutt safnið á
brott á skömmum tfma. Þeir voru
reiðubúnir að leggja á flótta með
fortíðina f höndunum. Dýrmætustu
gripirnir, eins og til dæmis gull-
gríma Tutankhamons, voru fjar-
lægðir meðan á stríðinu stóð og
höfðu ekki enn verið settir á sfna
staði aftur. Víða f Egyptalandi
keppa einkennilegar andstæður um
athygli manns, eins og þarna f
safninu, þar sem gullnum minjum
um glæsta menningu fyrir þúsund
árum var skýlt með gráum sand-
pokum.
Dagurinn Ifður eins og örskot.
Það er snæddur hádegisverður f
skemmtigarði að nafni Maryland,
horft á veðreiðar á nýjum skeið-
velli og veðjað á háfætta gæðinga
með engum árangri, þrátt fyrir að-
stoð véfréttar og færustu sérfræð-
inga. Það er meira að segja komið
sólskin f landi sólguðsins.
En allt þetta hverfur f skugga
kvöldsins. „Sound and Light" stend-
ur f prógramminu, og okkur er
sagt, að það sé nafn á sýningu:
pýramfdarnir upplýstir og saga
þeirra sögð um leið. Ósjálfrátt
vaknar tortryggni: Er ekki of langt
gengið að ofurselja sjálfa pýra-
mfdana tæknibrellum tuttugustu
aldar — til þess að þóknast ferða-
mönnum?
En ótti af þessu tagi var ástæðu-
laus. Við drekkum bjór f snotru
veitingahúsi og bfðum þess að
klukkan verði sex. Á leiðinni sá-
um við sólina setjast: svarta must-
eristurna bar við eldrauðan himin.
Á slaginu klukkan sex göngum
við út úr veitingahúsinu, setjumst
á þægilega stóla f mjúkum eyði-
merkursandinum undir kolsvörtum
himni. Það er nístandi næturkuldi
og hrollur í manni, þrátt fyrir þykk
teppi.
Skyndilega hefst /Sýningin: Allt
sviðið er upplýst fölgrænu Ijósi:
pýramfdarnir þrfr, sfinxinn, grafar-
rústir. Þetta er mikilfengleg sjón,
Framhald á bls. 34.
10. tbi. VIKAN 11