Vikan


Vikan - 07.03.1968, Blaðsíða 39

Vikan - 07.03.1968, Blaðsíða 39
VALB PBIISEN HF. Suöuplandsbraut tO - Sitnap 38520, 31142 RAKARASTOFA BLOMAVERZLUN M I A DTA D D JÓNSOG GARÐARS PAUL V. MICHELSEN F~IJAKIAKD VALD. POULSEN HF. SUÐURLANDSBRAUT 10 Allskonar hand- og rafmagnsverkfæri Fenner V-reimar og reimskífur. Boltar, skrúfur, rær. Kranar, alls koríar. SENDUM GEGN PÖSTKRÖFU. héldu þeir Örugglega, aS hann mundi standa vakt þarna. Hann sneri sér að ungu stúlkunni, sem hnipraði sig saman í sófanum í stofunni. -— Standið hérna í dyrunum og hafið auga með glugganum. En ekki stinga höfðinu of langt fram. Ef þér sjáið, að einhver reynir að komast inn, þá kailið til mín. Hann flýtti sér aftur inn í svefnherbergið og setti ný skot í byssuna á leiðinni. Skuggi hreyfðist í garðinum ekki langt frá glugganum, og hann opnaði hann varlega og miðaði byss- unni á fætur skuggans. Angistar- óp rétt eftir að hann hleypti af gaf honum til kynna, að hann hefði hitt. í sama bili kom hann auga á ljósin á götunni spölkorn frá. Þarna bjó fólk. Þarna stóðu ný- leg einbýlishús. Ljósastaurinn, sem næst stóð, var líklega um tvö hundruð metra í burtu, en ef til vill mundi hann geta hæft hann með byssunni. Hann gat líka reynt að miða á einhvem þakglugga. Ef skot heyrðust á þessum slóðum, gat það orðið þeim til bjargar. Hann leit leiftursnöggt út í garðinn, en gat ekki séð, að þar væri neinn á ferli. Hann hlóð byssuna, hóf hana á loft og mið- aði á næsta ljósastaurinn. Hann hleypti af tveimur skotum og við síðara skotið slokknaði á per- unni. Hann hlóð byssuna aftur í hendingskasti og miðaði á þak á húsi, þar sem ljós logaði í gluggum. Skuggi hreyfðist þá allt í einu úti í garðinum og hann kastaði sér niður í sama mund og kúla festist í veggn- um rétt fyrir ofan hann. í sama bili heyrði hann kallað úr stof- unni. Hann skreið þangað inn og miðaði byssunni á eldhús- gluggann. Vibeke stóð i skjóli við dyrakarminn, en hún hristi höfuðið. — Hann fór aftur, sagði hún. — Það var einhver við glugg- ann, en hann fór. Rödd hennar skalf eilítið. Fróði hlóð byssuna enn einu sinni og hraðaði sér fram í for- stofuna. Þegar hann opnaði dyrn- ar þangað inn, barst reykur á móti honum. Án þess að hugsa sig um skaut hann í gegnum útidyrnar. Ekkert óp heyrðist, en einhver hljóp í burtu. Hann teygði sig í slökkvarann og slökkti ljósið. Hendur hans hríð- skulfu, þegar hann bjó sig und- ir að hlaða byssuna enn á ný. Þá barst honum til eyrna kær- komið hljóð: væl sírenu, sem færðist stöðugt nær. Enn einn gluggi var brotinn og hann flýtti sér að glugganum í svefnher- berginu og skaut. Það heyrðist hvinur í hemlum bifreiðar. Hann æddi fram í eldhús og skaut miskunnarlaust út um gluggann. Hann gaf sér ekki einu sinni tíma til að huga að ungu stúlk- unni eða gæta að, hvaða áhrif skot hans hefðu. í staðinn þaut hann í gegnum stofuna og fram í anddyrið. Nokkur fleiri skot heyrðust. Síðan varð allt hljótt, unz aft- ur heyrðist væl í sírenu. Reyk- urinn úr anddyrinu var orðinn þéttari og Fróði horfði á hann á meðan hann þurrkaði svit- ann af enninu. Þá sneri hann sér að ungu stúlkunni. Hún stóð náföl við eldhúsdyrnar og starði á hann. Það var barið harkalega á bakdyrnar og ákveðin rödd kallaði: — Opnið! Það er lögreglan! Hann lét byssuna síga og gekk fram í eldhúsið. Þegar hann gekk framhjá henni, greip hún í hand- legginn á honum, leit skelfingu lostin á hann og sagði: — Þetta getur verið gildra hjá þeim... Hann reyndi að brosa. — Nei, ég held að þetta sé lögreglan. Að minnsta kosti ætla ég að hætta á að opna. Á svipstundu fylltist húsið af einkennisklæddum mönnum. En þá heyrðist væl í sírenu. í þetta skipti var sennilega slökkvilið- ið að koma. Hann lagði hand- legginn um axlir Vibeke. Hún virtist vera að því komin að falla í öngvit. — Hvað hefur eiginlega gerzt hér, var spurt. — Við vorum kallaðir upp í gegnum talstöð- ina, af því að maður hér í ná- grenninu kvartaði yfir því, að einhver hefði gert sér leik að því að skjóta peru í ljósastaur. En hér hefur eitthvað gerzt, er ég hræddur um. Fróði reyndi að brosa. — Já, það ber ekki á öðru, sagði hann. Og það í nýja, fína húsinu mínu. Hann sneri sér að Vibeke. — Nú er hættan loksins liðin hjá, sagði hann. — Nú eruð þér komin í öruggar hendur. Hún kinkaði kolli og herpti saman varirnar. Hún reyndi að brosa. Það var í fyrsta skiptið sem hann sá hana brosa. Það gerði hana enn fallegri í hans augum. — Takk, sagði hún. — Þús- und þakkir! Fróði stóð og horfði á hana. Hann hugsaði með sér, að þeg- ar allt þetta væri um garð geng- ið og búið að gera við húsið, mundi hann bjóða henni að koma hingað aftur. Hún var að vísu ekki há og grönn og ljóshærð og með blá augu. En hún var samt ung stúlka, sem hann vildi gjarnan kynnast betur — við svolítið rólegri og friðsamlegri aðstæð- ur..... ☆ Eftir eyranu Framhald af bls. 7. koma margir þekktir spilarar við sögu, þar á meðal Gunnar Þórð- arson, sem leikur á mandólín og Karl Sighvatsson (Flowers), sem leikur á víbrafón og orgel. Gunn- ar og Karl útsettu lagið í sam- einingu, og er útkoman í senn skemmtileg og óvenjuleg. Þess má geta, að Gunnar Jökull Há- konarson leikur á trommurnar í þessu lagi, en Gunnar hefur áð- ur leikið á hljómplötu með brezku hljómsveitinni „Syn“, eins og flestum mun eflaust kunnugt. Eins og fyrr segir er útkomu þessarar hljómplötu Sigrúnar Harðardóttur að vænta bráðlega, en platan var hljóðrituð í janú- ar sl., og sá Jón Þór Hannesson um þá hlið málsins. to. tbi. YIKAN 39

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.